Want ik weet: mijn Verlosser leeft! Job 19:25
Het bekende "MIJN VERLOSSER LEEFT" is ook de titel van een aanbiddingslied. Het is nota bene een tekst uit Job. De man die, uit het niets, zwaarder werd getroffen dan wie ook. (Paulus heeft ook flink geleden in zijn bediening, maar dat was in een bewust weten en een hele andere overtuiging) Job riep dit uit om aan zichzelf en zijn vrienden zijn geloof te bevestigen, in zijn wanhoop en misschien wel tegen beter weten in.
NB: Dat een man als Job heeft bestaan is overigens bevestigd door meerdere bronnen buiten de Bijbel.
Met pijn in het hart moest ik het vorige deel alweer onderbreken, gezien de leestijd. Er is nog zoveel te ontdekken, te verbinden en over te schrijven, dat ik eigenlijk gewoon wil stoppen met werken en doorgaan met hierover schrijven. Ik wil léren en wat ik leer, in de praktijk brengen en oefenen. Want er is mij zoveel duidelijk geworden dat ik het wel van de daken wil schreeuwen. Maar tegelijkertijd blijft het schrijven en ontdekken mijzelf ook steeds inzichten geven, die het verlangen naar meer en dieper, doen groeien.
Maar om nog eerst even bij de video uit het vorige deel te blijven. De man die u de prachtige beschrijving hoort maken is een bijzonder intelligente man, die de schoonheid van de natuur erkent. Zachary Bush is in drie verschillende richtingen afgestudeerd. Hij is een internist die onder andere gespecialiseerd is endocrinologie, (hormonen en stofwisseling) en hospicezorg. (ouderengeneeskunde) Gepassioneerd weet hij de ongelooflijke schoonheid van de natuur en de biologie, prachtig te beschrijven.
Maar zoals vaker, gaat het ook om wat hier luid en duidelijk niet wordt gezegd. Want wat elke seculiere stroming, uit ongeveer alle levensbeschouwingen op deze wereld, het liefst willen negeren, is de enige Schepper ervan benoemen. Hoe liefdevol ze ook met mens en natuur willen omgaan.
Mensen hebben het dubbele bewijs van de Schepper voor hun eigen creatie van nature meegekregen. Zowel fysiek als geestelijk. De eerste is ons geweten. Dat is al aangeboren, nog zonder aangeleerd te zijn. Geestelijk dus. De tweede is fysiek. Zichtbaar. En die bevindt zich juist in de natuur. Overal om u heen! In de werkelijk vernuftige, complexe biologie van plant, dier en mens. In de briljante scheiding van land, water en lucht. Er is een onbetwiste waarheid zichtbaar in die adembenemende schoonheid van al haar complexe samenwerkende systemen. Overal in de natuur is liefde te zien en te herkennen.
De uitzonderlijke en uitbundige variatie zegt heel veel. Het zegt veel over de onmetelijk rijke creativiteit van de Schepper ervan. Tegelijk zegt het ook werkelijk alles over Zijn intenties en beweegredenen van overvloedige liefde voor ons. Om zoveel schoonheid te willen vormen en scheppen. De zorgvuldige aandacht, die hier werkelijk vanaf spat, ademt alleen maar liefde. Vervolgens is die schoonheid ons ons gegeven om er de rentmeester van te mogen zijn.
Het laat zien wat de werkelijke bedoeling van de Schepper met de wereld is. Kijk hoe God in het boek Job 38 en Job 39, met bijzondere en hele rake vragen, de werkelijke omvang en de complexiteit van de natuur aan Job, en aan ons, duidelijk maakt. Voor zover mogelijk, want het is een niet te bevatten omvang eigenlijk.
Dat is precies de bedoeling. Want daarmee zou het ontzag voor de ragfijne schoonheid van het samenwerkende geheel, eigenlijk dagelijks mogen groeien en nooit meer moeten stoppen. God maakt hier duidelijk dat we kunnen ophouden met vragen en de onrust die het oproept, om het onmogelijke te willen begrijpen. Dat we niet meer hoeven te doen dan gewoon de schoonheid erkennen, zodat we in verwondering mogen genieten en daarmee ons vertrouwen bevestigen in Zijn Goedheid, Zijn liefde en zo ook Zijn wijsheid willen aannemen en volgen.
