Israël is ongeveer het enige land ter wereld dat goede relaties onderhoud met zowel Rusland als de Verenigde Staten. Hoe lang nog?
Natuurlijk wens ik u voorafgaand aan dit deel de genade, de liefdevolle goedheid en de vrede toe van God, onze Vader en van Jezus Christus, onze Here
De kop is duidelijk het onderwerp van dit deel. Maar goed, allereerst even over Turkije. Turkije speelt ook een grote rol in de Bijbel. Het huidige Turkije is in de Bijbel het gebied Klein-Azië waar bijvoorbeeld de zeven kerken zijn gevestigd die rechtstreeks door Jezus worden aangeschreven en aangesproken in het begin van het boek Openbaringen. Efeze, Smyrna, Pergamus,Tyathira, Sardis, Filadelphia en Loadicea.
Turkije knoopt de banden wat losser met de NAVO
De relatie van Israël met Turkije was niet slecht, maar altijd behoedzaam vanuit de kant van Israël. Turkije heeft een knipperlichtverhouding met Israël in de trant van: Mijn vriend is de vijand van mijn vijand en dat is vaak Iran geweest. Want Iran en Turkije zijn lang geen vrienden, met een totaal verschillende politieke mening over het conflict in Syrië. Maar ook die situatie is snel aan het veranderen. De banden tussen Turkije en Iran worden aangehaald.
Zo zijn Turkije, Iran en Rusland zijn vorig jaar (2022) zelfs opnieuw met elkaar in gesprek geweest in een drielanden top, na een eerdere drielandentop in 2017 (zie foto) Turkije heeft ook een redelijk goede relatie met de andere aartsvijanden aan de andere kant van Israël. Libië en Soedan uit Afrika, die elk hun redenen hebben om Israël te willen zien vallen.
Voor het eerst heeft Israël, heel recent, sinds 2020, door de veranderende houding en bedreigingen ook Turkije met reden heel serieus toegevoegd op de lijst van haar vijanden. Turkije knoopt de banden met de NAVO wat losser en schuift meer op in de richting van Rusland en China. Rusland heeft recent een miljardendeal met Iran gesloten. En met de atoommacht Rusland als partner en (mogelijke) vriend wordt Iran gevaarlijker voor Israël dan ooit. Dat Iran de UAV's levert die Rusland gebruikt in de oorlog tegen Oekraïne, is geen geheim.
De grote Ambassade stunt van Trump
De relatie tussen Israël en de VS is bekend. Israël is de enige democratie in de regio. President Trump heeft recent de Amerikaanse Ambassade naar Jeruzalem verplaatst als officiële erkenning voor die Bijbelse Hoofdstad van Israël. Dat is gebeurd als gevolg van de Embassy Act uit 1995, die Donald Trump dus pas op 6 december 2017 wél heeft uitgevoerd.
Dat wordt als een hele uitzonderlijke en wonderlijke handeling wordt gezien, met de waarde van een profetische vervulling. Want géén van de Presidenten daarvoor en daarna zijn het ondanks het vastgelegde voornemen geen moment van plan geweest om dat uit te voeren. Dat moet heel bewust, want elk half jaar opnieuw(!) moet elke President steeds de 'Waiver' ondertekenen, de uitstelclausule, om uitvoering van de Embassy Act te voorkomen.
Het hele gebeuren is sowieso al verrassend op het wereldtoneel. Helemaal gezien het feit dat de Deepstate in de VS, zich serieus heeft vergist en zich heeft laten verrassen door de winst van Donald Trump. Als er een Deepstate bestaat natuurlijk! Zullen we het dan de stille duurzame macht van generaties invloedrijke mensen op de achtergrond noemen? Oude aristocratie en vele generaties van invloedrijke families zijn er immers in elk land te vinden, nietwaar?
Maar goed, het lijkt er in ieder geval op dat in dergelijke society 's er helemaal nooit serieus rekening mee is gehouden dat Trump het zou redden en echt President zou worden. En in de relatie van Israël met de Democraten, in de voorgaande en latere perioden, lijkt er toch steeds iets akeligs te zijn dat steeds wil komen bovendrijven. Een soort van valse onderhuidse spanning, met voorvallen die toch elke keer steeds door het masker van de uiterlijke schijn weten te breken.
