De wereld verdrinkt opnieuw (12) De laatste generatie

We zijn, door ongeveer tien artikelen heen, getuige geweest van een hele tegengestelde dubbele moraal op deze wereld. Iets dat de geschiedenis niet heeft kunnen verbergen, maar dat toch onzichtbaar is gebleven voor de grote massa. Maar op het moment dat je de geschiedenis volgt zijn de onzichtbare lijnen helemaal niet meer onzichtbaar, maar blijken ze gewoon niet ingekleurd.

En dan blijkt het heel goed mogelijk om in één wereld, tegelijk twéé volkomen tegengestelde stromingen te hebben, die samen toch één verhaal lijken te vertellen. De versie die we allemaal geloven. Want wie gelooft dat onze bestuurders ons bewust in geweld sturen, omdat een klein clubje mensen daar baat bij heeft en de baas is? Dat zijn niet zo heel veel mensen, hoor!

En die misleiding hoop ik u te hebben laten zien in een heel klein stukje van onze eigen wereldgeschiedenis. Grofweg van het jaar 1750 tot het jaar 1950 is dat dus 200 jaar. Maar het is wel de tijd waarin de inrichting heeft plaatsgevonden van het complete mondiale schuldsysteem. En dus het tijdperk dat een Bijbelse kern vertegenwoordigd: Geldzucht is de BRON of WORTEL van ALLE kwaad.

En dat is waar dit samenkomt en waar het ook begint. Het aardse hoogtepunt dat het Bijbelse dieptepunt is. Een grotere ideologische afstand kan er niet zijn. Het is zowel de climax als de katalysator van deze tijd. En dat is OOK het moment in de tijd dat de Hemelse stilte voorbij is en zo een keten van loepzuivere vervullingen zich begint af te tekenen in onze eigen tijd.

En dat is begonnen, lieve mensen, met de terugkeer van de Joden naar de Levant. Het Midden Oosten. In 1948 met de stichting van de nieuwe staat Israël. Leden van de Joodse Ashkenazi familie De Rothschild hebben daar een bijzonder groot aandeel in gehad. Al vér voor de Eérste Wereldoorlog nog in de 19e eeuw.

Die eeuw waar ze tegelijkertijd ook de strijd voerden over de macht in Amerika. Die ze vervolgens tot beschermer van Israël hebben gemaakt, tot op de dag van vandaag. Had 100 jaar geleden, in 1925, iemand kunnen bedenken dat het spanningsveld in de wereld van vandaag zó groot zou zijn en dat het piepkleine Israël daarin een hoofdrol zou spelen?

Toen bestond het land nog niet eens! De Holocaust was ook nog niet gebeurd en de Joden waren geen echte factor in de conflicten van toen. Tenminste, niet heel veel anders dan dat ze als verschoppelingen van de wereld, zonder een eigen land of een eigen regering, vogelvrij waren om als zondebok te dienen. Dus de Joden werden in veel landen ook 'gebruikt' als zodanig. Voor politieke doeleinden.

Maar had iemand daarmee in 1925 dan ook al de Holocaust al kunnen voorzien? Nog geen 15 jaar later? Of dat dit verguisde volk zonder rechten, nog geen 23 jaar zelfs al helemaal een eigen land zou hebben? Nee, toch? Dus eigenlijk volkomen uit het niets geven politieke wereldgebeurtenissen ineens een hele onvoorziene invulling aan Bijbelse voorzeggingen.

Dat maakt, wat mij betreft, de geloofwaardigheid alleen maar heel erg veel sterker. Niemand kan zeggen dat het gemakkelijke en gezochte invullingen zijn. En als je naar interpretaties wilt zoeken in lijn met gebeurtenissen op de wereld om daarmee profetieën in te vullen, dan had je deze zelf echt niet bedacht, Laat staan dat je dit 200 jaar(!) eerder, dus in 1825 dit al had voorzegt.