Maar precies met dit voorbeeld in dit bijzondere boek in de Bijbel is te zien dat het een strijd in de hemelse gewesten is. Want ook al gelooft u misschien niet, we hebben allemaal een zuiver innerlijk besef van die waarheid gekregen: "Dit kan onmogelijk door toeval ontstaan zijn!" Maar u wordt ook bijzonder slim gedwongen om die ideeën en die waarheid juist af te wijzen. Doordat daartegenover een overvloed van vragen is opgeroepen die twijfel hebben gezaaid.
Het is wantrouwen tegenover vertrouwen zetten. Onrust tegenover vrede. Ik ga u de handtekening van die typische strategie nog heel precies aantonen.
Want dat het geheel van een enorme omvang die ons begrip te boven gaat, had God al duidelijk gemaakt. Maar juist door twijfel te zaaien, door Zijn vijand, wordt het zo onoverzichtelijk groot voor ons, dat ons psychologische systeem gewoon wil afhaken. Er is voor u ook geen winst of eer te behalen, want zonder een dieper inzicht kunt u ook enkele geen waarheid over dit onderwerp claimen. En om er dan een hele studie naar te verrichten om er wel iets zinnigs over te kunnen zeggen, ligt niet voor de hand in onze al overprikkelde maatschappij.
Het logische gevolg is dan dat we het maar liever negeren of er afstand van nemen. Over het algemeen leunen we, in meerderheid, gemakshalve dan ook maar op de meest brede 'algemeen' geaccepteerde theorie. Maar ook daarvan zal ik de sluwe misleidende strategie hopelijk volledig kunnen blootleggen.
Als dit u allemaal een beetje fantastisch klinkt, dan vertel ik u dat dit juist allemaal past in het complete verhaal dat zo ongelooflijk herkenbaar is voor ons allemaal. Want in de kern herkennen we hierin het verzet tegen de macht, zoals die, in een eenvoudiger vorm ook op aarde te herkennen is. Dat van de ambitieuze zoon die de voetsporen van Vader graag wil vergroten en Hem wil overtreffen.
In dit geval vertegenwoordigen álle mystiek en alle andere levensbeschouwingen samen, de tegenkracht die deze zoon tegenover die Ene, God, de Vader, heeft geplaatst. Het Licht, de Kracht, het Hogere Bewustzijn of hoe het Universum ook wordt genoemd, blijft in alle beschouwingen een ondefinieerbare entiteit. Soms komt het naar voren in de vorm van een soort collectieve energie of licht, waar we allemaal onderdeel van uitmaken. Maar hoe dan ook, blijft het iets ongrijpbaars dat op afstand blijft. Niet direct toegankelijk en benaderbaar.
Het onmogelijke is mogelijk gemaakt
In volkomen tegenstelling tot het levende Evangelie. Daar is niets geheimzinnig en kent al die liefde, passie, wijsheid, schoonheid en trouw gewoon een hele duidelijke bron en heeft het een persoonlijk gezicht. Het is immers onze werkelijke Vader. Onze eigen geestelijke Vader. De God van Abraham, Izaäk en Jacob, die ons allemaal geschapen heeft. Een oppermachtige wezen, die zo graag verbinding met ons wil, dat hij het onmogelijke mogelijk heeft gemaakt, door zichzelf op te offeren voor Zijn Schepping.
Het is ook zo herkenbaar, in de emotie die wij zelf kennen, vooral voor wie zelf een ouder is. Hoe veel ouders zouden niet hun eigen leven geven voor hun geliefde kind als het daarmee gered kon worden? Er is dan ook geen enkel verhaal, in geen enkele levensbeschouwing, dat zó naadloos passend aansluit bij wie wij zijn. Het is precies die natuurlijke, innerlijke herkenbaarheid dat voor mij ook de waarheid definieert. Die bewijst wat waarheid is en wie onze werkelijke geestelijk Vader is.
En om ons dat begrijpelijk te vertellen, gaat de Bijbel over een leven en geschiedenis die, niet alleen herkenbaar is, maar menselijk gezien ook tijdloos. Het spreekt ons aan en onderwijst ons. Juist omdat het over liefde en relaties gaat is het tijdloos en overstijgt generaties. Daarmee is het ook nu nog altijd even effectief als in alle tijden. Hoeveel Wijsheid wil je hierin bewezen zien?
Want het gaat over alles wat we menselijkerwijs kunnen herkennen. Het zijn wel fysieke voorbeelden en gebeurtenissen, maar het gaat uiteraard om alle intense emoties die hierachter schuilgaan. De Bijbel is dus een geestelijk boek. Want het gaat over liefde, verraad en overspel. Over wraak en teleurstelling. Over gebrokenheid en onbegrip. Over rechtvaardigheid en erkenning. Maar vooral ook over het herstel, de vergeving en de genade. Met de emotie die we hierbij kunnen herkennen en voelen.
