Is er nog een ander verhaal achter het conflict in Soedan?
Lieve mensen, ik wens u de genade, de liefdevolle goedheid en de vrede toe van God, onze Vader en van Jezus Christus, onze Here
(update 5 aug 2023) Opnieuw actueel geworden door de recente interventie in Niger. Onlangs heb ik een aantal video's gezien, waarin diverse Afrikaanse leiders, President Macron volledig de mantel uitvegen. Keurig politiek verwoord in vloeiend Engels, op een conferentie met Europese leiders, maar duidelijk helemaal klaar met de Westerse uitbuiting. Er was geen woord Frans bij, zeg maar.
Doordat een nieuwe macht zich aandient en hen wil ondersteunen durven ze met meer elan op te staan. Er is immers nu een wérkelijk alternatief via de BRICS coalitie. Maar de tactieken blijven hetzelfde en het draait op meer conflict uit. De strijd is tussen de VS en Rusland en gaat niet om Afrika, maar om hun grondstoffen.
(Misschien neem ik nog de moeite om die video's te ondertitelen en eens te plaatsen, maar tijd is een factor)
Oorspronkelijk artikel vanaf hier:
Dit is nog niet het laatste deel van de inventarisatie. We waren al wel aangekomen bij ongeveer de laatste actualiteiten en wat die dan voor de nabije toekomst kunnen gaan betekenen. Dat gaat dan bijvoorbeeld nog over het laatste stukje actualiteit op ons eigen grondgebied in Nederland en Europa. Wat is de rol van Europa? Waar passen invloedrijke organisaties, zoals die in Davos, nog in de beschouwingen?
Maar.... vanwege de recente ontwikkelingen in Soedan, komt er nog een extra deel tussendoor.
Juist in het licht van het Bijbelse perspectief is dit conflict bijzonder interessant. Ik geef u hopelijk hiermee nog een heel andere kant van het verhaal én over de geschiedenis in Noord Oost Afrika. De term Proxy oorlog is al eerder gevallen. (Een Proxy oorlog is een oorlog tussen partijen lokaal, maar die op de achtergrond wordt gesteund, of zelfs is opgezet, door grootmachten met een belang)
Grootmachten die chaos veroorzaken in een ander land is geen nieuw fenomeen meer.
Maar het lijkt een terugkerend patroon als een vast onderdeel van de geschiedenis. Het is bijzonder trieste ontdekking om te doen, als je beseft met welke meedogenloosheid onschuldige burgers worden opgeofferd. Alsof ze er niet toe doen.
Het beste voorbeeld is, dichtbij huis, natuurlijk de Oekraïne oorlog. Maar iets verder weg hebben we sinds een paar weken zomaar weer een burgeroorlog in Soedan. Ineens is de Internationale wereld, met stoom en kokend water bezig, om zijn eigen onderdanen uit Soedan te evacueren. De situatie is plotseling explosief en gevaarlijk geworden. Hoe is dat ontstaan? Is er een onderliggende oorzaak aan te wijzen?
Het eensluidende beeld uit de media
Dan moet u eerst weten dat er nu twee Generaals zijn, die elk een tegengesteld kamp leiden. Dat is sinds 2021 en was bedoeld tot aan eind 2023. Dat was afgesproken als een overgangsperiode tot aan de nieuwe verkiezingen die voor eind 2023 gepland staan. Dan zouden zij de macht afgeven omdat de verkiezingen de nieuwe politieke koers van het land zou gaan bepalen. Elke Generaal zou zijn eigen kamp in bedwang houden tot aan die verkiezingen.
Daarvoor is een mooi politiek evenwicht in de situatie gebracht. De ene Generaal is in die overgangsfase namelijk de President en de andere is de Vicepresident. Generaal Abdel Fattah al Burhan is van het regeringsleger. Die is tijdelijk als President aangesteld. Formeel gesproken is hij dus het staatshoofd. Zijn tegenhanger is generaal Mohamed Hamdan Dagalo, beter bekend als Hemedti. Hij is de Generaal van de paramilitaire groep Rapid Support Forces (RSF) Deze militie leider is dus de Vicepresident geworden onder Al-Burhan.
Dat was de 'status quo' tot de verkiezingen, zeg maar. Beiden hebben geen goede reputatie op het gebied van de schending van mensenrechten. Maar dat terzijde.
De officiële lezing is dus dat ze elkaar niet vertrouwden en er niet uitkwamen over de rol van de RSF in de nieuwe regering. Zo zouden ze nu tegenover elkaar zijn komen te staan. En die situatie zou 'ineens' explosief geëscaleerd zijn omdat ze beiden geen macht zouden willen inleveren.