Israël informeert het Russische Commandocentrum in Syrië
Van de relatie tussen Israël en Rusland is veel minder bekend, want dat krijgt in Nederland nooit zoveel aandacht. Maar de relatie met Rusland is beter dan wellicht veel mensen in Nederland zullen weten. Israël heeft een goede relatie met Rusland uiteraard ook hard nodig vanwege Syrië. Met een luchtmachtbasis in Syrië, grenst wereldmacht Rusland, militair gezien, ook direct aan Israël. De Russen controleren een groot deel van het luchtruim van Syrië en hebben daar een zeer geavanceerd afweersysteem geïnstalleerd.
Er bestaat echter een afspraak die tussen Netanyahu en Poetin is gemaakt. Israël zal de Assad regering niet dwarsbomen en Rusland houdt zich buiten het conflict van Israël met Hezbollah en Iran. Hierdoor heeft Israël dus toestemming heeft om stellingen van deze partijen in Syrië te bombarderen. Kort van te voren wordt het Russische Commandocentrum op de hoogte gebracht van een op handen zijnde aanval, zodat zij met hun afweersysteem de vliegtuigen van Israël met rust laten.
Alles heeft zijn prijs en is gebaseerd op de balans in wederzijds voordeel. Want de formidabele inlichtingendienst van Israël is voor Rusland waardevol gebleken. Netanyahu heeft zijn goede relatie met Poetin daar mede aan te danken. Vanwege een belangrijke tip vanuit Israël aan Poetin, waarmee Rusland een hele grote terroristische aanslag heeft kunnen voorkomen. Hierdoor heeft Poetin als tegenprestatie de overblijfselen van een aantal soldaten, die al in 1982 waren gedood, uit Syrië laten opgraven en hen aan Israël teruggegeven. Die lagen namelijk begraven op een Palestijnse begraafplaats in Syrië, op een plek waar Israël zelf niet bij zou kunnen komen.
De situatie is door de Oekraïne Oorlog ingewikkeld veranderd
Maar goed, de situatie is ingewikkeld veranderd met de oorlog in de Oekraïne. Israël is erg terughoudend geweest met het veroordelen van de inval. Er wordt druk gezet op Israël vanuit de democratische wereld om meer te doen. Daarbij is de Oekraïense President Zelensky een tweede generatie Joodse Holocaust slachtoffer, maar krijgt dat bij Israël niet goed benut. Hij heeft Israël meerdere malen tevergeefs verzocht om te bemiddelen, en is teleurgesteld dat Israël niet voor medewerking aan sancties tegen Rusland wilde tekenen.
Israël geeft wel humanitaire hulp aan slachtoffers en vangt ze op. Ook helpt het de Oekraïne met informatie over de Iraanse gevechtsdrones die Rusland inzet. Maar Israël weigert vooralsnog om technologie te verstrekken over het eigen Iron Dome Systeem om die drones te kunnen elimineren. Zij heeft Rusland nodig en is erg voorzichtig om die relatie te beschadigen, ondanks de toenadering en de recent aangehaalde banden met aartsvijand Iran. Maar de relatie staat zeker onder druk, mede ook doordat Rusland nu recent het Joods Agentschap heeft gesloten dat de emigratie van Joden naar Israël regelt.
Heel recent, net 4 maanden geleden, (20 dec 2022) is Netanyahu echter weer terug op het politieke toneel. Dat was een spannende verkiezing. Maar bestuurswisselingen zijn aan de orde van de dag. Die kunnen alles heel snel doen veranderen. En heel vaak is de VS daar op de een of andere manier indringend bij betrokken. Getuige ook de machtswisseling van 2014 in de Oekraïne bijvoorbeeld.
De rol van de BRICS landen
Zo is Brazilië een van de BRICS landen, samen met Rusland, India, China en Zuid-Afrika. President Jaïr Bolsonaro werd door het westen gekwalificeerd als een complotdenker en populist vooral omdat hij zich tegen het wereldwijde Coronabeleid keerde. Bolsonaro was ook een evangelisch Christen, die zich in de Jordaan heeft laten dopen en heeft, na Trump, ook de Braziliaanse Ambassade willen verplaatsen naar Jeruzalem.