Wij leven echter in een fysieke, zintuiglijke wereld. En we leven zelf ook in een fysiek omhulsel. Ons lichaam. Maar dat is slechts de tijdelijke behuizing, waar onze ziel en geest in wonen. Voor wie wij zijn, in onze verbinding met God, telt ons lichaam niet echt mee. Dat lichaam nemen we helemaal nergens mee naar toe. In geen enkele geestelijke wereld. Het is een geestelijke verbinding met de zuiverste geest van het bestaan.
Maar het is een verbinding die helaas onverbiddelijk is verbroken, door de onzuiverheid van de zondeval. De Bijbel is het verhaal en de handleiding over hoe we die weg terug kunnen vinden. Naar Hem. Terug naar die geestelijke navelstreng. Die weg die weer is geopend door Jezus Christus en Zijn offer.
Maar daarom verteld het ons over menselijke relaties in de fysieke vorm. Zodat we het kunnen begrijpen en herkennen. Het gaat dus over Vader en Zoon. Over erfgenamen en kinderen. Over een bruidegom en een bruid. Over Zoons die elkaars tegenstander worden. Over een scheiding en ruzie over de erfenis. Over kinderen die niet naar de Vader willen luisteren en daarom op de blaren komen te zitten.
Over een kind dat zich een bastaard voelt en zich van de Vader heeft afgekeerd. Die Hem is gaan haten en sindsdien probeert alles wat Hem lief is kapot te maken. De boze, gevallen bastaard die de bruid van Zijn geliefde Zoon heeft ontvoerd en gevangen houdt met leugens. Met het klassieke verhaal van het Stockholm syndroom, waardoor de bruid bij de bedrieger blijft plakken.
Dat is in mijn beleving waarom ook doorlopend het verhaal van de twee kinderen in de Bijbel wordt verteld. Van de sterkere en de zwakkere, zoals Kain en Abel, en dan de derde die wordt genoemd Seth. Over de eerstgeborene of juist de jongste. Jacob en Esau. Het is waarom de Bijbel in de grondtekst uitlegt dat de adoptie van het 'vermeende' buitenechtelijke kind volledig is. Zoals in het voorbeeld van de Joden en de Heidenen.
Namelijk dat het een volkomen opname in de familie betekend. Dat er voor de Vader geen verschil is en dat Zijn erfenis voor werkelijk iedereen is, die Zijn zoon erkent. Dat er ook voor de bastaard geen verschil is. Het gaat dus over een uitleg en de boodschappen aan de bruid in gevangenschap en de gevallen kwaadaardig geworden zoon. Dat Hij, de almachtige Vader, aan het hoofd staat en volledig in controle is. Dat ze terug mogen komen bij Hem als ze dat willen.
Het blijkt dat Hij een Vader is met onbeschrijflijk veel pijn, en onmetelijke liefde tegelijk. Innerlijk verscheurd, maar die ook in Zijn oneindige Wijsheid en Rechtvaardigheid moet blijven staan in de volkomen zuiverheid, die Hij ook is. Dat is waarom Hij Zijn kinderen, Zijn zoons en de bruid helemaal zelf laat kiezen. Omdat Hij begrijpt dat de enige mogelijke weg om Zijn onmetelijke liefde zuiver beantwoordt te krijgen, een vrijwillige liefde is. Een vrijwillige terugkeer naar Hem uit eigen keus. Een waardige verhouding in wederzijds respect voor de liefde.
Hij legt aan de gevangen bruid of bruidsmeisjes uit, dat ze eigenlijk zo kunnen weglopen van de gevallen leugenaar en naar Hem toe kunnen komen. Als zij dat doen, is er niets meer wat de kwaadaardige gijzelnemer kan doen. Hij is God, de Almachtige. Iedereen die zich vrijwillig tot Hem keert, neemt Hij op in Zijn Koninkrijk en beschermt hen voor eeuwig.
Maar Zijn onmetelijke liefde blijkt ook uit Zijn interne conflict met het pure kwaad dat zich in de afvallige zoon heeft verankerd.
