Lieve mensen, graag begin ik deze nieuwe serie met u de genade, de liefdevolle goedheid en de vrede toe te wensen van God, onze Vader en van Jezus Christus, onze Here.
Met u, of zonder u, ga ik een hele intense reis maken. Misschien wel de meest intense reis die mogelijk is. Omdat het gaat over u, over mij, over mensen. Omdat het gaat over onze psyche. Over onze eigen kern, onze emoties, onze beschadiging, onze beslisboom, onze interpretaties en onze verlangens. Het gaat over onze herkomst, onze leven nu en onze toekomst. Over de zin en de onzin, van de zin van het leven, de zin van de dood en de zin van geloof. Of onze zoektocht naar het belang van de zin van het leven. Vóór ons leven, ná ons leven, en vooral ook de invulling tijdens ons leven.
Het gaat over een reis langs allerlei gebeurtenissen in ons hoofd en hoe die ons vormen tot de mens wie wij zijn, in relatie tot hoe wij met die situaties omgaan of ermee zijn omgegaan. Een leven lang en over alles wat zich in die periode in ons hoofd afspeelt. Het gaat over oorzaak en gevolg, lijden en strijden, pech of geluk, kans of leiding, toeval of sturing, beschadigd of hersteld. Het zal raken aan gebruik en misbruik, over veilige of onveilige hechting, over goed of kwaad, genade of destructie, zien of geloven, geest of lichaam, liefde of haat en niet in het minst over orde en wanorde.
De drie-eenheid van de mens: Lichaam, Ziel en Geest
Kortom, in de breedste zin van het woord over alles binnen het meest onbegrepen concept van de mens. De drie eenheid Lichaam, Ziel en Geest! Of is het ontkoppeld in Lichaam, of Ziel of Geest? Ben ik daarvoor gekwalificeerd? Ben ik psycholoog of gedragswetenschapper? Met welke autoriteit kan ik daarover überhaupt iets zeggen of schrijven? Ben ik natuurkundige, bioloog of filosoof? Wat maakt dat u met mij mee zou moeten lezen in die reis?
Hier begint direct al uw eigen autonomie en vrijheid. Want dat beslist u helemaal zelf. Het is een vrije keuze en volledig voor eigen risico om mee op reis te gaan. Mijn autoriteit haal ik volledig uit het feit dat ik de enige op deze wereld ben die, de interpretatie van wat er zich allemaal in mijn brein afspeelt en heeft gespeeld, met u kan delen. Vervolgens hoop ik dat ik staat ben omdat om dat duidelijk te kunnen beschrijven.
U kunt daarmee dan beoordelen of er overeenkomsten zijn. Omdat u dan weer op uw beurt, ook de enige op de wereld bent die uw eigen interpretatie en ervaringen kent, van hoe het leven zich onder uw hersenpannetje heeft afgespeeld. Naast dat het heel plezierig. onthullend, verrassend en een feest van herkenning zou kunnen zijn, zou het ook best heel pijnlijk of confronterend kunnen zijn. Omdat ik toch vermoed dat u ook heel veel zult herkennen.
Want wij zijn in de kern meer gelijk dan we misschien denken. Ook al zijn onze ervaringen misschien heel anders. En u hebt net zoveel autoriteit, als dat ik heb, u bent net zo authentiek, net zo goed en net zo slecht en als ieder ander mens op deze wereld. U bent net zo geliefd en net zo groot of klein als ieder anders. Net zoals ik. Er loopt een draad van verbinding door onze hele bestaan. Wij zijn allemaal verbonden en we zijn allemaal gelijk.
Verbonden door onze creatie
Het gaat namelijk niet om mij, niet om u, maar om ons allemaal samen. Onze verbondenheid door onze creatie. U en ik hebben niet de kracht om ons uiteindelijke overlijden te ontlopen en we hebben niet de kracht om leven te ontwikkelen of te laten ontstaan. Maar er is wel iets wat ons het vermogen heeft gegeven om leven te produceren.
Natuurlijk kan ik alleen mijn eigen interpretatie geven en beschrijven. En dan kom ik via mijzelf om langs de kern van het bewustzijn van misschien wel ons allemaal. Om zo ons denken, ons handelen en ons bestaan te onderzoeken. Dan komen we langs kind, opgroeien, opvoeding, vorming, onderwijs, en de volwassen houding en uitvoering van hoe we het leven dan leven. En dan komen we langs de pijnlijke, liefdevolle, mooie, verdrietige of wonderschone lessen van het leven.
In mijn geval gaat over de confrontatie met de mensen uit mijn jeugd, een periode dat ik ben opgegroeid als een complete wees in de buitenwereld, maar tegelijk als een schaap in een kudde binnen een kleine strikte religieuze gemeenschap met een heel bijzondere levensvisie. Niet in detail, het gaat ook niet over situaties, maar over hoe dat in het hoofd werkt en wat daar gebeurt. En hoewel ik denk dat de situaties van geluk of misère bij elke mens een verschillende diepte en vorm kunnen hebben, denk ik dat onze reactie allemaal ongeveer even primair zullen zijn.