Maar vanwege de lobby van de vleesindustrie is dat bij het openen van een handelspost gebleven. Brazilië is de grootste exporteur in de wereld van Halalvlees, en er werd gevreesd voor een boycot van de Moslims bij uitvoering van dat plan. In ieder geval is President Bolsonaro onder wat velen beschouwen als 'verdachte omstandigheden' vervangen door Luiz Lula da Silva. Da Silva is ongelooflijk ondersteund geworden door het westen en de VS en het is nog wekenlang onrustig geweest in Brazilië door een woedende fel protesterende bevolking, die er vuil spel in zagen.
Met de bijna tegengestelde politieke visie en koers van Luiz Lula da Silva is Brazilië daarmee flink 'gecorrigeerd', zou je kunnen zeggen. Toch heeft ook deze nieuwe President zich zojuist ineens uitgesproken voor vredesbesprekingen in de Oekraïne oorlog. Dat was dan weer heel kort na een recent handelsbezoek van Rusland, dat veruit de grootste handelspartner van Brazilië is.
Een duidelijk effect en een teken dat het spel wordt op hoogste niveau wordt gespeeld. De wereld wordt nu in tweeën verdeeld.
Nationale politiek van leiders is alleen nog ceremonieel
Het is overigens ook een duidelijk teken van wat, in vele landen, de integriteit en betrouwbaarheid van heel veel bestuurders nog betekend. Onder druk blijkt dat gewoon vloeibaar als water te zijn. Een politieke leider wordt helemaal geen zeggenschap meer over zijn eigen binnenlandse politiek toegestaan, als het daarmee buiten de lijnen van de internationale gemeenschap kleurt. Allerlei verdragen en afspraken hebben de handen gebonden en de geldstroom bepaald ongeveer alles van de koers.
Er is geen leider die nog gedoogd wordt zodra het stempel Nationalist of Populist tegen zo iemand wordt. Een smeercampagne, economische maatregelen, dreigende handelsbeperkingen en het tegenhouden van subsidiestromen zijn snel geregeld. Zeker in Europa met haar ongekozen Europese Commissie en Europese Raad.
Een spinnenweb dat over de wereld is gespannen
Er wordt dus gelijkvormigheid afgedwongen op basis van heel veel kleinere afspraken en overeenkomsten uit het verleden. Die zijn langzaam en geniepig versmolten geraakt tot één grote bindende afspraak, die niet meer te ontlopen is. Dat is gebaseerd op een raamwerk dat al heel lang geleden in elkaar is gevlochten. We kunnen dat misschien zien als een spinnenweb dat langzaam, maar gestaag over de hele wereld is gespannen.
Heeft het World Economic Forum hierin een rol? Is zij de spin in het web die overal ongestoord kan komen? Het is een prachtig schouwspel dat zich ontvouwt, voor wie het uitgewerkte script van de Bijbel heeft gelezen.
Want wie de Bijbel echt kent weet dat God de toekomst in de hand heeft en zijn eigen plan al heeft bepaald. Wie over de wereld heerst, of erover dénkt te heersen, bepaald zelf het einde van de wereld niet en ook de koers van de wereld niet! Vriend en vijand werkt mee zonder dat zij zelf invloed hebben op het werkelijke verloop. Omdat God het plan al kent en ook de tegenstanders die nodig zijn in het plan verblind op momenten die in het plan al zijn bepaald.
Gaat u nog mee naar deel 5?
Als u daar niets van geloofd en ook helemaal nergens aan twijfelt van wat u in de wereld ziet gebeuren, moet u hier dan maar afhaken. Maar voor wie nieuwsgierig is naar het perspectief vanuit een gezichtspunt van een leek die overtuigd geloofd, ga dan nog iets verder met me mee. Dan vertel ik in de volgende delen meer over de verhoudingen die ik als leek met de Bijbel en het boek Openbaringen in de hand zie ontstaan en vooral ook waarom.
Dat gaat eerst heel gewoon over de wereldsituatie. Nog wat meer over Israël, over gasdeals, de Nordstream en hoe het W€F in de wereldorde past. Maar ook hoe duidelijk de onveranderlijke en tegengestelde onderstroom van verloedering doorgaat. Waarom juist die aanval op de Christelijke normen en waarden zo hardnekkig plaatsvindt en ondanks de crises in de wereld zo overdreven intensief wordt gestimuleerd. Ik hoop u nog verder te kunnen boeien.