Verborgen in woorden

Soms schuilt verborgen tragiek in melancholiek.

Soms herbergt het momentum juist het verleden.

Soms voel je nattigheid in de droogte.

Veel vaker zit er beter in ziek.

Veel vaker zat er confrontatie in vermeden.

Veel vaker is er een bodem onder hoogte.

Maar altijd is er duidelijkheid in aanwijzen.

Vind je hulp in benoemen,

en zit nieuwsgierigheid in vragen.

Zoals ook onzeker in bewijzen.

Opkijken in roemen,

en kracht in dragen.

Wat ik graag wil zeggen is dat er altijd meer is dan de eerste blik.

Er is aan de voorkant die jij ziet altijd tegelijkertijd ook een zij- en achterkant.

En gegarandeerd zit er altijd een les aan ervaring.

Maar welk soort liefde dan ook, is nooit een kantklaar cadeau met een strik.

Wel onbetaalbaar maar nooit vanzelfsprekend, bekeken van elke mogelijke kant.

Kunnen bevatten en omarmen dat jij dat hebt, maar altijd ook voor iemand bént, is misschien wel de meest rijke en verantwoordelijke openbaring.

Een gedicht van mij uit 2014 dat me weer onder ogen kwam...