Soms schuilt verborgen tragiek in melancholiek.
Soms herbergt het momentum juist het verleden.
Soms voel je nattigheid in de droogte.
Veel vaker zit er beter in ziek.
Veel vaker zat er confrontatie in vermeden.
Veel vaker is er een bodem onder hoogte.
Maar altijd is er duidelijkheid in aanwijzen.
Vind je hulp in benoemen,
en zit nieuwsgierigheid in vragen.
Zoals ook onzeker in bewijzen.
Opkijken in roemen,
en kracht in dragen.
Wat ik graag wil zeggen is;
Er is altijd zoveel meer dan op het eerste gezicht.
Niet alleen voor, maar ook een zij- en achterkant.
En zo is er de garantie voor een les uit ervaring
Maar liefde heeft het onbetwist het allergrootste gewicht
Een juweel dat schittert, ongeacht van welke afstand
En het is misschien wel de meest rijke opbaring
Onbetaalbaar, nooit vanzelfsprekend en altijd ongerept
Zolang je maar bewust de waarde ervan, steeds weer onderkent.
Is te bevatten en te omarmen dat je dat niet alleen hebt,
maar dat ook altijd voor iemand kunt zijn en bént
Een gedicht van mij uit 2014 dat me weer onder ogen kwam...