Het woord van openbaring, verlossing en waarheid
Hoe mooi dat dit nu precies deel 14 is. Dat betekent in Bijbelse getallen twee keer zeven, terwijl dit artikel juist ook gaat over God's lijnen, getallen en symboliek. Maar ik vind het ook mooi dat ik het jaar 2025, dat ons weer dichterbij Jezus wederkomst brengt, hiermee kan openen.
Het overzicht dat de lijnen in de geschiedenis van de Bijbelse historie bevestigen, is overweldigend uitgebreid. En dan is nog lang niet alles onderzocht en bij lange na is ook elk lijntje nog niet gelegd. De diepte en de gelaagdheid van Gods plan is uiteraard met een bovennatuurlijke wijsheid en kennis in elkaar gelegd.
De tijd en nieuwe actuele ontwikkelingen brengen ons daarom ook pas op 'Zijn tijd' de ontdekkingen die nodig zijn. Zodat we daarmee ook een volgende fase van Zijn plan kunnen herkennen, uit het verslag dat Hij voor ons heeft achtergelaten.
Hoe alles iets bijdraagt aan de boodschap
Er zijn hele bijzondere en veelzeggende patronen in allerlei Bijbelse geschiedenis. Zoals de plaatsnamen die veel zeggen. We hebben dat bijvoorbeeld gezien in de plaatsnamen 'Adam' en 'Zarethan' waar het water bleef stilstaan tijdens de overtocht van de Jordaan. Samen betekent het "De mens en zijn moeilijkheid"
Maar ook in de namen van mensen is veel betekenis te vinden en zeker ook in de beschrijvingen van hoe de levens van Bijbelse figuren verlopen.
Zo was Paulus op weg naar Damascus voor zijn kruistocht om Christenen te vervolgen. Hij werd daar met blindheid geslagen, maar kreeg na 3 dagen zijn zicht terug door Ananias, die door God was gestuurd. Het eerste wat Paulus te zien kreeg, was dus 'God heeft genade bewezen'. Want dat is wat 'Ananias' betekend.
Boaz, "In hem is kracht" in het boek van Ruth, is degene die het beeld van Jezus als 'de losser' vertolkt. Hij wordt de overgrootvader van Koning David. Nota bene met de Moabitische vrouw Ruth. Het is een krachtige aanwijzing hoe God's plan 'alle' mensen omvat en hoe Zijn genade ook voor vijanden van Israel bedoeld is.
Maar wie het meest duidelijk de voorafschaduwing van Jezus Christus verbeeldt, is Jozef. Jozef is de op één na jongste zoon van Jakob, die weer één van de drie gekozen voorvaderen is. Aangezien God zich "de God van Abraham, Izaäk en Jakob" noemt. Het is een gekozen drie-eenheid, zoals ook God zelf is. Wat een adembenemend mooi verband en een prachtige lijn, als we die mogen zien.
De aardse geschiedenis is voor Bijbellezers bekend. Het begint bij Abraham. Die krijgt Izaäk als zoon. Een zoon die hij als een bewijs van trouw bijna geofferd heeft als de jongeman al 30 jaar is geweest. Het lijkt op de fysieke menselijke afspiegeling van de hemelse variant van God de Vader en Jezus de Zoon.
En dan volgt Jakob, degene die Israël wordt genoemd. Het uitverkoren volk! Want Jakob is degene die de 12 stammen van Israël voortbrengt. Maar ná Jakob (als het volk van Israël) komt 'zijn' zoon Jozef, die de volledige 'familie' redt van de hongersnood. Deze vier personen verbeelden ook de reis van het heilsplan. Na het volk Israël (Jakob) komt immers Jezus zelf (Jozef) redding brengen.
Zijn de hemelse taferelen af te lezen uit de aardse geschiedenis?
Maar zegt het misschien nog veel meer dan wij denken? Is het ook een weergave van de hemelse taferelen? Want Abraham is de voorvader van alle volken. Izaäk is zijn zoon. Maar Ismaël is dat ook. Twee zoons die beiden een volk voortbrengen dat in de geschiedenis meestal met elkaar in duel is.
