Drievuldigheid: De oorsprong en de bron van liefde
Vond u de ontdekking van de volmaaktheid van Gods precisie uurwerk niet prachtig? Het is werkelijk van een ontroerende schoonheid. Alles heeft een betekenis. Namen, cijfers, plaatsen, gebeurtenissen en wat niet meer.
Tot op dit moment had ik helemaal nog niet gezien wat de werkelijke omvang was van het hele verhaal van de oversteek van de Jordaan. Heel die gelaagde achtergrond binnen de symbolische impact die Jozua's oversteek in de totale orde heeft.
Hoe bijzonder ook om al die verschillende getallenstelsels in één vloeiende beweging allemaal in elkaar te zien vallen, nietwaar? Terwijl ze onderling, geen enkele soepele verhouding met elkaar lijken te hebben. Want we hebben het hier over de getallen 3, 7, 12, 40 en 50, maar daaraan gekoppeld ook de 6 en de 120, allemaal met elkaar verbonden zien worden.
Maar alsof het een heel eenvoudig telraampje betreft, heeft God heeft al deze verschillende stelsels en telsystemen, in Zijn plan met allerlei patronen in elkaar verweven. Het maakt vooral de ongelooflijke strakke schematische structuur van Zijn plan duidelijk. Dat gaat Zijn koers, ongeacht welke krachten en welke orde dat ook probeert te ondermijnen.
De Joden hebben zelf geen enkele invloed op hoe de vervulling zijn beloop heeft. Maar ook wij mensen. We hebben zelf geen enkele invloed op hoe de vervulling voor ons als de hele mensheid zijn beloop heeft. Maar God laat ons zien hoe het verloopt, zodat we ons wel kunnen voorbereiden en daarvoor krijgen we precies de informatie die Hij nodig acht.
Ik merk nu wel dat ik het lastig vind om na dit bijzondere vijfde deel met al die ontdekkingen, er nog weer een zinvol vervolg aan te geven. Aan de ene kant is er nog heel veel meer over te vertellen, terwijl het aan de andere kant allang glashelder duidelijk is. Zijn grootsheid is zo ontzagwekkend dat wij als mensen met God op alle fronten eigenlijk allang zijn uitgepraat.
Al het terugpraten dat we doen en al die antwoorden die we maar willen, is volkomen ongepast. Het gaat gewoon ons dakje zó ver te boven, dat het bespottelijk is wat we doen. Want wat wij niet geacht worden te weten, komen we ook niet te weten. En wat niet nodig is om te weten, daar hoeven we niet ook naar te zoeken. Want dan hebben we het ook werkelijk niet echt nodig.
En toch blijven we ons verzetten. En in de kern is het énige en het allergrootste verzet tegen God en geloof, dat wij ons domweg niet willen overgeven aan God in gehoorzaamheid en volledig vertrouwen. Meer is het eigenlijk niet. Maar tegelijk is dat ook precies ongeveer ALLES!
De ongelooflijke eenvoud van 1,2,3 = 1
Voor God is alles uitermate simpel en eenvoudig. Hij is immers de alwetende zuivere soevereiniteit, die boven elke orde staat. De Schepper. Hij is het begin en het eind van alles daar tussenin. Hij kan alles en weet alles. Maar door de hele Bijbel heen blijkt toch ook, dat Hij zich niet alleen verbaast over onze keuzes, maar daar ook duidelijk Zijn ongenoegen over laat merken.
Het is ook best begrijpelijk, omdat wij, juist met de vrije wil en het verstand dat hij ons heeft gegeven, niet gewoon de meest logische weg kiezen. Namelijk die van Zijn wijsheid en Zijn liefde. Mij viel tijdens het schrijven van dit artikel ineens binnen dat het een van de redenen zal zijn waarom God zelf een drie-eenheid is. Want Zijn alomvattende wijsheid en soevereiniteit is zo groot en compleet, dat Hij, zelfs in Zijn eigen zuiverheid, niet alleen is.
Het besef raakte mij ineens dat God ook niet anders dan een drie-eenheid kan zijn. Want zelfs volkomen Almacht, of misschien wel juist volkomen Almacht, dat op zo'n grote afstand staat van al het andere, zou eenzaam zijn als het alleen was geweest. Maar veel sterker nog, als God alleen zou zijn geweest, zou liefde ook nooit hebben kunnen bestaan.