We hebben immers net de omwentelingen op de wereld beschouwd die in 200 jaar plaatsvonden. Een tijdperk waarin Noord-Amerika van een net nieuw ontdekt continent, waar nog volop met Indianen werd gevochten, ineens de nieuwe en ook absolute wereldmacht is geworden. Maar dat de Joden zullen terugkeren staat wel duidelijk in de Bijbel. En het is een voorzegging van duizenden jaren geleden.

Dan krijgen de aanwijzingen, de tekenen en de beelden die worden geschetst in de Bijbel een hele andere lading. En dan bevestigt de geschiedenis doorlopend de zuivere waarheid en de allesomvattende kennis. Want nu ondertussen duizenden jaren geschiedenis al is ingevuld, laat de Bijbel een 100% betrouwbaarheidsscore zien als het gaat om toekomstige invullingen van voorzegde gebeurtenissen.

En dat zijn juist specifiek niet... de meest voor de hand liggende ontdekkingen die onze wetenschap doet of de voorzeggingen die de tijd in invult. Vooral het boek van de profeet Daniël is daarin bijzonder overtuigend. Een van zijn bekendste profetieën gaat over Alexander de Grote en hoe na zijn dood zijn Imperium in vieren wordt verdeeld. Dat gebeurt echter 250 jaar later!

Alexander de Grote komt te overlijden op het hoogtepunt van zijn succes, nota bene als hij nog maar 30 jaar oud is, én.... ook al twee zoontjes heeft verloren. Vandaar dat hij geen wettige opvolging heeft en dit machtige Romeinse Rijk onder vier van zijn generaals wordt verdeeld.

Maar de meest sterke voorbeelden zijn de verbeeldingen van de werkelijkheid die in meerdere lagen plaatsvinden. Dus een echte gebeurtenis die tegelijkertijd een verwijzing heeft naar een verre toekomst. Daarmee bedoel ik de Exodus uit Egypte bijvoorbeeld. Dat was een feitelijke gebeurtenis.

Het Joodse volk wordt door God uit de handen van een hele kwaadaardige Farao gered. God verslaat hem en zijn occulte tovenaars door met elk van de tien plagen die hij op Egypte afstuurt, weer een andere (belangrijke) afgod te kleineren. Mozes mag hen uitgeleide doen en het Joodse volk naar het Beloofde land leiden.

En dat is dan ook meteen het moment dat God een kalender aan de mensen geeft. Hij geeft hiermee inzicht in Zijn plan om zo ook later in de geschiedenis gevolgd te kunnen worden. Juist door het instellen van deze tijdlijn. Hij geeft Mozes de inrichting en de inhoud en installeert hiermee een eindeloze tijdloze kalender.

En de inrichting van deze kalender is sterk verbonden met de opbrengst van de aarde. Dat wil zeggen de granen in het voorjaar en de vruchten in het najaar.

De éérste oogst van de Gerst is op Nisan 16, na het feest van de ongezuurde broden. (Yom ha Omer) De éérste oogst van de Tarwe is op 6 Sivan. Dat is het Feest van de Eerstelingen (Yom ha Bikkurim) met Pinksteren.

Dan volgt in het najaar de slotoogst als alle vruchten die in de zomer zijn gerijpt worden binnengehaald. Dat is Sukkot. Feest van de inzameling! (Chag ha Asif)

Het is ook tijdens Pesach dat Jezus in Jeruzalem wordt gekruisigd op de berg Golgotha. (Dat blijkt dezelfde berg te zijn als waar Abraham eeuwen en eeuwen eerder zijn zoon Izaäk bijna had geofferd) Dit zijn de meest krachtige en beeldende aanwijzingen. Maar dat zijn dus uitzonderlijke beelden die pas eeuwen en eeuwen later duidelijk worden. En ook pas nadat het al is gebeurt of ontdekt.

Want met de kruisiging en het begin van het Evangelie en het ontstaan van het Nieuwe testament, leidt Jezus hiermee niet alleen het Joodse volk, maar de hele schepping naar het nieuwe beloofd land. Dat deed ook Jozua, 40 jaar na de uittocht uit Egypte. Jozua is dezelfde naam als Jezus in het Hebreeuws omdat zij geen klinkers kennen. Yeshua of Yoshua, heeft dezelfde klank en betekenis.