Ismaël is er echter al 14 jaar eerder dan Izaäk. Veertien is uiteraard te verdelen in twee keer zeven. Twee keer volheid. En aan beide zoons worden ook 12 stammen toegekend. Het hele nageslacht van Abraham is dus in twéé keer 12 stammen verdeeld. Maar de 12 stammen van Ismaël... het eerst.
Genesis 17:20
"Wat Ismaël betreft, Ik heb u verhoord. Zie, Ik zal hem zegenen, hem vruchtbaar maken en hem uitermate talrijk maken. Twaalf vorsten zal hij verwekken, en Ik zal hem tot een groot volk maken." (HSV)
De 12 stammen van Izaak ontstaan een generatie later. Dat is als zijn zoon Jakob, met maar één letter verschil van Ismaël, de naam Israël krijgt. Jakob is degene die met 12 zonen ook de 12 stammen van het Joodse volk veroorzaakt. De volken aan wie later in het beloofde land Kanaän, een eigen gebied wordt toegekend.
Ruben (Lea) – De eerstgeborene.
Simeon (Lea).
Levi (Lea).
Juda (Lea).
Dan (Bilha, Rachels slavin).
Naftali (Bilha).
Gad (Zilpa, Lea's slavin).
Aser (Zilpa).
Issaschar (Lea).
Zebulon (Lea).
Jozef (Rachel).
Benjamin (Rachel) – De jongste.
Jozef is hierop de uitzondering. Er is geen Jozef stam, maar in zijn plaats bepalen zijn twee zoons nog de twee stammen Efraïm en Manasse. Ook Levi krijgt geen gebied toegewezen. De Levieten krijgen 48 steden toegewezen, verdeeld over alle stamgebieden. Levi is de stamvader van de Levieten, het priesterlijke geslacht. En alleen de nakomelingen van Aäron kunnen Hogepriester worden.
Er zijn dus de gebieden van de 10 stammen van Jakob en de 2 stammen van Jozef. (+ priesterlijke geslacht van Levi) Maar ook hierin blijft de dualiteit doorsijpelen in een schone harmonie. Want de splitsing van het Koninkrijk van David, na Salomo, betekent later een scheuring tussen 10 en 2 stammen.
(Het 2-stammenrijk, het zuiden, zijn echter niet de 2 stammen van Jozef)
Wel wordt het noordelijke deel (10 stammen) naast dat het meestal met Israël wordt aangeduid, ook vaak Efraïm genoemd. Dat is omdat, na Koning Salomo, de eerste Koning van het noorden Jerobeam is. Hij is van het geslacht van Efraïm. Rehabeam is dan Koning over het zuidelijke deel dat bestaat uit de stam van Juda, en de stam van Benjamin. Maar dit wordt meestal alleen met Juda aangeduid.
Juda is de stam van het gebied waarin ook Jeruzalem ligt. Juda is ook de lijn van Jezus. Juda is echter niet de eerste en oudste zoon van Jakob en Lea.
Het is zelfs de vierde in lijn!
Ruben was de eerste zoon van Jakob, maar hij verloor zijn eerstgeboorterecht vanwege een ernstige zonde. Hij had geslapen met Bilha, de bijvrouw van Jakob en werd daardoor gediskwalificeerd als erfgenaam van het eerstgeboorterecht.
Simeon en Levi, de tweede en derde zoon, werden ook uitgesloten vanwege hun gewelddadige wraak op de stad Sichem. Ze hadden daar, op eigen houtje, uit wraak alle mannen vermoord na de verkrachting van hun zuster Dina. Hun woede en geweld maakten hen ongeschikt voor leiderschap, zo getuigt de Schrift.
Levi werd later apart gezet als een priesterlijke stam (zonder landelijk erfdeel), maar kwam niet in aanmerking voor het koningschap. Dat maakt Juda degene met het eerstgeboorterecht. Jezus Christus wordt ook 'de leeuw van Juda' genoemd.
