Wappie en Kappie. De olifant in het circus
Wappie was een jongen die erg van het circus hield en vooral de imposante olifanten vond hij prachtig. Na afloop van de voorstelling met de kunstjes die de machtige olifanten braaf uitvoerden, ging hij altijd achter de tent bij de dieren kijken. Maar hij vroeg zich toch af hoe het kon dat zo’n grote olifant bleef staan waar hij stond, terwijl hij met een ketting om een poot maar aan één klein paaltje vastgebonden zat.
Hij vroeg zijn ouders en aan kennissen en vrienden hoe het toch kon dat zo’n grote sterke olifant niet gewoon wegliep. Hij was toch sterk genoeg om dat kleine paaltje zo uit de grond te trekken? Niemand kon hem het antwoord geven. Maar Wappie wilde antwoorden op zijn vragen en bleef vragen tot hij iemand tegenkwam die het antwoord wist. Het was Mappie, die had de kennis en de eerlijke informatie.
“Zo’n olifant wordt al op hele jonge leeftijd aan het paaltje gebonden. Als klein olifantje schopt en trekt uit alle macht om los te komen en zijn vrijheid terug te krijgen. Dit doet hij dagen, weken, maanden achter elkaar, maar hij kan niet loskomen want het paaltje met de ketting zijn te zwaar voor zijn kleine lijfje. Uiteindelijk geeft het olifantje op, omdat hij uit ervaring leert dat hij niet los kan komen. Hij geeft de moed op en blijft staan bij het paaltje met het touw om zijn poot. Omdat de olifant door deze vroege ervaring zó overtuigd is geraakt dat loskomen niet mogelijk is, blijft hij zelfs als volwassen, sterke olifant gedwee en zonder verzet aan het paaltje staan…”
Wappie bedankte Mappie hartelijk voor zijn informatie....
Dit is een bekend verhaal om te laten zien hoe je met een vastgeroest denkpatroon niet meer beweegt en je kritiekloos laat leiden zonder verzet.
Laten we dit bekende verhaal nu eens koppelen en verbinden aan een ander bekend verhaal uit het boeddhisme dat ik wat heb aangepast aan de actualiteit.
De aap en de krokodil: Happie en Gappie
De mooie, sterke, en slimme aap Happie, had een vredig bestaan in het bos. In de rivier leefde krokodil Gappie, die jaloers vanuit het water jaloers de vrijheid en het slingeren door de bomen van de aap bekeek. Hij wilde zijn hart opeten, om de kern van zijn bestaan te veroveren. De krokodil besefte dat de aap met velen op het vasteland leefde en wist niet hoe hij hem te pakken kon krijgen, maar bedacht een list.
Toen op een dag de aap het water van de rivier dronk en er er wat bleef rondhangen sprak de Krokodil hem aan. "Beste aap, waarom blijf je toch hangen op deze plek waar je zure vruchten eet? Aan de overkant van de rivier is er geen einde aan de zoete vruchten van manga- en broodbomen. Waarom ga je daar niet heen en grijp je de kans niet aan om de heerlijkste vruchten te eten, die je maar kunt bedenken?" De aap zei: "De rivier is diep en breed. Hoe wil je dan dat ik daar kom?"
De krokodil: "Als je hier komt, zal ik je op m'n rug laten klimmen en je erheen brengen."
Happie geloofde en vertrouwde Gappie en was hem dankbaar voor de hulpvaardig aangeboden ondersteuning en het geboden uitzicht op meer rijkdom en voorspoed en klom op zijn rug. Halverwege de rivier dook de krokodil echter onder water en de aap riep: "Je laat me kopje onder gaan, wat doe je nu? Ik verdrink!"