Als Jozua met het Joodse volk de Jordaan oversteekt en het beloofde land bereikt viert hij het Pesach. De 40 dagen en jaren zijn een betrouwbaar anker in de Bijbel. Zo vertelt de Bijbel ons ook dat het leven van Mozes is opgedeeld in precies 3x 40 jaar. De eerste 40 jaar als Prins aan het Hof van de Farao, de tweede 40 jaar als vluchteling en schapenhoeder voor zijn schoonvader Jethro, ver weg van Egypte.

En tot slot de laatste 40 jaar als leider en profeet van het Joodse volk in de woestijnperiode. In de middelste 40 jaar heeft hij zijn ervaring in onherbergzame gebieden opgedaan voor zijn laatste 40 jaar en was al eerder op de Berg Sinaï.

Mozes is ook degene die de Wet krijgt. Daarvoor is hij 40 dagen op de berg. Hij is de leider van de éérste Exodus.

Maar Mozes moet, het binnenloodsen en het overhevelen van het volk vanuit de woestijn naar het beloofde land, overlaten aan Jozua en blijft achter op berg waar hij het Beloofde Land mag zien en sterft als hij 120 jaar oud is.

Dit zijn, wat mij betreft, de harde en meest betrouwbare aanwijzingen die de Bijbel ons geeft om Gods verhaal te vertellen. Want de hele gebeurtenis is een voorafschaduwing van een nog grotere gebeurtenis, die hiermee al wordt verteld.

En zo staat er ook dat Salomo in zijn 4e jaar van regeren begon aan de bouw van de 1e Tempel, 480 jaar na de Exodus in de tweede maand Ziv.

Dat is 12 x 40 jaar. Er wordt ook duidelijk verteld wanneer de tempel klaar is en op welk tijdstip de inwijding plaatsvindt. In de maand Bul, dat is de achtste maand, is de bouw voltooid. De 'oplevering' is dus na precies 7,5 jaar.

De inwijding is echter in de zevende maand Ethanim. (later Tishri) De maand van de najaarsvieringen van Yom Teruah, Yom Kippoer en Sukkot. Dat kan niet voor de oplevering zijn, dus is dat uiteraard het jaar daarop. Dat is het achtste jaar. De festiviteiten duren 14 dagen. 7 dagen voor de inwijding van het altaar en 7 dagen voor Sukkot. Op de 8e dag (Shemini Atzeret) wordt het volk gezegend en naar huis gestuurd.

Wat ook bijzonder is dat er vele kalenders in verschillende variaties de ronde doen. Het is logisch dat die door allerlei omstandigheden best onzuiver kunnen zijn geraakt. In het volgende artikel zal ik dat graag duidelijker toelichten. Met name waarom ik alle Nederlandse vertalingen niet kan gebruiken.

In ieder geval wordt ook duidelijk dat er hierna geen harde perioden of tijdstippen in getallen meer worden genoemd. Niet meer zo duidelijk als in de vorm zoals deze "480 jaar na de Exodus". Daarom zou ik vanaf dat moment op menselijke interpretaties moeten vertrouwen en die geloof ik niet voetstoots. Dat is om dezelfde reden als die ik hierboven geeft.

God heeft al in het allereerste begin dat Hij de aarde schiep, gemeld dat de Zon en de Maan als tekenen en aanduidingen van vastgestelde tijden zou dienen. En dat heeft Hij heel zeker niet voor niets zo gedaan.

LXX vertaling van Genesis 1:14

En God zei: “Laat er lichtdragers zijn in het uitspansel van de hemel om licht te geven op de aarde, om de dag en de nacht van elkaar te scheiden, en laat zij dienen als tekenen, als vastgestelde tijden, en als maat voor dagen en jaren."

Vers 16 zegt: "God maakte de twee grote lichtdragers: de grote lichtdrager om de dag te besturen, en de kleinere lichtdrager om de nacht te besturen, en ook de sterren."

