Het begin van wijsheid is dat je wijsheid zoekt, inzicht najaagt met alles wat je bezit.
De enige bestaande bron negeren kan dan onmogelijk op wijsheid duiden!
Ik wens u zo de genade, de liefdevolle goedheid en de vrede toe van God, onze Vader en van Jezus Christus, onze Here, in uw hart
Deel (14) was al een bijzonder intro in de wereld van de Bijbelse symboliek, vond u niet? Man, man, man, wat heb ik zin om er nu nog veel verder in te duiken! Is het niet buitengewoon intrigerend om zóveel vragen die er over de hele wereld dwalen, gewoon grotendeels logisch te kunnen verklaren? Ongelooflijk hoeveel er op de plek valt van alle gebeurtenissen door de complete geschiedenis heen.
En dan is er nog zóveel meer om te verduidelijken. Een prachtige ontdekkingsreis van een adembenemende en ontroerende schoonheid Zo heeft in de tijdlijnen van de vervulling van de eindtijd vooral het huwelijk de meest belangrijkste betekenis. Het is de kern. Het is met name de de kennis van de typische traditionele huwelijksceremonie in de streek waar Jezus van Nazareth is opgegroeid. Alles grijpt in elkaar. De mens en zijn relatie onderling, en de relatie met Zijn Schepper.
De tijdlijn wordt getekend langs een huwelijksceremonie
Daarom gaan we ook naar het begin van onszelf. De oorsprong. Die van Man en Vrouw, en wat er daarmee allemaal is gebeurd. Het is, niet toevallig, alweer zo'n controversieel gemaakt onderwerp. Man en Vrouw. Juist de wereld van vandaag, probeert de kaders van elke relatie en elke identiteit vloeibaar te maken. Dat is wederom een onderwerp dat met de Bijbel erbij ook weer zulke eenvoudige verklaringen geeft.
In de vorige delen is al wel de ongelooflijke trieste omwenteling in de geschiedenis van de mens naar voren gekomen, maar nog niet wat het in de kern voor onze aardse relaties betekende. Er is eigenlijk niet veel meer nodig dan de eerste drie hoofdstukken van Genesis om alle bijzondere omstandigheden van de hele schepping terug te kunnen vinden. Van het begin tot het eind.
Hoe het verdergaat als we het zelf moeten uitzoeken
Hoofdstuk 1 en 2 vertellen over de oorspronkelijke situatie, de schoonheid van de bedoeling en al in hoofdstuk 3 over het volledig uiteenvallen daarvan. Want in hoofdstuk 3 worden de Man en de Vrouw geconfronteerd met de gevolgen. De gevolgen die van te voren beloofd zijn! De geestelijke connectie met zuiverheid wordt verbroken. Ze worden losgekoppeld van de eeuwige levenskracht die God te bieden had en ze worden buiten de Hof van Eden gezet. Daarmee staan zij dus feitelijk nu in een dodenrijk. Deel (10) beschrijft daar delen van.
Dat is vanaf dat moment de omgeving waarin zij hun reis tot overleving onder het juk van kwaad zijn begonnen. Want op de aarde is de Goddelijke zuiverheid verdwenen. De Hof van Eden is afgesloten. Maar de Bijbel laat zien dat die onschuld er wel degelijk was, En dat er ook een plan is om dit ook weer terug te brengen. Een plan dat inhoud, zoals ik eerder meldde, dat wij allemaal een tweede kans aangeboden krijgen. Een hersteloperatie van de geschiedenis die menselijk gezien onmogelijk is. Vindt u dat niet een ongelooflijk hoopvolle gedachte?
Is er ooit mooiere en schonere zuiverheid geweest?
In hoofdstuk 1 en 2 van Genesis zien we de oorspronkelijke schoonheid van een zuivere relatie. Die tussen mensen onderling, de man en vrouw en die tussen mens en schepper. En met hoofdstuk 3 erbij is daar de kern van alle beschadiging en gebrokenheid in de relaties van vandaag, haarfijn te kunnen terugvinden.
