Geloof is de zekerheid van de dingen die we hopen en het bewijs van dingen die we niet zien
Ik wens u de complete volheid van genade, de liefdevolle goedheid en de vrede toe van God, onze Vader en van Jezus Christus, onze Here
De najaarsfeesten: Yom Teruah, Yom Kippur en Soekot
Na de drie voorjaarsfeesten en de afsluiting met Sjavoeot (Pinksteren) als het vierde feest in het vorige deel, gaan we nu natuurlijk ook naar de bijzondere feesten van het najaar. In volgorde het Bazuinenfeest, de Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest. De laatste van het jaar is dan dus het Loofhuttenfeest. Maar toch hoort dit feest bij de eerste feesten die God heeft ingesteld.
Dat komt omdat deze met Egypte en de woestijntocht te maken heeft. Het Pascha en het Feest van de Ongezuurde Broden werden als eerste ingesteld. God heeft toen al wel direct gemeld dat de dag nadat alle eerstgeborenen door de 10e plaag in Egypte werden gedood, dat de daaropvolgende dag Mozes en de Joden alle eerstgeborenen voor Hem moesten heiligen. (Exodus 13)
Dat is opvallend om meerdere reden en daarom kom ik iets verderop daar nog op terug.
De Drie Grote Feesten (Exodus 23)
Als God via Mozes de wet aan het Joodse volk geeft, draagt Hij hen in Exodus 23 allereerst de Drie Grote Feesten op. Dat zijn dan ook de drie pelgrimsfeesten. De drie momenten waarvan God gebiedt dat alle mannen voor zijn aangezicht verschijnen. (Waarvoor men dus later naar Jeruzalem trok)
In Exodus 23:14-19 draagt God deze feesten op aan Mozes vanaf vers 14: Het Feest van de Ongezuurde Broden (7 dagen) Het feest van de Oogst en het Feest van de Inzameling (7 dagen) Dat is dus het Loofhuttenfeest. Het Bazuinfeest en de Grote Verzoendag zijn dan nog niet bekend. Dat komt later in Leviticus 16 (Grote Verzoendag) en in Leviticus 23 zijn de feesten compleet, want dan wordt ook voor het eerst, heel kort, het Bazuinfeest geïntroduceerd.
Wat we goed moeten begrijpen is dat God zich pas voor het eerst officieel met het hele Joodse volk verbond nadat Hij ze uit Egypte had geleid. Dat was toen Hij de wet aan Mozes en het volk gaf op de berg Sinaï. Tot op dat moment had God alleen nog maar met 'personen' een verbond gesloten. Zoals met met Abraham en Noach bijvoorbeeld.
Er is een officiële mondelinge overeenkomst opgetekend
Voordat God de staatsinrichting van het Joodse volk inrichtte met de wet en de richtlijnen is er wel eerst een mondelinge overeenkomst gesloten tussen God en het Joodse Volk. Dat is wel even belangrijk voor de zuiverheid. Dat wordt beschreven als God tot Mozes spreekt in Exodus 19:4-8
"U hebt zelf gezien wat Ik met de Egyptenaren gedaan heb en hoe Ik u op arendsvleugels gedragen en u bij Mij gebracht heb.
Nu dan, als u nauwgezet Mijn stem gehoorzaamt en Mijn verbond in acht neemt, dan zult u uit alle volken Mijn persoonlijk eigendom zijn, want heel de aarde is van Mij. U dan, u zult voor Mij een koninkrijk van priesters en een heilig volk zijn."
Dit zijn de woorden die u tot de Israëlieten moet spreken. Mozes kwam terug en riep de oudsten van het volk, en hield hun al deze woorden voor, die de HEERE hem geboden had.
Toen antwoordde heel het volk gezamenlijk en zei: "Alles wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen!" En Mozes bracht de woorden van het volk weer over aan de HEERE.
En de HEERE zei tegen Mozes: "Zie, Ik kom naar u toe in een dichte wolk, opdat het volk het kan horen wanneer Ik met u spreek en opdat zij ook voor eeuwig in u geloven." En Mozes maakte de woorden van het volk aan de HEERE bekend.....
