De oorsprong van relatie: (6) Zij begint te huilen, Hij wordt boos

Zij huilt, Hij wordt boos. Dat is niet omdat zij zwak is en hij sterk, maar het is een hartverscheurend misverstand. Ze reageren allebei op dezelfde pijn. Het verlies van de verbinding. Er is even geen verbinding en ze vinden elkaar niet meer. En dat is terwijl ze tegenover elkaar staan, elkaar in de ogen kunnen kijken en elkaar kunnen aanraken.

Het elkaar 'kwijtraken'..... gebeurt dus in de geest.

De man raakt daardoor in verwarring: "Waar is het ineens gebleven? Het was er toch net nog wél?" Hij kijkt om zich heen in die grote geestelijke ruimte, die hij niet zo goed kent en vindt haar daar niet. Dat maakt hem onzeker en machteloos, hij heeft even geen 'functie' omdat zij er niet is. Hij heeft geen richting meer.

Dat gevoel verbergt hij door kwaad te worden. Niet eens direct op haar, maar op deze 'ene' situatie. En zo beschermt hij zijn eigen onzekerheid wél, maar háár niet meer.

---

De vrouw is net zo in verwarring. Het gaat juist niet persé om dit ene moment, maar om alles wat eraan voorafging en het idee daarachter. “Begrijpt hij nou echt niet dat het hier om hetzelfde gaat? Het deed me toen ook al pijn. Houdt hij wel van mij?" Zij is onzeker omdat ze hem kwijt is en twijfelt of hij haar wel ziet.

Dat gevoel laat zij zien doordat haar tranen opwellen. Het is geen zwakte, maar een noodsignaal, een uitnodiging om opnieuw te verbinden. Om begrepen en gezien te worden.

---

Maar op het moment dat tranen wegblijven en boosheid onverschilligheid is geworden, is de liefde opgedroogd en een breuk onvermijdelijk geworden.

---

Natuurlijk is dit een stereotype schets, maar het is een patroon dat velen zullen herkennen. Niet omdat iedereen precies op deze manier reageert, maar omdat we deze situaties kennen en hebben ervaren: We raken elkaar kwijt en we lijken de manier waarop we elkaar zoeken steeds maar niet goed te herkennen.

Dat komt om te beginnen doordat wij verschillend zijn gemaakt. Het vorige deel ging over man en vrouw als vader en moeder. Maar vóórdat zij ouders worden, zijn zij eerst man en vrouw, met diezelfde fundamentele verschillen. En dat gaat heel veel dieper dan karakter, temperament of hoe je gevormd bent.

De man heeft overwicht in fysieke kracht. Dat is bedoeld om te bouwen, om te beschermen en om te dragen. De vrouw heeft overwicht in innerlijke kracht. Zij heeft het overzicht. Dat is bedoeld om te verbinden, te voeden en te onderwijzen.

Zijn scheppende, bouwende kracht is bedoeld om haar te helpen en te dienen. Haar verbindende, voedende kracht is bedoeld om hem te helpen en te dienen.

En het zijn precies deze fundamentele verschillen die de kern raken. Dit gaat over de oorsprong. De oorsprong van alle relatie.

De oorsprong van alle relatie

God schiep de mens niet alleen als een geestelijk wezen, maar Hij gaf de mens ook een lichaam van vlees en bloed. Een radicaal nieuwe schepping. Heel anders dan het Hemelse leger van engelen en cherubs. De mens zou een schepping worden die Zijn beeld niet alleen geestelijk, maar juist ook lichamelijk zou dragen.

Die Zijn liefde niet alleen zou ontvangen, maar het ook zou kunnen doorgeven. De mens zou niet alleen relaties kunnen bouwen, maar ook nieuw leven kunnen voortbrengen. En daarvoor maakte God uiteraard twéé verschillende biologische vormen. De Man en de Vrouw.

Wie kan nu achteraf niet bedenken, dat dit werkelijk niet anders en nooit beter had gekund?

Twee lichamen, twee zielen, met elk hun eigen unieke gaven in de geest. Maar ieder apart zijn zij zelf de drager van een uniek deel van Gods eigen kracht.

Er is geen enkele beperking of gebrek in Gods oorspronkelijke ontwerp van de mens. Volkomen het tegendeel juist. De schepping is immers het evenbeeld van Gods almachtige drie-eenheid. En dat drievoudige patroon blijft:

Man - vrouw - God.

En zo ook als het gezin;

Man - vrouw - kind.

En zelfs per schepsel;

Lichaam - Ziel - Geest.

Onlosmakelijk verbonden. Maar God heeft alle vormen van liefde ook in diezelfde drie-eenheid verweven. Want er is liefde op zielsniveau, er is liefde op geestelijk niveau en een fysieke liefde op lichamelijk niveau is er ook. Maar de perfecte en complete beleving van alle facetten van liefde wordt bereikt als het allemaal met elkaar verbonden is.

En dat begint bij het begin en het wordt niet duidelijker dan hoe Genesis het ons verteld: Genesis 2:24 "Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn"

De LXX vertaling versterkt de 'geestelijke eenheid' nog iets sterker en zegt dat zij samen 'één wezen' zullen vormen. De ware afspiegeling van Gods evenbeeld.

