Zaaien, groeien, oogsten, persen. Het beste voor de bruiloft
Ook vandaag wens ik u de complete volheid van genade, de liefdevolle goedheid en de vrede toe van God, onze Vader en van Jezus Christus, onze Here
De zaaier en de opname
In deel 16 hebben we gezien hoe de typisch traditie en de ceremonie van een Galilese Bruiloft er uit zag in de tijd dat Jezus in Israël leefde. Of eigenlijk nog meer de aanloop tot de bruiloft. Want in de beeldspraak van de Bijbel moet 'de Bruiloft' nog altijd komen. Want Jezus is niet alleen mens, maar ook God. De schaduwbetekenis strekt zich heel veel verder uit dan over die korte tijd van Zijn wandeling op aarde.
Dit is wat Jezus tegen Zijn toekomstige gemeente zegt, via het Woord tegen Zijn discipelen.
LET OP MIJN WOORDEN, zegt Jezus
Mattheüs 26:27-29 "Daarna nam Hij een beker wijn, dankte God ervoor en gaf die aan hen. 'Drink er allemaal uit,’ zei Hij. ‘Dit is mijn bloed, waarmee het nieuwe verbond wordt bezegeld. Het zal vloeien om vergeving van de zonden te bewerken. Let op mijn woorden: Ik zal geen wijn meer drinken tot de dag dat Ik met jullie nieuwe wijn zal drinken in het Koninkrijk van mijn Vader."
Johannes 14:2-3 "In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken. En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben."
Mattheüs 25:13 "Wees dan waakzaam, want u weet de dag en ook het uur niet waarop de Zoon des mensen komen zal."
Het is de voorafschaduwing van Zijn belofte die voor de toekomst geldt. Het is in lijn met de ceremoniële tradities van de Galilese Bruiloft, maar tegelijkertijd het beeld ervan in een veel groter plan. Er worden ook veel mensen buitengesloten van dit feest. Er is dus exclusiviteit voor mensen die wél uitgenodigd zijn voor het bruiloftsfeest en natuurlijk ook voor de bruidegom en de bruid.
Hieruit volgt een bijzonder interessante en ook fundamentele discussie in heel veel kerken. Namelijk het idee dat er een tussentijdse opname zal plaatsvinden. Nog voordat de tweede wederkomst zal plaatsvinden. Waar de ene stroming dit idee helemaal afwijst als niet Bijbelgetrouw, is er in andere stromingen discussie over het moment van voor of na of tijdens de grote verdrukking.
Wie zijn de gasten op deze symbolische bruiloft en wie is de bruid?
Ik zal u zeggen wat ik persoonlijk geloof. En dat is nadat ik mijn pragmatische mening van daarvoor, heb gewijzigd naar aanleiding van mijn onderzoek. Ik geloof 100% in de opname van de gemeente, dat die zal plaatsvinden voor de grote verdrukking of voor het laatste deel van de grote verdrukking. Ik geloof dat die opname niet de Bruid betreft, maar de Bruiloftsgasten zijn. En dat Jezus samen met deze gasten, de heiligen, het volk van Israël als Zijn symbolische Bruid zal komen ophalen.
Dat zal het 'grote moment' zijn dat de Bijbel beschrijft. De gebeurtenis die niemand op de aarde zal kunnen ontgaan. Daarbij geloof ik, en met mij velen, dat die tijd bijzonder dichtbij is. Ook Gods tegenstander gelooft dat, zoals deze serie probeert duidelijk te krijgen.
Wat ik heb ontdekt dat die, óók in de gemeente waarin ik mij nu bevindt, er verschillend over deze tijd wordt gedacht. Mijn mening over de onzin daarvan, was echter gebaseerd op mijn oude beeld. Mijn sektarisch jeugd en mijn volledig verdrukte Bijbelkennis, en vanuit mijn atheïstische inslag en een seculier leven, dat mij hinderde en verblindde om dieper te willen kijken.
Is er wel verschil tussen religie en een maatschappelijk gerichte leefstijl?
En precies dat beeld, tref ik ook aan bij langgelovigen, die hun hele leven al kerkganger zijn. En dát besef raakte mij als een hamer. Dat geloofswijsheid en inzicht helemaal niets te maken heeft met hoe lang je al in de kerk zit en of je er elke zondag naar toe gaat. Zelfs niet of je elke dag je Bijbel leest, bid en gelooft in het offer van Jezus Christus en gedoopt bent. Dat wist ik al vanuit mijn eigen geschiedenis, waardoor ik mij als jongvolwassene al van het geloof heb afgekeerd. Ik vond dat de grootste schijnheiligen in de kerk zaten. Ze deden niet wat ze zelf verkondigden!