Het Joodse volk is nu voor het eerst het "Volk van God"
Het Joodse volk heeft dus feitelijk pas vanaf dat moment de officiële identiteit als "het volk van God" gekregen. God had al eerder Zijn verbond met Abraham gesloten en dit is dan de vervulling van Zijn belofte. Maar als volk zijn zij wel helemaal nieuw als "partij" in dit verbond met God. Het is dan ook logisch dat zij eerst nog diverse gebeurtenissen moeten beleven die aanleiding geven voor een viering of herdenking.
Gebeurtenissen die belangrijk genoeg zijn om vervolgens te blijven vieren of te gedenken. Nog niet alles had al een betekenis voor hen, omdat het domweg nog niet gebeurd was. Daarna ontstaat pas ook de reden en de begrijpelijke betekenis voor een feest, een viering of een herdenking. Dat was in het geval van oogst-gerelateerde feesten niet direct nodig. Hoe dat werkte, wist natuurlijk elke akkerbouwer al.
Een rectificatie en een nieuwe ontdekking
Maar precies om die eerste verordening in Exodus 23 moet ik toch eerst nog even bij de voorjaarsfeesten blijven en ook nog iets corrigeren van het vorige deel! Met name vanwege het Feest van de Oogst of ook wel het Feest van de Eerstelingen. In de King James Vertaald als "First Fruits" Want er zijn namelijk verschillende lezingen omtrent deze feesten. Soms verdwijnt Ha'Bikkurim zelfs, omdat het domweg wordt samengevoegd met Sjavoeot.
Maar, meer in detail, wordt Ha'Bikkurim het Feest van de Eerstelingen genoemd en Sjavoeot het Wekenfeest. Beiden gaan echter gepaard met een graanoffer van Eerstelingen! Daarbij heeft Ha'Bikkurim ook heel duidelijk een hele belangrijke verbinding met Sjavoeot. Het is namelijk de start die, met een lange aanloop aftelt, naar wanneer het Wekenfeest is.
Leviticus 23:15 "U moet dan vanaf de dag na de sabbat gaan tellen, vanaf de dag dat u de schoof van het beweegoffer gebracht hebt. Zeven volle weken (Letterlijk: sabbatten) zullen het zijn.
Tot de dag na de zevende sabbat moet u vijftig dagen tellen. Dan moet u de HEERE een nieuw graanoffer aanbieden."
Maar het is ook heel duidelijk dat alleen Sjavoeot bedoeld wordt (Exodus 23) die bij de drie Pelgrimsfeesten hoort. Bij Ha'Bikkurim gaat het om de eerste oogst van de Gerst. Dat is het eerste graangewas van het jaar dat geoogst kan worden. Met Sjavoeot vindt dan de oogst van de eerstelingen van de Tarwe plaats! Ha'Bikkurim valt binnen de week van het Feest van de Ongezuurde Broden. Volgens een van de bronnen die ik gebruikte zou dit op 17 Nisan zijn geweest. Dat heb ik ook zo vermeld in het vorige deel.
Die bron betrof een boek over de profetische tijdslijnen in de feesten. Hierin wordt geclaimd dat Nisan 17 het Feest van de Eerstelingen is. Dat zou dan niet alleen de dag moeten zijn dat Jezus is opgestaan, maar ook de dag dat de Ark van Noach aan de grond loopt. Daar gaat het mis en dat heb ik ondertussen al gecorrigeerd. Want in de Bijbel staat heel duidelijk dat dit op de 17e dag van de zevende(!) maand is geweest.
Onderzoek alles, maar behoud het goede....
Het is een prachtig naslagwerk, maar dit is helaas een vergissing in het boek, die over het hoofd is gezien. Maar goed, de belangrijkste en zuiverste bron is voor mij de Bijbel. Er zal nog wel veel meer een mysterie blijven. We zijn immers niet geroepen om alles te mogen weten. Maar, hoe dan ook, is allereerst wat de Bijbel zegt, voor mij leidend. Waarbij ik ook graag verschillende vertalingen en talen wil raadplegen.
Maar goed, als ik de Hebreeuwse kalender erbij houdt, kom ik, hoe ik ook tel, van de 17e Nisan niet op 50 dagen om Sjavoeot te bereiken. En ook geen 49 dagen overigens. Daarmee valt deze dag voor mij wel af. Maar zéker NIET de belangrijke waarde die God aan de eerstelingen toekent. Zeker ook, omdat Jezus, de Eerste is in heel veel gebeurtenissen en talloze keren in de Bijbel ook die benaming wordt toegekend.
