Het jaar 2021 is drie weken oud als we al zijn gestart met een immense vaccincampagne, een gevallen Kabinet vanwege een vernietigend rapport over de Toeslagen Affaire en ondanks die demissionaire status het volgende unicum van dit Kabinet, door hun invoering van een avondklok.
Zowel het instellen van een historische avondklok als de start van de vaccinatiecampagne, waarvoor later dit jaar vermoedelijk elke schijn van vrijwilligheid, openlijk verdwenen zal zijn, is ingegeven vanuit een soort van gezondheidsfascisme. Ontstaan door de tunnelvisie van achter de eigen paniek blijven aanhollen, zonder even stil te hebben gestaan om te reflecteren op de gekozen weg om een negatief panische angstboodschap te blijven inpersen.
Alles wat we kennen en wat vertrouwd was, is met abrupte schokken onder onze voeten weggeslagen. En deze drie weken zijn tekenend voor de staat van ons land. Nog nooit eerder hebben wij beelden gezien uit Nederland, als die we al eens zagen in andere landen. De voorsteden van Parijs bijvoorbeeld. Rellen, plundering en een straatoorlog tussen volk en handhaving. Uiteraard spreekt heel Nederland haar afschuw uit via elk media platform dat er maar te vinden is.
Natuurlijk is geweld en helemaal op deze manier, uit machteloosheid gericht tegen lokale ziekenhuizen bijvoorbeeld, verwerpelijk. Maar blijkbaar vraagt niemand zich wat de voedingsbodem ervan is. Als dergelijke reacties op overheidsbesluiten, in Nederland vorm gaan krijgen zoals we nog nooit op deze schaal hebben meegemaakt, wat zegt dat dan? Is dat dan uitsluitend een verandering in de verloedering van het volk of heeft het ook te maken met de maatregelen en de manier waarop ze tegen het volk worden gemaakt. Zonder inbreng, zonder een democratische stem, zonder uitleg die duidelijk is en zonder te bewijzen wat het effect is.
Mogen we het eens zijn over het draagvlak voor de invoering van een avondklok? Die was niet breed en zeker niet unaniem. Niet onder de bevolking, niet onder het bestuur, niet in de wetenschap en ook niet onder de handhaving. Ik schreef pas nog over de bezwaren van Bruls aan een talkshowtafel. Maar ook in de politiek is zware, zware druk en invloed uitgeoefend om tot een meerderheidsgoedkeuring te kunnen komen. Waarbij het overduidelijk is dat met name D66 een bijzonder zwakke sleutelrol vertegenwoordigde. Een ruggengraatloze overtuiging die van een fundamenteel bezwaar tegen het middel, door al het inleveren van een half uurtje werd omgebogen in medewerking.
Het geweld is absoluut niet goed te keuren. Laat ik daar duidelijk over zijn. Maar de afstand tussen bestuur en volk kan niet duidelijker zijn neergelegd dan in deze crisis. Politici die verontwaardigd over de onlusten voor de camera aangeven dat ze sympathiseren met hun eigen puberkinderen die 'het 'ook zwaar' hebben. Maar die zijn met hun riante vrijstaande huizen voorzien van elk gemak, op geen enkele, maar dan ook op helemaal geen enkele manier representatief voor een ander deel van de bevolking.
En de Politiek gaat niet zo heel goed om met de menselijke maat handhaven. Dat merkten we toch al vanwege de reden van aftreden nietwaar? Het beleid stuwend in maar een ellendige richting legt een bom onder de samenleving. Zij hebben geen compassie omdat ze het niet kunnen voelen en voeren, ten koste van heel veel, 1-spoor beleid uit dat alleen nog maar uit Corona lijkt te bestaan!
Ondertussen zijn de toenemende waarschuwingen en de zorgen van met name jeugdzorg en hulpverleners niet van de lucht en de cijfers nemen alarmerende vormen aan. Maar het zijn juist niet alleen kleine kinderen die huiselijk geweld ondergaan. Wat te denken van pubers die nu, gedwongen binnen zittend, klein behuisd in een strakgespannen sfeer, meer klappen dan ooit krijgen door gefrustreerde ouders. En die geen enkele andere uitlaatklep meer hebben. Maar ook jeugd die thuis geconfronteerd worden met huilende gefrustreerde ouders die hun levenswerk zien verdampen.
Mag je dan gaan vernielen of anderen letsel gaan toebrengen? Nee, nog altijd niet. Maar elke pedagoog en opgeleide gedragswetenschapper, weet toch hoe het, nog onderontwikkelde, brein van een puber of adolescent andere conclusies en gevolgtrekkingen maken dan een uitontwikkeld volwassen brein? Hoeveel groter de invloed van testosteron en adrenaline hierin nog is? Nogmaals, het is excuus, maar wel een verklaring dat elk verhaal ook wel degelijk twee kanten heeft. En iedereen weet ook dat je bij niemand het elastiek van begrip en medewerking oneindig kunt oprekken. Helemaal niet als je in je dagelijkse omgeving met zware emotionele druk en misbruik wordt geconfronteerd in een uitzichtloze situatie. Of op een ander vlak als je de boosheid en onmacht tegen de maatschappij over het machteloze verdriet dat je van je ouders ziet, niet goed kunt kanaliseren.
Zo kun je net zo goed van de meest brave verantwoordelijke burger echt wel een woeste moordenaar maken. Als je maar aan diens kinderen komt, nietwaar? Elke vader en moeder zal zich zo'n situatie kunnen voorstellen. Kortom, er is wat mij betreft wel een oorzaak-gevolg en de situatie explodeert eerder bij iemand die klauwend tegen de muren opvliegt van ellende en leegheid.
Geloof me maar dat het ook gevoed door hoe de handhaving handhaaft. Wat de menselijke maat is, die hierin getoond wordt. Als bijvoorbeeld een bericht viral gaat over een 17-jarige knaap die iets te laat wegfietst voor een fietstocht van een half uur en op 600 meter van zijn huis op één minuut na de avondklok wordt beboet, op de allereerste avond.
Hoeveel van de 16-18 jarigen die dit lezen, zullen dit uitleggen als: "Tja, eigen schuld, dat zijn nu eenmaal de regels" denk jij? Of zullen ze met elkaar op hoge toon, op allerlei media, zoveel ongelooflijk weinig begrip veroordelen? Zeggen dat het niets met gezondheid te maken heeft? En hebben ze dan ongelijk? Of hebben de onverbiddelijke ouderen die blijkbaar nooit jong zijn geweest, gelijk, die dergelijke commentaren wél schrijven, gelijk? Natuurlijk blijft het een lastige discussie, want is dan vijf minuten de grens? Of tien? Maar er geldt gewoon een normale en redelijke menselijke maat. Die ongetwijfeld bij 1 minuut een grotere verontwaardiging teweeg brengt en die zal aflopen met de tijd van 5 naar 10 naar 20 minuten.
Maar goed, deze eerste drie weken van dit ene jaar, met de rellen in begin de vierde week herbergen al genoeg aardverschuivingen voor een heel jaar, wat mij betreft.
Voor Nederland geldt nog een bijzonder toeval voor de goedkeuring van de Avondklok.
Op de 21e dag, van het 21e jaar, van de 21e eeuw, wordt de avondklok op 21 uur gezet!
Zou D66 daarmee in de boeken hebben willen komen?