Maar toen kende ik het Woord nog niet, zoals ik dat nu ken. Destijds werd me wel verteld over die foute Farizeeërs, wat jeugd onderling ook als een scheldwoord naar elkaar gebruikte. Dat was erg, want dan was je dus een huichelaar. Je wilde geen Farizeeër genoemd worden. Maar het begrip van wat dat was, had ik niet. Maar een Farizeeër is ongeveer de meest gestudeerde Schriftgeleerde van het Woord. Die hebben heel veel 'kennis' en zullen de tekst en de plaats waar het staat wellicht volledig uit het hoofd kennen.
Maar ondanks al die kennis, begrepen ze juist juist helemaal niets van wat het geloof werkelijk inhield. Dat zijn eigenlijk geen huichelaars, maar juist hele 'overtuigde' Schriftgeleerden. Alleen had die overtuiging helemaal niets met het geloof te maken, maar met een eigen religie bedrijven. Als een maatschappelijk gemaakte leefstijl. Met veel uiterlijk zichtbare 'prestaties' die de indruk van een groots heilig leven moeten wekken, voor niets anders dan het zoeken naar de vleiende ego strelende beloning, die aandacht, erkenning en status oplevert.
Komt de kracht in jezelf, uit jezelf, uit een gemeenschap of is die uit God?
Ongeveer hetzelfde als wat iemand aanzien geeft in een gemeenschap voor wie er een bediening of een leidende rol heeft. Want je kunt binnen een kleine gemeenschap heel goed je erkenning vinden, waardoor je die niet meer nodig hebt van de wereld daarbuiten. En je daarin dan wentelen en helemaal vergeten waar het allemaal in de kern om te doen is. Niets menselijks is ons vreemd, zeker ook in de kerk. Het gevaar van de bubbel van het gemak van een vertrouwde gemeenschap.
Want om je sterk te voelen heb je, in een gelijkgestemde gemeenschap, niet eens zo heel veel mensen om je heen nodig. Net als in een losse kudde koeien of schapen, kan het voor passieve volgers, ook zonder bediening, een warme gemeenschap zijn. Maar als we kracht zoeken bij mensen in een gemeenschap om onze eigen identiteit mee te bevestigen, is dat niet automatisch ook de kracht van God. Ook niet als het een kerkelijke gemeente betreft. Integendeel zelfs. Dat kan zelfs een grote misleidende slaapstand in geloof veroorzaken.
De opname van de gemeente of de bruid
Maar goed, de opname dus. Een onderwerp dat blijvend voer voor discussie is. Maar, wat mij betreft kan elke interpretatie of uitleg van mensen boeiend en leerzaam zijn, maar verandert het niets aan de letters op de bladzijden. En mijn advies is om die zélf te onderzoeken, en met de ondersteuning van de Heilige Geest zelf een beeld te vormen van de tekst en de boodschap.
Zo zegt Jezus in het boek van Markus, allereerst iets belangrijks over de gelijkenis van de zaaier.
Markus 4:13 "En Hij zei tegen hen: Begrijpt u deze gelijkenis niet? En hoe zult u dan alle gelijkenissen verstaan?"
Zou dit dan kunnen betekenen dat deze vergelijking van de zaaier dan ongeveer de basis of de sleutel is om gelijkenissen te begrijpen? De boodschap is best duidelijk. Als je deze gelijkenis niet begrijpt, dan ben je eigenlijk niet in staat om elke andere gelijkenis wél te begrijpen!
Nou, die moeten we dus niet overslaan. Wat mij betreft sluit het aan bij mijn advies hierboven om het Woord tot je te nemen. Deze gelijkenis gaat namelijk over de zaaier wiens zaad op verschillende soorten grond terechtkomt. Elk stukje grond, met een eigen beperking voor het succesvol opgroeien van het gewas. Langs de weg, op steenachtige grond, tussen de dorens en in de goede aarde.
Jezus legt vervolgens de betekenis uit in vers 14: "De zaaier is hij die het Woord zaait!"
Langs de weg: Mensen hebben het gehoord, maar Satan komt meteen om het gezaaide woord weer weg te nemen.
Op de steenachtige grond: Mensen ontvangen het met vreugde, maar het wortelt niet. Bij tegenstand of verdrukking wordt het direct losgelaten.