Bovendien blijkt ook in Jozua 5:10 (vanaf vers 10) dat de belofte en het gebod (Exodus 13:11-16) met betrekking op het vrijkopen van alle eerstgeborenen op 15 Nisan in werking gaat. Waarbij 16 Nisan de dag is dat voor het eerst de manna stopt! Jozua 5:11-12 "Zij aten de dag na het Pascha van de opbrengst van het land, ongezuurde broden en geroosterd graan, op diezelfde dag. Het manna hield de volgende dag op, nadat zij van de opbrengst van het land gegeten hadden."
Een persoonlijke ontdekking
Nu is tijdens al dat tellen, mij wel iets anders opgevallen. Iets waarbij ik, tijdens het nazoeken online, niets over kon terugvinden. Dat hoeft niets te zeggen, want het kan natuurlijk ook een volledig onbetekenende samenloop zijn. Maar als ik goed geteld heb, is de cijfermatigheid tenminste opvallend te noemen.
Het geval is namelijk dat de periode ná Sjavoeot (Pinksteren) tot aan de laatste feestdag, precies het dubbele aantal dagen kent van de periode van de éérste dag van het jaar tót aan Pinksteren.
Dus van de eerste dag tot aan Sjavoeot 66 dagen en vanaf Slavoeot tot de achtste dag van Soekot 2x 66 dagen. (132) Hierbij tel ik de dag van Sjavoeot zelf, overigens beide kanten op, niet mee. De laatste Bijbelse feestdag van het jaar, die een Heilige Dag wordt genoemd, is dan de zogenoemde achtste dag van Soekot. (Loofhuttenfeest) Deze unieke achtste dag, (de dag van voleinding/ behoud) heeft in de Bijbel dan ook een "Nieuw Begin" als bijzondere betekenis.
De éérste dag is het begin van de aarde. Dat is in de maand Abib. (Die wij dus kennen als Nisan) Maar God noemt de eerste dag ook heel nadrukkelijk in de Bijbel, waar het gaat om een moment met de Ark van Noach. Een heel nieuw begin van een heel nieuwe wereld!
Genesis 8:13 "En het was in het zeshonderdeerste jaar, in de eerste maand, op de eerste dag van die maand, dat het water van boven de aarde opgedroogd was. Toen nam Noach het luik van de ark weg en keek naar buiten, en zie, de aardbodem was opgedroogd."
En opnieuw, maar dan in Egypte, als God daar het Pascha vaststelt, maakt Hij ook aan Mozes heel duidelijk wat geacht wordt de eerste maand te zijn. Exodus 12:2 "Deze maand zal voor u het begin van de maanden zijn. Hij zal voor u de eerste zijn van de maanden van het jaar." Abib (Nisan) is hiermee de onbetwiste eerste maand van het jaar! En ook over de Exodus uit Egypte bestaat geen twijfel. Dat is een van de grootste gebeurtenissen in de Bijbel. met bijzonder veel voorafschaduwingen. Het was immers het officiële begin van het ontstaan van het volk van God.
Is het een openbaring?
Ik heb dus nog geen idee wat dat zegt en of het iets zegt(*) Het lijkt mij echter dat het in de tijdlijn van God wel degelijk iets betekend. Bijvoorbeeld dat 1:2 (=3) dezelfde verhouding heeft als 2:4 (=6)
Dat zou dan bijvoorbeeld kunnen aanhaken bij de theorie van 6000 jaar verdeeld in porties van 2000.
Maar goed, wellicht is nu, in dit verband, het heel veel logischer om het bij de instelling van de Wet en de instelling van de Genade te houden. Eigenlijk het begin van het feitelijke Oude Testament en het Nieuwe Testament. Beide op Sjavoeot! De Joden als één. Het eerste volk officieel verbonden met God. Op Sjavoeot! De Heidenen als twéé. Het tweede volk dat na de uitstorting van de Heilige Geest met God wordt verbonden. Op Sjavoeot!
Sjavoeot steeds als centraal thema?