Gappie bekende: "Ik ben je niet komen halen met eerlijke bedoelingen, maar ben jaloers op wie je bent en wat je hebt. Graag wil ik je hart opeten om daarmee de kern te bezitten van jouw zijn"
De aap besefte dat hij misleid was en doorzag nu pas de list en het bedrog. Happie bevond zich in een onmogelijke en beangstigende positie. Was het te laat? De geweldige kaken en de harde huid van de krokodil kon hij niet kon breken of beschadigen. Omsloten door water bevond hij zich in het element van de krokodil en zei: "Vriend, het is goed dat je het mij vertelt. Maar ons hart zit niet in onze borst, dat zou kunnen breken of beschadigen met de snelheid waarmee we door en langs de takken van de boomtoppen vliegen"
"Waar laten jullie je hart dan?" vroeg de krokodil. De aap wees op een vijgenboom die niet te ver weg stond en beladen was met trossen rijpe vruchten. "Kijk," zei hij, "onze harten hangen aan die vijgenboom. Hoog, veilig en vrij." De krokodil zei: "Als je mij je hart geeft, zal ik je niet doden."
"Hop dan, breng me erheen, ik zal je m'n hart geven dat aan de boom hangt." zei de aap.
Zo gebeurde en de aap nam een sprong van zijn rug en klom in de vijgenboom en sprak:
"Beste jaloerse en hebberige krokodil, je maakte een grote vergissing!
Je hebt grote kaken, honger naar rauw, onschuldig vlees, je hebt een harde huid en koud bloed. Maar ondanks je heersende macht in het water en je gave tot misleiding, zal je ook slim genoeg zijn om te beseffen in welke onmetelijke aantallen en hoe groot jouw tegenstand zal zijn, als jouw misleiding ontmaskert wordt. Wij van het vaste land, bevolken de hele aarde."
Wat denk je wat er gebeurt als wij, de aap en de olifant samenkomen? Als wij, met z'n allen, die samen het land bevolken en van wie het land is, onze krachten bundelen en ons verstand creatief gebruiken? Wij zijn één! Als de olifant, gevoed met het denken van de aap, beseft dat het meer dan krachtig genoeg is om weg te lopen ondanks het paaltje en de ketting. En de aap, samen met de kracht van de olifant, bomen kan omtrekken over de rivier en een dam kan bouwen, zodat jouw rivier uitdroogt en je naar adem zult happen?"
De krokodil sloot zijn kaken en stopte met het zwaaien van zijn scherpgepunte staart en luisterde verder naar wat de aap verder te zeggen had die zei:
"Laten we dat juist niet doen en beseffen dat wij elkaar nodig hebben in vrede zonder conflict. Jij heerst in het water en wij in het land, maar allebei kunnen we niet zonder de lucht en de zuurstof die zowel het water als het land omvat."
"Wij zullen niet je rivier droogleggen, maar je juist een belangrijke verantwoordelijkheid geven. Met de koudbloedigen, zorg jij dat, in dienst van het land, het water opgeruimd blijft en je het schoon houdt. Jouw harde huid en koude bloed is het best geschikt voor het water, dat is je kwaliteit. De waterloop van de rivier is uitgebreid en kent vele vertakkingen. Je hebt daarom een belangrijke taak. Houdt het water daarom zuiver van misleiding en het dode stinkende aas. Zorg daarmee dat het zonder belemmering en obstakels kan blijven stromen en zo ook tot in de diepste kleinste zijtakken, de aarde zal blijven voeden."
De krokodil bedankte de aap voor het inzicht en de belangrijke taak die hij mocht vervullen. De aap informeerde de olifant, die zich losbrak en terugkeerde naar zijn natuurlijke omgeving. Zonder boosheid in het goedmoedige besef van zijn enorme kracht.
Zo was alles in de openheid, de kracht was in balans en de macht opgebroken in belangrijke samenwerkende onderdelen en ze leefden nog lang en gelukkig.
Wie mijn blogs leest begrijpt de inhoud en de symbolische betekenis..
"Wat niet kan, is nog nooit gebeurd!"