Met, voor ons, onbegrijpelijk veel geduld heeft Hij ook de kans gegeven aan de verloren zoon om vrijwillig terug te keren. Terwijl die ondertussen de bruid maar gevangen bleef houden en beschadigen in diepe duisternis. Door hen steeds maar te blijven misleiden en voor te liegen met het tegenovergestelde verhaal. Door ze zelfs op te zetten tegen de Vader en de geliefde Zoon, zodat zij samen met de gevallen bastaard, de handschoen ook tegen de Vader oppakte en naast hem, tegen de God van Liefde strijden. Met vernielzuchtige haat en verderf.
De Almachtige Vader, kan in lijn met Zijn zuivere soevereiniteit van rechtvaardigheid, liefde, trouwe en Zijn beloften, niet zomaar ingrijpen om Zijn bruid met geweld op te halen. Maar er is een onvermijdelijk einde. Het moment dat het kwaad zo volkomen is geworden dat het oordeel, nog niet in een molecuul, nog onzuiver en onrechtvaardig zou zijn. Het is zoals in de vier eeuwen dat de Joden hebben geleden in slavernij onder de Farao van Egypte. Dat was omdat het kwaad van de inwoners van het beloofde land nog niet zo volkomen was, dat het hun uitroeiing rechtvaardigde.
Die strijd was fysiek, op de aarde, tussen mensen! Mensen die Hij tot Zijn volk had uitgekozen. Maar Hij verteld aan ons, luid en duidelijk, dat die tijd nu ook geestelijk gaat komen en wij dat op de aarde allemaal fysiek zullen zien en gaan meemaken. Want dat is het moment dat Hij, als de Zoon, te vuur en te paard komt in alle glorie, om de bruid te ontzetten, die nog volkomen gevangen zit in de kern en die in het licht te zetten. Want Zijn licht zal dan voor werkelijk iedereen op aarde te zien zijn.
Dan begint een 1000-jarig vrederijk onder Zijn heerschappij. Een tijdperk waarin, de afvallige zoon, en de voorgelogen bruidsmeisjes die hem volgden in zijn strijd, nog eens 1000 jaar de kans krijgen om zich te bezinnen in afzondering. Maar het is de geschiedenis van de hemelse gewesten, die de geschiedenis van de aarde is voorgegaan, waardoor het einde al bekend is. Dat is ook waarom het onvermijdelijke, pas dán volkomen gerechtvaardigd is en Hij het geestelijke kwaad, definitief veroordeeld en voorgoed uitroeit.
Het is zodat de geliefde Zoon met Zijn bruid verenigt kan worden en om zo het beloofde land te kunnen stichten in de eeuwige Zuiverheid tot in de eeuwigheid.
Dat is het versimpelde verhaal, voor ons als mensen. In een notendop. Maar hebben wij, mensen, énig benul van de werkelijke omvang van die geschiedenis, in een wereld waarin onze aarde als een zandkorrel op het strand is? Durven wij, met onze volkomen beperkte kennis, in hoogmoed, God ter verantwoording te roepen en aan te klagen? Voor onze sores, dat wat wij voor Hem als groot leed willen neerleggen? En dan, omdat Hij u niet antwoord naar uw zin, Hem dan de rug toekeert?
Hij, die in Zijn zuivere soevereiniteit, om ons te redden uit die gevangenschap in de duistere omgeving van de dood, Zijn eigen zoon die zuiver en onschuldig was, onderdompelde en vulde met álle leed, geweld en pijn van alle mensen die ooit op aarde hebben geleefd, en hem tot straf heeft gemaakt, voor ons allemaal? Zodat Hij daarmee ons het eeuwige leven in licht zou kunnen geven? Alleen maar omdat Hij ons zo lief heeft, dat Hij ons voor altijd in Zijn nabijheid wil? En niet als een horde slaven, maar in de lieflijke hoedanigheid als die van een bruid?
Durven wij dan nog aan Zijn goedheid, Zijn liefde, Zijn wijsheid, Zijn rechtvaardigheid en Zijn trouw maar vooral aan Zijn oneindige Almacht te twijfelen?
Dat is ook precies wat God duidelijk maakt, in heel het geestelijke boek de Bijbel. Maar speciaal in de laatste hoofdstukken van het Boek Job vanaf Job 38 en in één vraag samengevat als Hij zegt in Job 38:33 "Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij zijn heerschappij op de aarde bestellen?"
In de vertaling HTB : "Kent u de wetten van het heelal en kunt u bepalen welke invloed zij op de aarde uitoefenen?"
Dat is mijn Vader... mijn Verlosser.
Amen!
Kommentarer