Daar komt dan nog bij dat tegenover de 3000 doden, als vergelding voor het Gouden Kalf, óók 3000 mensen werden gered en wedergeboren bij de opwekking van het ontvangen van de Heilige Geest. En dan wachten we vervolgens op de samenvoeging van die complete oogst bij het einde der dagen. lijkt mij. Als op de laatste en de achtste dag, dat het een heel nieuw begin inluidt.
Ik weet het niet hoor, maar ik zie toch bijzondere overeenkomsten. Maar net als in het boek, wil ik geen aannames doen. Toch lijkt me dit antwoord een openbaring. Want ik zal u vertellen dat ik deze verklaring ineens binnenkreeg pas op het moment dat ik de regel hierboven typte: (*)Ik heb dus nog geen idee wat dat zegt en of het iets zegt!
Want wat we ook niet kunnen negeren, en wat u wellicht ook opvalt is de mooie harmonie in de tijdlijn als alle feesten van het jaar zijn ingesteld. Allereerst stelt God de eerste dag in, gevolgd door 7 dagen Feest. (Het begint met het Pascha (offerlam) en dan het Feest van de Ongezuurde Broden. En de cyclus eindigt óók met een feest van 7 dagen met afsluitend daarna nog een achtste dag.
Er is dus een dag vóór de eerste 7 dagen en een dag ná de laatste 7 dagen.
Drie voorjaarsfeesten en drie najaarsfeesten met daar tussenin.... Sjavoeot!
Er is dus reden genoeg om ook zeker nog verder te gaan kijken naar de najaarsfeesten. Want met het inzicht in de feesten en de tijdlijnen komen we daarna ook tot de kern van het Evangelie. Tot een groter begrip van de werkelijke diepte van het Evangelie als het levende geloof. Want zo merk ik dat zelf, als ik ermee bezig ben. Het maakt de onmetelijke liefde, rechtvaardigheid en genade van Gods plan met ons, steeds meer duidelijk. Stukje bij beetje steeds verder ontrafeld.
Tegelijkertijd wil ik daar dan nog wel iets bij zeggen. Er een kanttekening bij plaatsen, zeg maar. Want deze tijdlijnen en die geschiedenis zijn natuurlijk ongelooflijk boeiend en interessant. Tenminste, dat vind ik! Dus laat ik voor mijzelf spreken :-) Maar uiteindelijk gaat het er niet om, om de tijdlijnen te kennen en zo te pogen te ontdekken of en wanneer jij je ergens op moet voorbereiden. Dat is volgens mij precies wat de gelijkenis van de 10 maagden duidelijk maakt.
Vader, geef ons heden ons dagelijks brood. Uit het levende woord!
Deze ontdekkingsreis maakt, wat mij betreft, echter alles alleen maar nog veel ontzagwekkender dan het al is. Met dit onderzoek valt gewoon je mond in bewondering steeds verder open. Tenminste, dat is het effect dat het op mij heeft en ik word er ook blij van om ermee bezig te zijn. Maar goed, vandaar ook juist de kop van dit artikel: Geloof is de zekerheid van de dingen die we hopen en het bewijs van dingen die we niet zien!
Want het gaat niet om veel historische kennis of wetenschappelijke bewijzen van de waarheid. Voor mij is ook duidelijk dat daar mijn geloof en niemands geloof van zou moeten afhangen. Dat mijn bereidheid om te 'willen' geloven, daar ook niet van afhangt. Dat doet het ook niet bij mij. Ik geloof! Overtuigd! En ik word hierin ook niet meer misleid!
Maar in de kern is en blijft er niets belangrijker dan de boodschap van genade in het Evangelie en het gebod van liefde. Om te geloven in God als de allerhoogste. In volledige overgave en bewonderende nederigheid. Als een kind dat Zijn vader blind vertrouwd. Want wie leeft in de wil en de overtuiging om de liefde van Jezus te willen volgen, is altijd voorbereid.
En voorbereid ben je vooral door het uit te dragen en door het zelf te leven als een lichtend voorbeeld voor anderen. En dat is voor mij meer dan genoeg dagelijkse uitdaging, kan ik u beloven! Maar wie zo in geloof leeft en wie zo ook geleefd heeft in het verleden, is ook zo gestorven in die verwachtingsvolle zekerheid. Want zo iemand is altijd klaar en voorbereid. Voor zover als wij mensen dat zouden kunnen zijn....
Comments