Genesis 1:26-28 "Toen zei God: ‘Laat Ons mensen maken die op Ons lijken en kunnen heersen over alle dieren op aarde, in de zeeën en in de lucht.’ 27 God schiep daarop de mens als zijn evenbeeld. Als man en vrouw schiep Hij hen. 28 God zegende hen en zei: ‘Vermenigvuldig je, bevolk de aarde en onderwerp haar. Heers over de vissen, de vogels en alle andere dieren."
Tot zover geen enkele onduidelijkheid in de plannen, lijkt mij. De mens was aangesteld als rentmeester over de aarde en de natuur. Hoe zag die wereld er dan uit? Voeding technisch, bijvoorbeeld. Lezen we verder vanaf vers 29:
Genesis 29 "En God zei: Zie, Ik geef u al het zaaddragende gewas dat op heel de aarde is, en alle bomen waaraan zaaddragende boomvruchten zijn;
Dat zal u tot voedsel dienen!
30 Maar aan al de dieren van de aarde, aan alle vogels in de lucht en aan al wat over de aarde kruipt, waarin leven is, heb Ik al het groene gewas tot voedsel gegeven. En het was zo!
31 En God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de zesde dag."
Er is geen twijfel over de verhoudingen, de hiërarchie op de aarde en de verdeling van voedsel. Voor de mens waren alle zaaddragende gewassen en de boomvruchten om te eten. Maar ook de dieren aten plantaardig. (Al het groene gewas, staat er) Roofdieren bestonden dus niet! Logisch, want de dood bestond immers nog niet en daarom bestond ook er niet zoiets als vlees eten.
De perfecte orde en harmonie. Die terugkomt!
Het zegt mij dan ook dat de plantenwereld niet met gevoelens of een zenuwstructuur zijn geschapen. Bomen en planten huilen niet en hebben geen pijn of verdriet als emotie. Bomen knuffelen geeft dus de bóóm zelf, als knuffelonderwerp, in ieder geval niet een 'beter gevoel' in zijn bestaan als boom.
Hoofdstuk 2 verteld ons, met wat meer details, over de schepping van de mens en Zijn bedoeling met hem en hen. Het is wellicht de meer gedetailleerde beschrijving van deze hele zesde scheppingsdag.
Genesis 2:8-10 (HSV) "Ook plantte de HEERE God een hof in Eden, in het oosten, en Hij plaatste daar de mens, die Hij gevormd had. 9 En de HEERE God liet allerlei bomen uit de aardbodem opkomen, begerenswaardig om te zien en goed om van te eten; ook de boom des levens, in het midden van de hof, en de boom van de kennis van goed en kwaad.10 Een rivier kwam voort uit Eden om de hof te bevochtigen. En vandaar splitste hij zich en vormde vier hoofdstromen."
Genesis 2:15-17 (HSV) "De HEERE God nam de mens, en zette hem in de hof van Eden om die te bewerken en te onderhouden. En de HEERE God gebood de mens: Van alle bomen van de hof mag u vrij eten, maar van de boom van de kennis van goed en kwaad, daarvan mag u niet eten, want op de dag dat u daarvan eet, zult u zeker sterven."
Nog altijd niets onduidelijks aan. De instructies zijn volkomen helder. En let op, er is werkelijk maar één gebod.
De invulling van relatie en verbinding, lichaam ziel en geest!
Hoofdstuk 2 eindigt met de vervolmaking van de schepping in de vorm van een mensenpaar. Hierin wordt al veel duidelijk over het type relatie van de man en de vrouw, zowel fysiek als emotioneel.
vers 21-23 "Toen liet de HEERE God een diepe slaap op Adam vallen, zodat hij in slaap viel; en Hij nam een van zijn ribben en sloot de plaats ervan toe met vlees. 22 En de HEERE God bouwde de rib die Hij uit Adam genomen had, tot een vrouw en Hij bracht haar bij Adam.
23Toen zei Adam: Deze is ditmaal been van mijn beenderen, en vlees van mijn vlees!
Deze zal mannin genoemd worden, want uit de man is zij genomen."
24 Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.