Maar ook bij Jakob speelt een bijzondere periode van 14 jaar een rol. Jakob dient zijn oom Laban 7 jaar voor zijn dochter Rachel. Maar Jakob wordt bedrogen en krijgt van Laban, na 7 jaar werken, eerst zijn oudste dochter Lea. Pas na wéér 7 jaar krijgt hij zijn grote liefde Rachel. De vrouw van zijn hart. Weer 14 jaar dus!
Hoe bijzonder zijn toch de Bijbelse getallen verweven in de levens van de historische Bijbelse figuren. Want laten we dan ook eens kijken naar hoe de rechten van eerstgeborenen worden verward en veranderd. Dat begint al met Kaïn en Abel. Of zij een tweeling zijn is onbekend. Uit de tekst kan het niet worden bevestigd, maar ook niet worden ontkend.
Bijzondere patronen in de keuze van het erfrecht
Maar er gebeuren in de oorspronkelijke generaties bijzondere dingen in de verdeling en het eerste geboorterecht met de eerste of de jongste. Dat gebeurt vóór de zondvloed in het leven van Kaïn en Abel. Waardoor een volgende, en jongere zoon Seth, de voorvader wordt van de bloedlijn van Jezus Christus.
Wat gebeurt daar ineens met Kaïn? Is het de Satan, die direct reageert op de uitspraak van God over het zaad van de vrouw, het nageslacht, dat hem de kop zal vermorzelen? Vaart hij in Kaïn om zo Abel dood te slaan? Is het jaloezie van Kaïn, omdat het lijkt of Abel de favoriet van God is? Of is het 'uit voorzorg' zo geregeld door de Satan, omdat hij op die manier God's woord over hem wil verslaan?
Maar dan komt er, met Seth, een derde zoon. Het herstel!
Maar later, na de zondvloed, gebeurt er ook iets bijzonders bij Jakob en Esau, de zonen van Izaäk. Jakob, de jongste koopt het eerste geboorterecht van Esau. Zoiets gebeurt nog eens met Efraïm en Manasse. Onverwacht voor Jozef, legt Jakob op zijn sterfbed bewust zijn handen gekruist op de jongens en geeft zo de jongere Efraïm een grotere zegen.
Wat wel een bijzonder patroon is, is dat dit precies de tweelingen zijn van beide schaduwen van Jezus Christus. Izaäk in een meer bescheiden vorm, door zijn bijna offer, terwijl Jozef de volledige schaduw van Jezus verbeeld. Hoewel Jozef wel het sterkste beeld van Jezus is in het OT, doet hij zelf niet mee in de bloedlijn.
Toch is er wel dit bijzondere moment met zijn twee zonen, waarin Jakob een cruciale rol speelt. Die was immers zelf ook niet de eerstgeborene. Maar dat patroon herhaalt hij nog eens bij zijn kleinzonen. Terwijl Jozef zelf, hoe duidelijk ook het beeld van Jezus, dus een echte buitenstaander is en blijft. Hij heeft geen stam en heeft ook geen aandeel in de bloedlijn.
De uitzondering van God op de schepping
In mijn beleving verteld het beeld van Jozef hiermee heel duidelijk het grote onderscheid van Jezus Christus met zowel de mensen als de godenzonen. Jezus is, als mens geworden, immers een deel van God zelf. Hij is daarmee geen 'onderdeel' van welke schepping dan ook. Hij is juist de Heer daarvan.
In ieder geval is er daarna weer iets bijzonders, nu met de tweeling van Juda. Want ook hier gebeurt iets opvallends. Juda krijgt deze tweeling 'eigenlijk' uit een andere generatie. Deze jongens komen namelijk van Tamar. Dat is de vrouw van zijn eigen zoon Er, die kinderloos is overleden. Tamar is dus zijn schoondochter.