Liefde bestaat immers niet in één-dimensionale entiteit. Liefde is volkomen onmogelijk zonder wederkerigheid. Niets heeft immers enige wezenlijke betekenis als het zonder een vorm van verbinding is. Nu heb ik al wel vaker over de dualiteit geschreven. En tot op heden was ik in de veronderstelling dat God de dualiteit zou beëindigen, door het kwaad uit deze wereld te elimineren. Daarmee zou er dan een vorm van éénvoud ontstaan. Uniciteit.
Maar zojuist begreep ik ineens dat, tot op dit moment, ik dat helemaal verkeerd heb gedacht. Want dat kan natuurlijk helemaal niet. Dat inzicht werd mij gegeven doordat ik hiervoor ineens binnenkreeg, dat God in al Zijn oneindige wijsheid zelf een drie-eenheid is. Dat is namelijk de allereerste vorm waarin liefde überhaupt kan bestaan. Uniciteit of Uniform is een statische levenloze vorm, waarin alles hetzelfde is. En dat is nog verder van God vandaan als dualiteit.
Liefde is daarmee dus ook de exclusieve en unieke eigenschap van God alleen. God IS Liefde en Liefde IS God. Ik zal pogen uit te leggen hoe ik daarbij nu ben gekomen. Dat was door de zoektocht in de cijfers en de getallenstelsels voor deze serie. En ik was op zoek naar allerlei verhoudingen en verbindingen, toen ik de vraag stelde naar het verschil tussen 2 en 3 en ik het antwoord kreeg: "Drievuldigheid biedt iets wat dualiteit niet kan: de mogelijkheid tot verzoening."
Dualiteit brengt voortdurend een fundamentele strijd tussen twee tegengestelde krachten. We kennen die tegenstellingen heel goed, zoals licht en donker, goed en kwaad, leven en dood. Maar deze tegenstellingen hebben in hun eigen kader geen middenweg! Iets waar nog 5% leven in is, is niet dood. En rondom een klein beetje licht is heel veel donker, maar het licht is nooit het donker.
Omdat deze tegengestelden geen middenweg hebben in hun eigen kader, is de spanning daartussen oneindig. Een eeuwige dans van aantrekking en afstoting, maar altijd zonder een echte oplossing. Drievoudigheid heeft een derde element dat de oplossing is. De 3 symboliseert ook een hogere volheid en het overstijgen van deze dualiteit. En dat is wat God is!
Hij biedt de balans en de zuiverheid, een plek waar de dualiteit in een veel hogere eenheid komt dan uniformiteit of uniciteit ooit zou kunnen zijn. Uniciteit is statisch en levenloos. Dat is star en kent geen bewuste verbinding. Dat is een geestelijk niets, zogezegd. In de gesprekken over geloof wordt het ook gezegd: God zoekt geen robotjes, anders had hij gewoon de vrije wil en de geest bij de mens ook wel direct kunnen weglaten.
Dat onze wereld ontstaan zou zijn in miljoenen jaren, door ontwikkeling vanuit ééncellige materie, is dan voor mij ook de grootst mogelijke leugen. Dan zou onze wereld per definitie liefdeloos zijn geweest. In iets dat eencellig is kan immers nooit liefde aanwezig zijn. En alleen dát begrip al, maakt elke discussie en twijfel over de goedheid en de liefde van God nutteloos.
Wel de beschadiging, maar niet de heling!
De dualiteit leeft weliswaar, maar in een oneindig spanningsveld, zonder een oplossing. Dat is waarmee de Drievuldigheid het overstijgt, als de enige vorm die de mogelijkheid tot verzoening kent. Het is waarom de dualiteit onvolledig is en een immense beperking heeft. Dat onmogelijk dus iets anders kan dan pijn en verdriet veroorzaken. Wel de beschadiging, maar niet de heling!
De dualiteit begrijpt het idee van relatie en balans zeker wel. Daarom zoekt de wereld er ook heel nadrukkelijk naar. Maar zij mist iets dat fundamenteel is. Zij kent de drie-eenheid niet of negeert het. Zij erkent daarmee dus God niet. Want alleen bij God is de liefde te vinden. De wijsheid. De verzoening. De genade. Het offer. Iets wat wij in de dualiteit van de wereld helemaal niet kennen.
Want in tweestrijd kennen we die zuivere ondeelbare en onbaatzuchtige vorm van liefde niet.
