De wereld verdrinkt opnieuw (14) In blijde verwachting

Lieve mensen, hoe bijzonder is het om in verwachting te kunnen leven in plaats van met weinig vooruitzicht. Met blijde hoop in plaats van angst en met vertrouwen in plaats van onzekerheid. En in vrede met je omgeving in plaats van verdrietige strijd.

En dat is onafhankelijk van de gedachte of we nu Bijbels gerekend de 'laatste generatie' zijn, of niet. Want deze hoopvolle blijde verwachting is het kenmerk van een leefwijze in geloof. Van alle eerdere generaties die geloven in het offer van Jezus aan het kruis en Zijn wederopstanding. Het kenmerk van het Levende Evangelie.

Een leven lang kunnen leven in hoopvolle verwachting is in ons leven te vergelijken met een zwangerschap. Waarin de jonge vader en moeder uitkijken naar het product van hun liefde. En als het kind is geboren vindt er een explosie van veranderingen plaats in de emotie die liefde kenmerkt. Een uitbreiding van het spectrum waarmee je daarvoor nog niet bekend was.

Niet zoals je het verwachtte, maar fundamenteler. Want een onbaatzuchtige vorm van liefde wordt toegevoegd aan het arsenaal. Maar ook een waakzame, beschermende vorm van liefde ontwikkeld zich. Een verantwoordelijke liefde. En dan is er de vertrouwelijke, afhankelijke liefde van een kind, die je nu als volwassene en als ouder kunt zien en ervaren.

Dat is een vorm van liefde die je zelf grotendeels bent vergeten en verloren, maar door jouw eigen kind je nu terugbrengt naar verborgen bewaarde gevoelens. En dan is er tegelijkertijd ook de wijze en ervaren diepere vorm van liefde van wie dan grootouder mag worden en het hele proces dan nog weer anders ervaart.

Maar denk ook aan de intense overweldigende liefde van het verliefd worden en je partner voor het leven vinden. De onstuimige jaloerse liefde als iemand van buiten dat lijkt te bedreigen. En als het fout gaat ook de emotie van gebroken liefde en de intense leegte als je het verliest.

Er is een volledig scala van liefde in het spectrum dat met alleen het Nederlandse woord nooit volledig beschreven kan worden. Maar het is wel volkomen gelijk aan de uitbeelding en de reis van de schepping door de Bijbel.

Nu ik dat heb leren kennen vind ik het eigenlijk verstandsverbijsterend dat we werkelijk bereid zijn allerlei natuurkundige, wetenschappelijke, kosmische en mythische fantasieën te geloven terwijl we dit verhaal gewoon op onze schoot hebben liggen dat zo ‘diep verbonden eigen is' met wie we als mens zelf zijn.

Wat een geluk en genade voor wie het levende Evangelie op die manier ontdekt en de Almachtige Schepper, Jezus de Zoon en de Heilige Geest, mag leren kennen als God, de Vader. Die in Zijn opperste wijsheid het kind het stuur van de wereld niet in handen geeft, maar aanwijzingen geeft over hoe de reis van de persoonlijke route het best afgelegd kan worden.

En in een wereld die door buitengewone geestelijke misleiding, kwaadaardig en liefdeloos is geworden en waarin de kinderen van je afgeweekt en tegen je opgezet zijn, heeft het geen nut om je autoriteit te gebruiken. Dan blijft er niet veel anders over dan op momenten waar het kan, te wijzen op het verhaal dat Hij al kent, waarin de ideale route van de levensreis is vastgelegd.

Of om in kleine, onverwachtse momentjes toch even te kunnen laten zien dat Hij er is. Zonder dwang en zonder verwachting. En dan te hopen dat het kind wakker wordt en de weg terug vindt. En dan blijkt dat je vader altijd op je is blijven wachten en naar je heeft uitgekeken. En die jou zonder enig verwijt, waarom je Hem hebt genegeerd of wat dan ook, je weer vol liefde in de armen sluit.

Maar dan heeft onze Vader ook nog eens de Almachtige wijsheid om in datzelfde verhaal de moedermelk en het volwassen voedsel te hebben verwerkt. Soms gewoon in dezelfde teksten en in dezelfde beelden. Nog altijd zonder het stuur van de wereld uit handen te geven. Maar wel om in elke levensfase te kunnen blijven groeien in de relatie met Hem.

Dat geldt overigens net zo goed ook als je Hem nooit uit het oog bent verloren. Het Woord heeft eindeloos veel kennis om te kunnen blijven leren en groeien. En zo zijn er verhalen die ongelooflijk tot de verbeelding spreken als je ze voor de eerste keer leest. Die verwondering en ontzag brengen. Die je leest en verwerkt als een kind dat voor de eerste keer sneeuw ziet, onweer meemaakt of over de zee of vanaf een grote bergtop mag uitkijken.

Maar dat zijn precies dezelfde verhalen en dezelfde teksten waarvan je in de groei en de volwassenheid van je leven, de diepere betekenis van gaat zien en de lijnen van de verbinding kunt leggen. En dan blijkt de Bijbel een wonderschoon diep gelaagd patroon te bevatten. Dan kan elke tekst, iedere naam, elk getal en bekend verhaal een hele nieuwe laag blootgeven.

Ik geloof dat het bedoeld is om ook iedere generatie in de tijd, weer nieuwe en andere aanwijzingen te laten vinden. Om zo samen het eindpunt van deze aardse reis te bereiken. En zelfs daarin is de betekenis gelaagd. Zodat elke generatie haar eigen belang en zingeving heeft kunnen vinden in welk tijdperk dan ook.

Er is geen generatie doelloos gelaten en elke generatie heeft met haar eigen geschiedenis een bijdrage geleverd en een extra bevestiging geleverd aan de volgende generatie om mee door te gaan. En dan heeft het ook nooit uitgemaakt of dat het einde door de lichamelijke dood is geweest of dat het Gods eindpunt van de hele aardse reis betekent, die we dan nu denken mee te maken.

Iedereen die Jezus vindt, leert ook God leert kennen en komt in aanraking met een nog grotere liefde. Een vorm die op deze aarde niet bestaat. Wie relatie krijgt en heeft met God, komt in aanraking met het Evangelie en de blijde boodschap en met de Heilige Deest die je onderwijst. Die het doel en de zingeving duidelijk maakt, van een geestelijke reis die niet meer eindigt. Die alleen maar lichamelijk hier op aarde eindigt, als de biologische cellen versleten zijn en het hart stopt.

Dus elk mens in iedere generatie leeft in diezelfde hoopvolle verwachting, omdat het einde van het aardse leven en de aardse reis, de ontmoeting met de Schepper betekent. Of het nu over een apocalyptisch einde van de wereld gaat van een massa mensen of het individuele einde van één persoon.

En dat, lieve mensen, is de hoopvolle boodschap van het Evangelie voor iedereen.

Dat wilde ik graag eerst even kwijt voordat ik verder ga. Nu geloof ik inderdaad wel dat wij tot de laatste generatie behoren. De bijdrage van de menselijke geschiedenis in voorgaande generaties bevestigen de Bijbelse aanwijzingen. En de onthullingen passen naadloos in de tijd en het seizoen waarin we ons bevinden.

Maar, of ik geloof dat het einde nabij is leeft mijn leven niet. Het is alleen de inspiratie voor mijn eigen manier van Bijbelonderzoek doen. En op die manier kom ik terecht in een aantal bijzondere ontdekkingen en voor mij hele opzienbarende observaties. Die deel ik graag met u in het volgende artikel.