Drie fases van liefde

Man en Vrouw

En als zij zich samen verbinden tot één, dan ontdekken we eerst de verbindende, zoekende liefde die passie, gelukzaligheid en opwindend verlangen brengt. Een liefde waarin twee mensen in elkaar kunnen opgaan en samensmelten en de wereld om zich heen helemaal kunnen vergeten.

Totdat we zelf ook in die driehoeksverhouding terechtkomen en samen nieuw leven voortbrengen. Dan ontdekken we een hele nieuwe dimensie van liefde.

Vader en Moeder

Een verwonderende nieuwe liefde buiten onszelf. Die ons verantwoordelijk en volwassen maakt. Die onbaatzuchtig is en beschermend is. Een verbonden liefde waarin twee mensen samenwerken en de wereld om zich heen juist gaan zien. Als een uitdaging om die voor hun kind te ontwikkelen.

En als we verder groeien en ontwikkelen ontdekken we een nóg vrijere vorm van liefde.

Grootvader en Grootmoeder

De liefde van wijsheid en ervaring, die mag geven en onderwijzen en verder alleen nog maar hoeft te genieten. Natuurlijk van niet alleen van elkaar, maar nu ook van de kinderen en de kleinkinderen. Een liefde waarin we de wereld met meer geestelijke kennis beter overzien.

Maar het is pas onverbrekelijk als het een driehoeksverhouding is met God. Want het kán niet zonder God. En dat is de ontdekkingsreis van het leven, in onze gebroken wereld. De wereld waarin God tot in elk detail steeds blijft aantonen dat Hij de hoofdrol heeft omdat Hij de ontwerper en de architect is.

De voorkant lijkt mooi, maar de achterkant vertelt het verhaal van de verbinding

Het fysieke thuis

God is de wijze vader, die de wereld met Zijn kennis en ervaring overziet. Hij hij onze wereld zelfs ontworpen. God creëerde een afzonderlijke eigen fysieke wereld voor Zijn schepping. Een fysieke wereld voor alle wezens van vlees en bloed en Hij zette ons aan het hoofd.

Hij schiep een paradijselijke speeltuin voor ons. Met een verrukking van geuren, kleuren, geluiden en smaken. Allemaal fysieke zichtbare vormen van alles wat er ook in de geestelijke wereld al was. Wérkelijk aan te raken, te voelen, te zien, te ruiken en te horen.

Maar het is nog veel groter en unieker dan wij kunnen bedenken. Want wat God heeft gedaan is onbeschrijflijk uniek. God heeft in ons mensen het 'gevoel' zowel lichamelijk als geestelijk gemaakt.

We kunnen voelen met onze vingers, maar ook met ons hart. We kunnen zien met onze ogen, maar ook met ons verstand. We kunnen aanraken met onze handen, maar we kunnen ook aangeraakt worden in onze ziel. We kunnen onze lichamen verbinden met elkaar, maar ook in onze geest samensmelten.

De mens als kind van God

Zo heeft Hij ons niet beperkt tot alleen een biologisch lichaam, maar Hij heeft ons met ziel en geest ook verbonden met de geestelijke wereld. Maar zónder dat wij die kunnen zien. Het was bedoeld om ons te zien bloeien en groeien. Om als trotse vader onze ontwikkeling te kunnen volgen.

Wij, als de schepping, zijn werkelijk in alle opzichten, Gods kinderen! De ware kroon op de schepping. Wij mochten de wereld ontdekken, de wereld invullen, en de wereld leiden. En Zijn richtlijnen waren zuiver, liefdevol en beschermend om ons veilig te houden.

Geen hiërarchie, maar harmonie

De man en vrouw zijn daarmee dus niet tegenover elkaar geplaatst, maar naast elkaar ontworpen. De Bijbel schetst helemaal geen hiërarchie, maar harmonie. De Bijbel geeft ook een bijzonder rijk en genuanceerd beeld van de gelijkwaardigheid van man en vrouw. En in deze gelijkwaardige verhouding is het lichaam van de ander ook helemaal nooit een consumptiegoed.

De ware liefde bestaat juist uit het overgeven en loslaten van de persoonlijke kracht. En als de driehoeksverhouding met elkaar in harmonie is, is er geen groter gevoel van liefde denkbaar in een mensenleven.

Maar in een disbalans kan er ook geen groter gat optreden in het gevoel dat er iets mist. Op zielsniveau, op het geestelijke vlak en ook net zo goed op het vlak van de fysieke intimiteit. De mens kan liefde geven, beleven en uitvoeren, maar kan niet volledig gelukkig zijn zónder God.

Als weeskinderen in een tehuis

Want God is ook onze enige verbinding met ons geestelijke thuis, waar Hij onze vader is. Hoe gelukkig kun je werkelijk zijn zonder je eigen bron? Dan mis je de liefde van God, onze vader. Want zonder Hem ben je een weeskind.

Dat is immers precies hetzelfde als een kind op deze wereld die zijn vader en moeder niet heeft. Die heeft geen thuis en mist dan toch ook de liefde van zijn eigen bron? En dan is het niet compleet, niet volledig. Dan doe je je best om gelukkig te worden, maar je wordt het nooit helemaal.

Zonder de bron van wie je bent ontbreekt er altijd een deel.

Dat is precies waardoor onze ziel onvervuld blijft.

Dat is ook de zoektocht van deze wereld.

Omdat wij gescheiden zijn.

Een gebroken gezin.

Waar het misging

Waar het misging is en hoe het hersteld kan worden is voor de volgende delen.