Liefde is uiteraard óók geen duaal begrip. Want in de dualiteit staat dit tegenover zelfzucht, haat en hoogmoed. Maar in de drievuldigheid is dus een verbinding mogelijk door verzoening. Door genade en door opoffering. En dat.... is precies wat God aan deze wereld heeft laten zien.
Het allerhoogst bereikbare! Volheid, verlossing en een vervolg in goddelijke harmonie. Want de allereerste vorm waarin liefde kan bestaan is in een drie-eenheid. Het getal 3 van de drie-eenheid is het ook eerste en enige getal* dat zowel een priemgetal als een driehoeksgetal is. Een getuige van de unieke, zuivere drie-eenheid die God is. God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
*Toelichting drie-eenheid in getalskracht
Het willen Scheppen om te delen, is wat de unieke ongeëvenaarde definitie van liefde weergeeft. Het IS liefde! Volkomen zuiver. Hoe u uw intelligentie en uw verstand daar ook omheen zou willen buigen. Iets creëren en scheppen is om te delen en ook uitsluitend bedoeld om van te genieten.
Liefde blijkt dus juist de exclusieve kern en de unieke eigenschap van God alleen te zijn.
God is liefde. Scheppen is liefde. Die liefde kan ook nergens anders in bestaan en ook alleen maar in Zijn eigen creaties zijn doorgegeven. We zien dat dagelijks in de natuur en in de perfectie van Zijn schepping. Uiteraard ook nu nog, ondanks dat dit beschadigt en gecorrumpeerd is, zoals in onze wereld. Maar die waarneembare liefde en schoonheid is ook wat God ons voorhoudt. Het is waarmee Hij ook het excuus voor ons wegneemt om te kunnen zeggen dat we Hem niet kennen.
Hij zegt dat door Paulus in Romeinen 1: 19-20 "Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, Zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is niets waardoor zij te verontschuldigen zijn,"
Desondanks weigert de wereld, onder aanvoering en invloed van de satan, die over deze aarde heerst, de macht van de liefde van God te erkennen. Het zoekt naar vervanging die van haarzelf komt. Omdat we zelf God willen zijn. Waarmee hij ons misleid met de allereerste leugen. Zie zijn valse belofte in Genesis 3:5 "Maar God weet dat, op de dag dat u daarvan eet, uw ogen geopend zullen worden en u als God zult zijn, goed en kwaad kennend."
Want als we iets van onszelf hebben, kunnen we het daarmee voor onszelf verantwoorden om God te passeren en te negeren. Om zo te kunnen zeggen: We hebben God niet nodig, maar de kracht in onszelf.... Meer heeft de satan niet nodig, om u te vervreemden van uw Vader.
Maar liefde kan onmogelijk standhouden in de onzuiverheid van deze dualiteit. Hoe we dat ook zelf willen invullen met al onze aardse spirituele wereldvisies, er is geen antwoord en zeker geen oplossing in te vinden. We zoeken vertwijfeld en wanhopig naar die balans. We lijken ook te begrijpen dat dit een antwoord zou kunnen zijn, maar we zullen het nooit vinden in de dualiteit.
Dat komt omdat wij op deze wereld ook niets beters hébben dan dualiteit. We komen daarom zelf ook helemaal niet verder dan die maar tot onze eigen waarheid te maken. We verklaren daarom zelfs dat het één niet zonder het ander kan. Zonder donker, geen licht. Zonder wrijving geen glans en zonder verdriet kennen we de echte waarde van geluk niet. U kent die kreten wel.
Zelfs het meest bekende symbool, iets dat wij mensen over de hele wereld beschouwen als het ultieme teken van optimale balans, is duaal. Want hoe mooi de figuren ook in elkaar grijpen, ook Yin en Yang bestaat maar echt uit twee vormen. Maar het blijft met elkaar in een eeuwigdurend conflict verwikkeld. Het wordt sluw en misleidend verhult. Maar het maakt geen enkel verschil of wij die vormen nu in een mooie vloeiende lijn langs elkaar zetten of als een blok tegenover elkaar.
Waar we wel balans willen vinden, is dat er gewoon niet! Want met twee is het onmogelijk om succes te hebben zonder die zuiverende herstellende kracht van de enige drie-eenheid die we in onze wereld wél kennen. Onze eigen Schepper en onze eigen geestelijke vader. Niet de verrader, maar onze God. Die Vader, Zoon en Heilige Geest in één is. Waarbij je zou kunnen zeggen dat door samenwerking van alle drie, de mensen via de Zoon met de Vader zijn verzoend.