Is er misschien nog iets anders dat zou kunnen spelen?
Oordeelt u zelf. Dan moeten we eerst terug naar 2019. Toen was er ook een machtswisseling. Maar die is van een heel andere orde. Toen werd President Omar Al Bashir, die al bijna 30 jaar aan de macht was, door het leger afgezet. Dat was 'aangewakkerd' door wijdverbreide demonstraties tegen zijn heerschappij.
Dertig jaar geleden, in 1993, plaatste de VS, het land Soedan op de lijst van "Staatssponsors van Terrorisme" en legde zware sancties op ten tijde van het bewind van Al Bashir.
Vijf jaar later, in 1998, bombardeerde de VS er een farmaceutische fabriek, omdat zij claimde dat er zenuwgas zou worden gemaakt. De rechtvaardigingen voor dit bombardement werden echter betwist door de eigenaren van de fabriek, de Soedanese regering en andere regeringen. In 2007 legt President George W. Bush nieuwe economische sancties op aan Soedan, als reactie op de betrokkenheid van Soedan aan het geweld in Darfur. Uiteindelijk worden vanaf 2017 de sancties heel mondjesmaat verlicht.
Rusland sluit een deal met Soedan voor een marinebasis in de Rode Zee
Soedan is al decennia lang militair afhankelijk geweest van Rusland vanwege de zware sancties van de VS. In 2019 krijgt Rusland toestemming van Soedan om toegang te krijgen tot de Soedanese havens om zo een Russische Marinebasis te kunnen vestigen in de Rode Zee. Deze deal is in 2019 getekend met president Omar Al-Bashir, die dan al bijna 30 jaar aan de macht is.
In ruil daarvoor zou Rusland wapens leveren, de economische samenwerking versterken en Soedan helpen om het wapenembargo van de VN op te kunnen heffen. Maar de deal is nog niet gesloten... of Al Bashir wordt door het leger afgezet en de overeenkomst daarmee opgeschort. In 2020 keurt Vladimir Poetin een nieuw ontwerpovereenkomst goed. Maar, óók in 2020, benoemd Washington zijn eerste ambassadeur in Khartoum. Sinds decennia. Het schrapt Soedan dan ook na 30 jaar ineens van de lijst van "Staatssponsors van Terrorisme" waar ze door de VS op waren toegevoegd.
De deal moet worden herzien
Want... Soedan heeft zijn banden met de VS verbeterd. Of de VS met Soedan, het is maar hoe u dat wilt invullen. Dat is dan vooral gebeurd nadat Al-Bashir is afgezet! "Omdat" Rusland nu iets wil wat de VS niet wil. Het is juni 2021 als de militaire stafchef Generaal Mohamed Othman al-Hussein van Soedan, meld dat de overeenkomst met Rusland 'moet worden herzien'. Dat betreft dus dan die deal om een Russische marinebasis aan de kust van Soedan in de Rode Zee te gaan vestigen. Deze 'herziening' is in "het belang" van Soedan, omdat deze overeenkomst is gesloten met de voormalige president Al Bashir.
Vervolgens vindt dan dus in oktober 2021 een nieuwe staatsgreep plaats. Dan wordt, zoals boven al eerder gemeld, opnieuw een overgangsregering geïnstalleerd. Nu met deze beide Generaals die beiden de macht zullen overgeven per eind 2023.
17 februari 2023
De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, sluit vervolgens afgelopen 17 februari 2023 een 'raamwerkovereenkomst' af met het huidige 'formele' staatshoofd, Generaal Al-Burhan. Een overeenkomst die uiteraard nog bekrachtigd zou moeten worden door welke regering dan ook, die eind 2023 zal worden ingesteld.
Nog geen 3 weken later begint er dus een gewelddadige burgeroorlog! Met alle respect voor onze mediavoorziening, is dit toch heel ander nieuws dan waarmee wij hier door de media worden geïnformeerd. Ik heb dit uit Spaanstalige en Aziatische media en het is best eensluidend over toch wel een specifieke maritieme deal, die in onze omgeving nergens wordt benoemd. Waarom?
Ik weet het niet, hoor! Wat ziet u hierin? Wie zijn hier de feitelijke, strijdende partijen, wat u betreft? Ziet u hier een handtekening of een patroon?
De wereld is in een meedogenloze greep van een militaire Grootmacht die ten koste van geld, macht en controle en nog eens geld, haar ijzeren grip op de wereld houdt. Want het geeft helemaal niets om Afrika en wie daar wonen. En om duidelijk te zijn. Dat zijn Rusland of China evenmin.