25 En zij waren beiden naakt, Adam en zijn vrouw, maar zij schaamden zich niet.
De diepte, de waarde en de intensiteit van de verwantschap wordt hier al verklaard zonder dat er nog meer mensen op de aarde zijn. Ook hoe de nieuwe samenleving geacht wordt te groeien. Een man zal dus zijn vader en moeder verlaten als hij met een vrouw een eigen eenheid kan gaan vormen. Zij zullen tot één vlees zijn, waarmee uiteraard intimiteit wordt bedoeld. Dat is wat tot de vermenigvuldiging leidt waarmee de aarde bevolkt zal worden.
Er valt heel veel meer af te leiden uit de beknopte beschrijving uit de eerste hoofstukken dan misschien op het eerste oog zou lijken. Maar dat wordt vooral duidelijk in de combinatie met de gevolgen van de zondeval. U ziet dat dit hoofdstuk in de Bijbel eindigt met de opmerking dat Adam en zijn vrouw naakt waren, maar zich niet schaamden. Precies dát is wat direct wordt aangehaald als zij tegen het gebod zijn ingegaan en zich hebben laten overhalen om wél van de vrucht van die ene boom te eten.
Het begin van gebrokenheid en beschadiging bereikt nu zijn maximum
Het is precies wat alles in de relatie veranderde. Alles wat er niet was, kwam erbij. Het goede was er al, het kwaad knalde er ook in. Schuld tegenover Onschuld. Wantrouwen tegenover Vertrouwen. Het veranderde alles in de relatie tussen mensen, de man en de vrouw, tussen mens en natuur, tussen mens en dier, tussen natuur en dier en tussen dier en dier. Het veranderde de relatie van de mens naar God, van God naar de duivel en van de mens naar de Duivel. Er ontstond Dood tegenover Leven! Doordat Zuiverheid zich niet kan mengen met Onzuiverheid.
Nadat een korte oprisping in de tijd, de mensheid in 6000 jaar tijd overweldigend heeft bewezen niet zonder de leiding van God te kunnen. De persoonlijke ontdekking en ervaring dat kwaad een zekere weg is die tot dood en verderf leidt. En we laten zien hoe we het nog altijd steeds maar weer erger weten te maken. Het eindpunt is dat de mens in al zijn hoogmoed zichzelf de controle heeft toegeëigend over leven en dood.
Mens en technologie. Zelfbeschikking en maakbaarheid van leven?
Allereerst de zelfbeschikking over geboorte en overlijden, maar nu nog veel meer met betrekking tot de invasieve penetratie van het menselijke DNA. Er wordt al aan gesleuteld en geknutseld. Maar het bereikt een punt dat mensen in al hun volkomen onkunde en onvermogen om goed te kunnen doen, in staat denken te raken om een nieuw soort schepping te kunnen maken.
De onderwerpen en de actualiteit rond transhumanisme en post-humanisme is, wat mij betreft, cruciaal om te kunnen voorspellen op welk punt van de tijdlijn we zijn aanbeland. En dat is bij het eindpunt van ons aardse tijdsbesef. Want dit is een fenomeen van nooit eerder.
Menselijk ingrijpen in DNA en Schepping via A.I. betekent toch hoe dan óók het einde van ons als de biologische mens?!
Vooropgesteld dat je geloofd dat God de schepper is van ons mensen, is het dan ook volledig logisch om te verwachten dat menselijk ingrijpen in de blauwdruk van Zijn schepping een eindpunt is, nietwaar? Bij God is geen beperking in tijd, ruimte en materie, maar Hij heeft Zijn plan voor ons opgetekend in voor ons enigszins begrijpelijke taal en zo aan ons verteld dat Hij na 6 dagen in Zijn tijd, zal ingrijpen. Om vervolgens weer een rustdag te hebben. Het 1000-jarig Vrederijk.
7 dagen zijn als 7000 jaar. In ons aardse bestaan hebben we er nu zo goed als 6000 jaar opzitten. De tijdlijn van God en de gebeurtenissen op deze aarde, zijn volledig op elkaar afgestemd.
Maranatha!