Het Drievoudige onbreekbare snoer
Net zoals het huwelijk van de twee tegenpolen met hun compleet verschillende functie alleen een verbond kan worden met God. Waarmee het onbreekbare drievoudige snoer ontstaat, zoals de Bijbel dat noemt. Daarmee begrijp ik nu achteraf ook beter wat ik bedoelde te zeggen met mijn serie: "Waarom relaties niet zonder God kunnen" en waarom ik daar enigszins in vastliep. Die serie is namelijk nog altijd niet afgerond. Want ik voelde de kern wel, maar kon het niet uitleggen.
Dat komt omdat het een uiterst lastig onderwerp is, waar zich mijn eigen pijn bevindt. Een gebied waar ikzelf flink in beschadigd ben geraakt. In die zin dat ik op dat vlak zelf, zowel ongelooflijke ellende heb veroorzaakt, als dat me daarin ook ongelooflijke ellende is overkomen. Ik ben ervan overtuigd dat hierin de bemiddelende verzoenende component volkomen afwezig is geweest.
Want het is een gevecht geworden dat zich toespitste op het eigen gelijk, eigen gekwetstheid, eigen gevoel van afwijzing en de eigen waarheid. De droevige en trieste constatering is dat beide partijen diezelfde waarheid voor zichzelf hebben. Elke partij kan even overtuigd de knelpunten bij de ander neerleggen, en ook even goed de 'eigen valkuilen' uitstekend verklaren en vergoelijken. En hoewel achteraf geen van beiden werkelijk had willen scheiden, is het wél gebeurt.
Want in de dualiteit van deze wereld zijn er alleen maar verliezers. Waar ter wereld het ook maar plaatsvind en in welke vorm en welke relatie dan ook! Want als er ergens iemand wint van iemand anders, is er dus ook een verliezer. Waarbij, zonder het te beseffen, beiden ook verliezers zijn geworden. Overal ter wereld zijn we daarmee namelijk de relatie met elkaar verloren.
Of dat gaat nu gaat om landen, volken onderling, in persoonlijke relaties van man en vrouw of in gezinsverband en vriendschappen. Waar er strijd ontstaat, om welke reden dan ook, is alleen verzoening de weg naar vrede en die is alleen mogelijk door genade, vergeving en opoffering. En dat bestaat in onze wereld niet. Soms lukt ons dat. Af en toe, maar altijd op en af. Niet blijvend!
Dat is voor ons onmogelijk en daarvoor hebben wij Gods liefde, Zijn kracht en Zijn wijsheid nodig.
Want onze eigen wereld is in de kern te onzuiver en dan ontstaat er onwillekeurig wat wij "zinloos geweld" zijn gaan noemen. Dat is het 'recht van de sterkste' dat opvlamt en zo een andere partij vernietigd. Die vrede onderbreekt en verstoord en haat tussen culturen en mensen veroorzaakt.
Want wie er nu verloor of won, is maar een relatief begrip. Het is een menselijke maat en een menselijk plakkertje dat dan bepaald wie dan de winnaar of de verliezer zou moeten zijn geweest.
Maar dat is juist is het ultieme voorbeeld dat de triestheid van onze menselijke beperking bewijst. Ik zie de wanhoop in de mensen toenemen die maar blijven hopen op de menselijke oplossing.
Als we maar....
Als we maar met z'n allen nee zeggen. Als we maar met genoeg mensen anders kiezen. Als wij maar de kracht in onszelf gaan ontwikkelen. Als we maar tot dat hogere bewustzijn komen. Als wij maar.... En de wanhoop en de nood wordt steeds groter, omdat we de blinde vlek als de olifant in een toiletje, maar willen blijven negeren.
Want de oplossing is hier niet. Niet in onszelf en niet op deze wereld. Die is in God. In Zijn liefde en Zijn zuiverheid. In Zijn trouw en Zijn onwrikbare belofte. We kennen die mate van liefde niet, de volledigheid van Zijn verzoening en die genade niet. En vooral dat type offer niet. Niet zoals ik die heb beschreven in deel 3. De zuivere trinitas van God, die het ontstaan en de bron van liefde is.
En daarom mogen we in overgave vertrouwen op onze Vader en Zijn plan. Kunnen we gerust zijn en Zijn vrede ervaren als we zien en erkennen wat het offer van Jezus heeft betekend. Dat het onze onverdiende, maar genadevolle redding betekend. En Hij alles tot een goed einde brengt.
Amen!
Maranatha.
Comentarios