Grote stukken vruchtbare grond zijn gekocht door buitenlandse investeerders uit de Golfstaten, Turkije en China. En het westen exploiteert de oliemijnen in het Zuiden. Want het land is weliswaar economisch gegijzeld, maar daar mag het Westen zijn geld zelf natuurlijk nog wél aan blijven verdienen.
Elke economische grootmacht misbruikt Afrika tot op het diepste niveau van uitbuiting. En onderling vechten de grootmachten voor de controle over lokale grondstoffen. Dat gaat meedogenloos over de ruggen van de burgers in het land van doelwit. In het geval van Soedan zijn de goudmijnen van belang en de olievelden die zich rond de grens tussen Noord en Zuid Soedan bevinden. Precies, in Darfur inderdaad. Daar waar het geweld zich dus afspeelde. Om de uitbuitende controle over grondstoffen.
Bestaat toeval denkt u?
Buurland Libië is daar ongeveer het meest groteske voorbeeld van. En u schrikt van de gelijkenissen met wat er nu al 30 jaar in Soedan gebeurt. Het probleem is echter dat, vooral als zoiets zich rondom Israël afspeelt, Iran een kans grijpt. In elk land dat gedestabiliseerd wordt, stapt Iran ook slim in die chaos, om zich er te kunnen nestelen.
Iran zal altijd een stap in de richting van Israël zetten, als het dat kan.
Dat deed ze in Syrië en Libanon. Vergeet niet dat Iran degene is die Rusland nu bewapent. En dat doet Iran ook in Jemen, in Irak, in Libanon en in Syrië. Daarbij steunt zij de Hezbollah in de Gazastrook. Maar ook in Libië, dat aan Soedan grenst, heeft zij voet aan de grond gekregen. Sinds een internationale gemeenschap óók Libië totaal heeft ontwricht, is er een alliantie tussen Teheran en de Moslim Broederschap in Libië ontstaan.
Aan die gebeurtenissen in Libië zit er ook een stuitende andere kant aan het verhaal. Een kant waarvan u, net als ik, wellicht eerder, nog nooit van had gehoord.
Iran maakt geen geheim van zijn ambities om invloed uit te oefenen in Afrika. Libië, dat een tijdlang het rijkste en meest welvarende land in Afrika is geweest, is door de VS volledig gedegradeerd tot een derde wereld woestijnland. Dat was sinds Gadaffi een poging deed om een goud standaard in te stellen in Afrika. Hij wilde de Libische Dinar koppelen aan goud. Libië was bovendien een land dat géén schulden had.
Is dit het werkelijke verhaal van de vernietiging van Libië?
Gadaffi werd er door het Westen van beschuldigd een dictator te zijn en de Libiërs geen stemrecht te geven. Maar wat niet werd verteld, is dat het onderwijs en de gezondheidszorg onder zijn bewind gratis was. Zijn regering gaf een eenmalige subsidie tot 50.000 dollar aan pasgetrouwden om een huis te kunnen kopen. Met zijn Great Man-Made River Project wilde hij water beschikbaar maken voor het hele land.
De -zo genoemde- dictator, heeft zijn idee van een "economische democratie" meer dan 40 jaar gepromoot. Hij heeft de olierijkdom genationaliseerd en plaatste de belangen van lokale arbeiders boven buitenlands kapitaal. De opbrengst gebruikte hij om progressieve sociale welzijnsprogramma's voor alle Libiërs te ondersteunen. Nog minder bekend gemaakt, is wellicht dat Gaddafi de rechten van vrouwen handhaafde en promootte.
Er zijn ook hele andere verhalen over hem bekend gemaakt. Ik denk ook niet dat menselijke rijke machthebbers ook altijd fijne mensen zijn, maar het is nog een ander verhaal om ze af te slachten en hun land te plunderen.
143.000 kilo goud
Gadaffi stond echter als grote leider in Afrika tegenover de VS, Frankrijk en Engeland om Libië en Afrika zelfstandig welvarend te maken. Het jaloerse Westen, dat geen toegang kreeg tot de Libische oliemarkt, greep in toen bleek Gadaffi serieuze plannen had om een Verenigde Staten van Afrika op te richten. Dat wilde hij doen met een sterke munt als de gouden dinar. Libië bezat 143 ton goud en Gadaffi wilde een Afrikaanse Centrale Bank en een Afrikaans IMF oprichten. Plannen van 2009 die grote instemming kreeg van Egypte en Tunesië.
Maar begin 2011 begint in de buurlanden de zogenaamde Arabische Lente. Mubarak van Egypte moet eraan geloven en er ontstaat een opstand tegen Gadaffi's "regime" dat 8 maanden aanhoud. De "tegenstanders" van Gadaffi blijken later Al Qaida strijders te zijn, die werden gesteund en gefinancierd door internationale coalities van de VS, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Frankrijk heeft Libië aangevallen. Uiteindelijk is Gadaffi in oktober 2011 gearresteerd en geliquideerd.