Het Griekse woord dat woord gebruikt voor de 'heerschappij over dag en nacht' in vers 17 bijvoorbeeld is consistent met de oudste Hebreeuwse vertalingen die ook door de Dode Zee rollen van Qumran zijn bevestigd. Het gaat hier niet over een passieve gebeurtenis als gewoon "licht geven" maar over een actieve vorm van tijdsbesturing.

Alle oude vertalingen drukken zich hierover hetzelfde uit. Deze lichtdragers zijn een regelgevende autoriteit over de tijdsindeling. En als je daarover nadenkt is het ook volstrekt logisch. Waarover heeft geen enkel mens controle en kan ook de hele wereld niets aan veranderen?

Dat is de cyclus van de maan. De nieuwe maan die het begin van een nieuwe maand aanduid. Dat blijft dus net zolang bestaan als dat de aarde zelf bestaat en is dus echt volkomen betrouwbaar. Dat staat buiten alle interpretaties die er over tellingen, jaartallen en kalenders gaat.

En zoals iets verder terug gemeld, God heeft deze inrichting gegeven. De nieuwe maan die steeds een nieuwe maand aankondigt, gekoppeld aan de opbrengst van het land om in het juiste seizoen te blijven.

God verteld Mozes bij de start van de kalender: 'Deze maand zal voor jullie het begin van de maanden zijn' En dat is de maand Aviv. Een bijzonder en ook een betrouwbaar gegeven. In de historie werd bepaalt wanneer de Gerst een jonge graanhalm of een groene aar was. Dat is wat Aviv betekent.

Landbouwers bekeken de jonge opgroeiende gerst. Als deze onmogelijk binnen twee weken rijp kon zijn om te oogsten en zo ook niet de eerste opbrengst kon worden aangeboden als graanoffer, dan werd besloten om een extra maand in te voegen. (Adar) Dan schoof het begin van het jaar dus een maand op en dan kon na Pesach op de Omer wél de eerste oogst worden aangeboden.

God zei tegen Mozes: Deze maand zal voor jullie het begin van de maanden zijn, Aviv!

Welnu, ik ga u verrassen met een hele serieuze verandering in de kalender van dit jaar. Er is namelijk in het voorjaar bekeken of de Gerst 'Aviv' was. Dat gebeurt nog steeds en die bevindingen worden ook gepubliceerd. Dat is dit jaar op 17 maart gebeurt en door 7 getuigen is bevestigd dat de Gerst 'Aviv' was. Daarmee werd de nieuwe maan van 1 maart dus het begin van het Bijbelse jaar.

Dat in plaats van 29 maart volgens de Joodse Hillel kalender. Dat geeft dus aan dat het op 22/23 september Tishri 1 is. De 1e dag van de zevende maand. De dag van Yom Teruah. Het feest van de Bazuinen. Het is de dag die de Joden ooit zijn gaan vieren als Nieuwjaar.

Maar de duistere wereld van de geopolitiek heeft juist deze dag gekozen om samen met elkaar te gaan bepalen of de Palestijnse Staat erkend zal worden.

Dat is op de "80e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties"

Maar... volgens de Bijbelse Kalender is dit dus een maan(d) eerder. Op basis van Gods onveranderlijke kalender. De nieuwe maan op 1 maart en de rijpingscyclus van de gerst die al Aviv is op 17 maart. Dat maakt dat dit jaar verrassend genoeg (openlijk verborgen in het volle licht) het Feest van de Bazuinen dus op 24/25 augustus is.

Er gebeurt dus helemaal niets en er is onwetende stilte in de wereld op deze bijzondere dag van Yom Teruah. Als de Joden in de diaspora en de Joden in Israël dat zelf niet vieren en maar heel weinigen iets verwachten. U mag daarmee doen wat u wilt. Maar ik zit dan klaar! In volle verwachting om te ervaren en te aanschouwen wat er dan gebeurt....

#ikbeneenkindvanGod.