Zo zal het in mijn geval ook gaan over de confrontatie met mensen in de maatschappij om mij heen, ná dat ik die hele kleine wereld de rug had toegekeerd. Nadat ik mij ook van God heb afgekeerd. En vervolgens over de situaties met mensen in de samenleving waarmee ik een gemeenschappelijk ideaal deelde. Het maatschappelijke verlangen om op eigen kracht te groeien en, waar mogelijk, mijn leven maakbaar in te richten gebaseerd op persoonlijk succes.
Maar ook over het afzetten tegen zowel orde als wanorde. De uitdagingen in gezag en identiteit. Over de confrontatie met het verlies van goederen of levens. Met het verlies van waarde. Die van eigenwaarde, van status of van bezit. Het zal ook gaan over de winst van ervaring en de glans van de beproeving en de uitdagingen van het leven. Maar ook over onbeschrijflijke rijkdom van inzicht en begrip. Die zowel vlijmscherp confronterend is, die schuld en schaamte kan opleveren, maar ook de fundamentele waarheid laat zien.
De Waarheid van Liefde
Maar uiteindelijk vooral over de oneindige kracht van liefde. Want dat is de combinatie waar alles in de kern om draait. De waarheid van liefde. Die altijd ruimte biedt voor genade en herstel. Hoe klein dat gaatje van licht ook lijkt te zijn. Hoe donker de wereld voor u ook lijkt te zijn, is die dat in werkelijkheid helemaal niet. Dat kan op allerlei manieren zo lijken, maar er is altijd volkomen vrijheid in de geestelijke dimensie, waarin u toegang tot kunt krijgen tot de verbinding met uw Vader. Daar waar volkomen zuiverheid de baas is. Onze Schepper en Vader. God. Die alles in allen is.
Het is lastig om een goede opening te vinden, maar ik vertrouw op de ondersteuning van de kracht en de wijsheid van de Heilige Geest. Want zonder direct een heel geestelijk stempel op deze serie te willen drukken, moet ik u toch eerst even vertellen, hoe pure onbaatzuchtige liefde eruit ziet. Hoe de band tussen Vader en Zoon een ongrijpbare en onpeilbare diepte voor ons heeft, maar tegelijk ook wel iets is, waar wij in de kern allemaal op hopen en naar verlangen.
Het verhaal in de Bijbel geeft blijk van hele menselijke en herkenbare eigenschappen in een ongelooflijk intense band tussen Vader en Zoon. Trots, Respect, Waardering, Verbinding, Vertrouwen en vooral Liefde.
Zo begint het in het Nieuwe Testament pas echt als Jezus zo'n 30 jaar is. Als Hij Zijn bediening opneemt en aan Zijn reis begint. God is daar, voor mij het voorbeeld en het toonbeeld van een ongelooflijk trotse en liefhebbende Vader. Een vader, die met een openlijke bemoediging en een liefdevol gebaar een krachtige boodschap van respect brengt.
Het staat geschreven. Direct na de doop van Jezus in Mattheus 3: 16-17 "En nadat Jezus gedoopt was, kwam Hij meteen op uit het water; en zie, de hemelen werden voor Hem geopend, en Hij zag de Geest van God als een duif neerdalen en op Zich komen. En zie, een stem uit de hemelen zei: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb!"
Dat gebeurt later nog een keer als God aan Petrus op een berg de unieke status van Jezus bevestigd als Hij zegt in Mattheus 17:5 "Terwijl hij (Petrus) nog sprak, zie, een lichtende wolk overschaduwde hen; en zie, een stem uit de wolk zei: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb; luister naar Hem!"
Jezus geeft alleen maar liefde en vertrouwen terug gedurende Zijn voorbestemde reis. Doorlopend zien we dat Hij zich terugtrekt om met Zijn Vader te praten of als Hij Zijn ogen naar de hemel opslaat en daar Zijn kracht vandaan haalt. Aan het einde op de laatste avond toont Jezus het volle respect, overgave en vertrouwen vooral de liefde om tot het einde te gaan om de wil van Zijn Vader te doen.
We zien dat eerst in Mattheus 26:39 "En nadat Hij iets verder gegaan was, wierp Hij Zich met het gezicht ter aarde en bad: Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt."
Maar verderop zien we dat vooral ontroerend krachtig beschreven in Johannes in het Hogepriesterlijke gebed. U moet beslist dit hele gebed lezen dat geschreven staat in Johannes 17 (HSV) en probeer dan de intentie, het respect en de verbinding die hieruit spreekt, rustig tot u te laten doordringen. Lees het niet als een Bijbels of een religieus stuk tekst, maar lees het zoals het is. Een gesprek van een Zoon, die met Zijn Vader praat. Als het u helpt is hier de vertaling van de Basisbijbel. Johannes 17 (BB)
Dan sluiten we hiermee dit eerste deel af....
Comments