Volgens de wet van het zwagerhuwelijk moest vervolgens Onan kinderen aan Tamar geven om de lijn van zijn broer Er voort te zetten. Maar Onan weigerde dit echter en stierf ook. Juda beloofde Tamar vervolgens dat ze met Sela, zijn jongste zoon, kon trouwen zodra die oud genoeg was, maar hij hield die belofte niet.
Tamar besloot toen, verkleed als prostituee, om zelf kinderen bij Juda te verwekken en zo haar recht op nakomelingen veilig te stellen. Ze werd zwanger van haar schoonvader Juda en baarde een tweeling, genaamd Perez en Zerah.
Maar hier gebeurt al tijdens 'de bevalling' iets bijzonders.
Zerah's hand komt als eerste naar buiten. De vroedvrouw bind een scharlaken draad om zijn hand, om aan te geven dat hij de eerstgeborene is. Vervolgens komt toch Perez onverwachts als eerste tevoorschijn. Zijn naam betekent doorbraak of breuk, omdat hij zijn broer voorbij ging. Zerah kwam daarna.
Wat wordt hier doorbroken of waarmee wordt gebroken? Het is hier dan wel 'de oudste' van deze twee geborenen. Want Perez wordt de voorvader van David en dus uiteindelijk van Jezus Christus. Maar opnieuw wordt er in de lijn van Christus weer een generatie gepasseerd. Want het zijn niet Juda's eigen zonen die de lijn voortzetten. Net als bij Izaäk.
Nou ja, technisch gezien waren het natuurlijk wel Juda's zonen, maar de tweeling kwam van de vrouw die éérst van zijn eigen zoon was. Die zelfs heeft moeten wachten tot Juda's jongere zoon een huwbare leeftijd kreeg. Perez was in ieder geval een echte, onverwachte nakomeling en ook nog eens uit zonde geboren.
Het wijst op Gods genade en soevereiniteit om Zijn plannen te volbrengen, zelfs wanneer menselijke zonden en menselijk falen in het spel is. Maar ook dat hij de volkomen controle heeft. En het feit dat deze zoon opgenomen wordt in de lijn van de Messias, toont dat God een God is van het herstel. Van alle gebrokenheid.
Maar waar duidt al deze gebrokenheid op? Alle dualiteit die ook doorlopend in onze geschiedenis zo'n bijzonder grote rol speelt? Zou het kunnen dat in onze aardse geschiedenis hetzelfde patroon te vinden is als in de geschiedenis van de hemelse gewesten? Zou het kunnen dat de levens van onze aartsvaders niet alleen het aardse verhaal, maar ook de hemelse geschiedenis navertellen?
Want hoe is het verraad en het onrecht in de hemel ontstaan? En hoe groot is de moeite en de kracht die wordt gebruikt voor het herstel? Dat is de openbaring die ik krijg als ik dit schrijf. Want God heeft ook Zijn schepping in de hemel. Engelen worden Godenzonen genoemd. Er heeft zich in de hemel immers ook een hele geschiedenis afgespeeld. Allang voordat wij er waren en de aarde is geschapen.
Vertelt dit het ook verhaal van Michaël en Lucifer?
Wordt dit nu fysiek naverteld op aarde? Abraham is de vader, Izaak de zoon, (die met het bijna offer Jezus voor een deel uitbeeld) Vervolgens komt 'het uitverkoren volk Israël' (Jakob) Dan komt ná het volk Israël een vollediger beeld van Jezus via Jozef, die de familie redt. Dezelfde 4 stappen als in de hele Bijbelse geschiedenis.
Maar het is met dien verstande dat Abraham, de allereerste, die de volkeren veroorzaakt, wel twee duellerende zonen had! Twee zonen of volken die altijd met elkaar in strijd zijn. De eerste, Ismaël is 'weggestuurd' bij Abraham. Ziet u hierin geen hemelse paralellen? En al het herstel van 'de goede lijn' komt later!