Het was voor de aanvallers echt een bijzonder lucratieve oorlog. Amerika heeft 30 miljard dollar van de bank geroofd. Geld dat bedoeld was voor de oprichting van een Afrikaanse Centrale Bank. De goudvoorraad en de olievoorraad is geplunderd door de NAVO. Libië is sindsdien een problematisch derde wereldland. Het heeft structureel twee regeringen die tegenover elkaar zijn gezet om te voorkomen dat er ooit weer een nieuwe eenheid zal ontstaan. Het land is getekend door gewapende conflicten, terrorisme en corruptie en is teruggebracht tot de bedelstaf.
De Franse, Engelse, Amerikaanse Deal
De werkelijke reden voor de aanval lijkt het goud te zijn geweest. Gadaffi wilde in 2009 zijn goudreserve voor de dinar aanwenden, als de meest betrouwbare dekking. Tot op dat moment was de munt gekoppeld aan de Franse munt, waardoor President Sarkozy bang was de grip op Frans West- Afrika te verliezen. Hij wendde zich daarom tot de VS om hulp. Nieuwe informatie die uit de recent vrijgegeven e-mails van Hilary Clinton naar voren is gekomen, lijkt de sinistere rol van de VS en de NAVO te bevestigen.
Terug naar Iran, Soedan en Libië
Om terug te komen op Iran. Die heeft sindsdien voet aan de grond gekregen in het geteisterde Libië. De revolutie van 30 juni 2013 opende de weg voor een alliantie tussen Teheran en de Libische Moslim Broederschap. Uiteraard is er nu ook een kans voor Iran om zich in Soedan te kunnen versterken. Soedan is ook een oude vijand van Israël, met Port Sudan als haven in de Rode Zee. Diezelfde Rode Zee als waar Israël haar nederzettingen had ontwikkeld op het onderste puntje van de Negev Woestijn, toen het nog onder Israëlische controle viel.
Soedan wordt helaas in veel Bijbelpassages ten onrechte vertaald als Ethiopië. Dat komt doordat het oude Griekse woord Aithiopía, zoveel betekend als verbrande of donkere huid. Maar in het Hebreeuws wordt hier het meest Cush voor gebruikt. Cush of Cusj is een bekende en geïdentificeerde vijand van Israël vanuit de vroege historie. Cush was een nakomeling van Noach als zoon van één van de zonen van Noach die op de ark de zondvloed overleefden.
Een aantal afstammelingen zijn zich in dit gebied gaan vestigen. Het is een oude rijke beschaving die ook bekend staat als Nubië. In Egypte staan uiteraard de grote bekende Piramides. Maar in
het noordelijke deel van Soedan, of anders gezegd het oude lagere Egypte, zijn 10 keer meer piramides gevonden dan in het huidige Egypte.
De landen Egypte, Soedan, Libië en Israël waren destijds genoemd naar de stichters. Die voorvaders waren kleinzonen van Noach. Dat zijn dan Cush, Mizraïm, Put en Kanaän (Zie Genesis 10:6) Libië en Soedan, Put en Cush, zijn buren, die in de Bijbel vaak samen worden genoemd. Mizraïm is het huidige Egypte en Kanaän is het oude Israël.
Babylonië
Vanuit Soedan of Cush, is de meest beruchte Bijbelse figuur van die tijd, Nimrod, teruggetrokken naar Perzië. Hij sticht daar de stad Babel of Babylonië. Met hogere geestelijke kennis, lijkt hij deze stad op ongeveer de plek te hebben gebouwd waar ooit de "Hof van Eden" gesitueerd zou zijn. Tussen de rivieren de Tigris en de Eufraat.
Hier sticht Nimrod dus het bekende Babylonië met de Toren van Babel. Babylonië is in de Bijbel heel duidelijk het tegenovergestelde van het goede. God veracht Babylonië en haar moraal. In de eindtijd staat Babylonië nog altijd symbool voor volkomen verloedering. Dit is een bijzonder interessant gedeelte, dat zeker niet onbesproken zal blijven. Babylonië lijkt immers de bakermat en de ultieme oorsprong te zijn van de mystieke levenswijzen.
Tot zover dit deel over de recente ontwikkelingen in Noord Oost Afrika in relatie tot Israël. Hopelijk gaat u met me mee naar deel (7) Dan komen we zoals gezegd dichter bij huis en meer in ons eigen gebied. Nederland en Europa.
Maranatha!