Tussen de dorens: Mensen horen het, maar de verlokkingen en de zorgen van de maatschappij verstikt het en het Woord wordt onvruchtbaar.
In de goede aarde: Mensen horen het, nemen het aan, (het is dus geworteld) en zij dragen vrucht. De ene dertigvoudig, de ander zestigvoudig en nog een ander honderdvoudig.
In Markus volgt hierop een reeks gelijkenissen, te beginnen met die van de lamp, het zaad en het mosterzaad, in net iets andere bewoordingen dan in Mattheüs. Het is bijzonder aan te bevelen die te lezen. In Mattheüs vervolgt Jezus echter met de volgende gelijkenis. Mattheüs 13:24-30
Het onkruid tussen de Tarwe
Hij zei: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan iemand die goed zaad zaaide in zijn akker. Maar toen de mensen sliepen, kwam zijn vijand en zaaide onkruid tussen de tarwe, en ging weg.
Toen het gewas opkwam en vrucht voortbracht, kwam ook het onkruid tevoorschijn. De dienaren van de heer des huizes gingen naar hem toe en zeiden: Heer, hebt u niet goed zaad in uw akker gezaaid? Waar komt dan dit onkruid vandaan?
Hij zei tegen hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. De dienaren zeiden tegen hem: Wilt u dan dat wij erheen gaan en het verzamelen? Maar hij zei: Nee, opdat u bij het verzamelen van het onkruid niet misschien tegelijk ook de tarwe zelf uittrekt.
30 Laat ze allebei samen tot de oogst opgroeien, en in de oogsttijd zal ik tegen de maaiers zeggen: Verzamel eerst het onkruid en bind het in bossen om het te verbranden, maar breng de tarwe bijeen in mijn schuur.
Terug naar Markus 4 voor "De gelijkenis van het zaad"
Want de gelijkenissen volgen elkaar hier allemaal op. Markus 4:26-29 "Ook zei Hij: Zo is het Koninkrijk van God: als wanneer iemand het zaad in de aarde werpt en slaapt en opstaat, nacht en dag; en het zaad ontkiemt en komt op, zonder dat hij zelf weet hoe. Want de aarde brengt vanzelf vrucht voort: eerst de halm, daarna de aar, daarna het volle koren in de aar."
29 En als de vrucht het toelaat, zendt hij meteen de sikkel erin, omdat de oogsttijd aangebroken is.
Terwijl de uitleg van de gelijkenis van het onkruid in Mattheüs het beeld compleet maakt. Allemaal verband houdend met die, dus hele belangrijke, eerste gelijkenis van de zaaier. Een cruciale gelijkenis die alles duidelijk maakt van alle verbanden van deze serie gelijkwaardige gelijkenissen in beide boeken Markus en Mattheüs. Een goed einde van dit deel, dat we omwille van de lengte van leesbaarheid, hiermee ook afsluiten.
Uitleg van de gelijkenis van het onkruid
Toen Jezus de menigte had laten weggaan, ging Hij naar huis. En Zijn discipelen kwamen bij Hem en zeiden: "Verklaar ons de gelijkenis van het onkruid op de akker."
Hij antwoordde en zei tegen hen:
"Hij die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen. De akker is de wereld, het goede zaad zijn de kinderen van het Koninkrijk en het onkruid zijn de kinderen van de boze. De vijand die het gezaaid heeft, is de duivel; de oogst is de voleinding van de wereld en de maaiers zijn engelen." (De Sikkel van hierboven)
"Zoals dan het onkruid verzameld en met vuur verbrand wordt, zo zal het ook zijn bij de voleinding van deze wereld: de Zoon des mensen zal Zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit Zijn Koninkrijk verzamelen alle struikelblokken, en hen die de wetteloosheid doen, en zij zullen hen in de vurige oven werpen; daar zal gejammer zijn en tandengeknars."
"Dan zullen de rechtvaardigen stralen als de zon, in het Koninkrijk van hun Vader."
Wie oren heeft om te horen, laat hij horen!
Een duidelijke en indringende opdracht als laatste regel, lijkt me. En het horen is voor ons, is het Woord dat voor ons is achtergelaten op schrift!
Voor het vervolg hierop gaan we in deel (18) naar de teksten die het einde der tijden moeten inluiden, om te onderzoek wat er bij een opname hoort, de wederkomst en de grote verdrukking. Het enten op de vijgenboom, over de olijfboom en de wijnstok
Dank u wel voor uw aandacht tot zover...