Dus verteld ons dit iets over de hemelse geschiedenis voor ons? Er wordt ons immers verteld in Ezechiël 28:11-19 hoe geliefd de prins van Tyrus eerst is geweest. De (vroegere) Satan wordt hier in uiterst loffelijke vorm beschreven. Maar daar is vervolgens ook intens diep verraad en verdriet. Een oorlog en een scheuring. Met als gevolg dat Satan met zijn aanhang op aarde wordt gegooid.
Het lijkt er op dat de Satan na zijn uitzetting nog geruime tijd heeft mogen dienen met zijn werk als de aanklager. Is dat een spiegel van Levi? Die wel het eerste geboorterecht en het Koningschap wordt ontnomen, maar apart is gezet voor het priesterlijke geslacht? Wat zegt de geboorte van Seth, na de dood van Abel over het ontstaan van Jezus? Heeft God Zijn Almacht tot herstel al in de hemel ingezet?
De demonen op aarde kennen Jezus en er is ook een confrontatie tussen Jezus en Satan op aarde. De 12 stammen van Ismaël komen direct en die van Izaäk een generatie later. Wat uit ongeloof en zelfzucht is ontstaan komt steeds 14 jaar eerder. Het goede later, maar komt ook met veel meer strijd, moeite en geduld.
Een tweeling bij Rebekka die eerst onvruchtbaar is. Net zoals Rachel van Jakob eerst onvruchtbaar is en zelfs overlijdt bij de geboorte van Benjamin.
De God van herstel, rechtvaardigheid en genade.
Maar doorlopend laat God zien hoe Hij met inzet van alle macht die Hij heeft de gebrokenheid heelt. Door alle verhalen en levens heen. Hoe hij vijandschap vergeeft. En vooral ook hoeveel geduld God heeft.
Dezelfde zuiverheid waarmee Hij ook het verbond op aarde met Abraham respecteert, geldt ook voor die van de hemelse gewesten en Zijn godenzonen. Met name gelet op hoeveel tijd en kansen de Satan krijgt. Die wordt immers zelfs na het 1000-jarig vrederijk, nog een keer losgelaten.
Want voor Satan geldt net zoiets als dat het verderf van de Kanaänieten vol was, die het beloofde land eerst nog bezet hielden. Genesis 15:16 – God spreekt tot Abram (Abraham) en zegt: "En in de vierde generatie zullen zij hier terugkeren, want de maat van de ongerechtigheid van de Amorieten is tot nu toe niet vol."
Tot zolang moesten ook de Joden, in de slavernij gevangen gehouden in Egypte, wachten en groeien als God's uitverkoren volk. Maar er is dus een eindig einde! Een einde dat zuiver en gerechtvaardigd is. En dat is ook Zijn verbond met de hemelse generaties. Een contract dat afloopt, maar waar wij niets van weten en wat wij ook niet kunnen en moeten willen begrijpen, zoals God aan Job uitlegt.
Het is onze ontzagwekkende almachtige Vader, die ons nog zoveel meer te vertellen heeft. En daarvoor blijft de Bijbel een oneindig boeiend verslag, waar we niet uit uitgeleerd raken. Met een verbondenheid en een diepgang die alle 66 boeken ook nog eens met elkaar verbindt, doordat Jezus in élk boek voorkomt.
Dat doet elk ander geschrift als grondlegging van welke religie of levensvisie dan ook, volledig verbleken. Want het verteld ons alles over de ontzaglijke grootsheid van God's genade. De énige God, die zo goed, zo zuiver, zo liefdevol en zo rechtvaardig en ook zo boos en verdrietig, toch de schoonheid en de liefde laat zegevieren en het kwaad eindigt. Daarin heeft God geen enkele gelijke!
Deze beschouwing geeft een heel ander gezichtspunt op deze vroege geschiedenis en ik hoop u daarom toch ook met nieuwe vragen en ideeën achter te laten, zodat u zelf mag gaan zoeken. Want Gods Woord is zó de moeite waard!
Heel misschien volgt er nog een deel over al het nageslacht. Wie dat zijn en waar die volken vandaag de dag leven. Tot dan? Maranatha.
Comments