Af en toe kijk ik en volg ik wat van het Formatie Debat. Het hoeft niet live, want alles komt online. Meestal kijk ik geen nieuws of TV. Maar ja, wij zijn met z'n tweeën in huis. Dan kan dat weleens gebeuren op een lange regenachtige dag, als je vrouw in de zorg werkt en het weekend werkt.
Zo'n debat brengt mij inmiddels niet meer in verwarring. Het bevestigd. Dat het de slangenkuil van onze samenleving is. Dat was te zien in meerdere debatten van de jaloerse partijen in de richting van de formerende partijen, die hun kans schoon zagen om allerlei poten in het wilde weg door te zagen.
Maar in dit debat zijn mij twee mensen in het bijzonder opgevallen. Met een stuitend verwerpelijke tactiek. Mijn menszijn hoopt eigenlijk dat ze er nog even mee doorgaan. Want ik vermoed dat ze daarmee hun eigen graf aan het delven zijn, met betrekking tot hun betrouwbaarheid en geloofwaardigheid. Maar de invalshoek van mijn geestelijke bewustwording ziet hier een heel duidelijk voorbeeld in.
Nu geloof ik in het geheel niet dat het collectief van ongeveer alle politici, ook nog maar iets van een toonbeeld van betrouwbaarheid en geloofwaardigheid zijn, overigens. Alhoewel de open eerlijkheid van de BBB me wel aansprak, zonder dat ik daar op heb gestemd. Maar dat terzijde.
Deze twee spannen voor mij echter de kroon aan de interruptie microfoon. Zij laten in elk debat met de formerende partijen, zichzelf van de meest verwerpelijke kant zien. Met een bijzonder, nare, zuigende en suggestieve manier om iemand anders modder in zijn mond te kunnen leggen. Met verve en overtuiging, zonder enige schaamte en terughoudendheid. Dus er ook nog trots op, denk ik dan maar.
Het zijn van die typische karakters in films, waar je het meest voor op je hoede moet zijn. U kent ze vast wel. Die mensen die zelf niet het geweld uitvoeren en altijd hun kleding netjes schoonhouden. Maar die wel in staat zijn om verachtelijke dingen te bedenken voor een ander die voor het gebruik van geweld worden ingezet.
Die met ijsblauwe ogen nog niet knipperen, als ze de ervaren dommekracht, die ervan houdt om iemand pijn te doen, toch nog aan een geniepig nieuw ideetje kunnen helpen. Om iemands knieschijf nog net even anders te kunnen vernielen, bijvoorbeeld. Zij zijn dan degene die vervolgens weglopen omdat ze er verder zelf niets van willen weten. Ze willen niet in de buurt zijn voor de gevolgen van hun woorden, omdat ze geen spettertje bloed op hun witte kostuum willen hebben.
Dat zijn de echte valse gluiperds, zeg maar. Intelligent kwaadaardig. Die wel vuig grijnzen als hun opzet gelukt is en die weer verder gaan om een volgend slachtoffer te vinden om, ergens voor, tot zondebok te kunnen maken. Omdat ze er nu eenmaal genoegen in scheppen. Maar dat is allemaal in de film natuurlijk.
Nu kan ik deze twee daar natuurlijk niet mee vergelijken, want zij staan niet aan het hoofd van een meedogenloos misdaadsyndicaat in een blockbuster movie. Deze mensen staan aan de nette kant van de maatschappij. Het toneel waar je met woorden spelletjes speelt. Dat is onschuldig. En daarom mag het ook, vinden zij. Hoe smerig het spelletje ook wordt gespeeld, het kwaad lijkt niet fysiek en de gevolgen ook niet. Maar dat is schijn en dat lijkt zo. Op de korte termijn.
Want zo zullen wie de woorden uitspreken, zelden veroordeeld geworden voor de moord die erdoor is begaan. Want zelfs als woorden zijn gezegd, dan nog kunnen ze achteraf worden verdraaid met 'een diplomatieke uitleg' waardoor wie het wapen oppakte en het gebruikte, nooit een excuus heeft. De zichtbare dader kan altijd verweten worden het voorbeeld nét ietsje anders begrepen te hebben. En waar was dan de letterlijke opdracht in het gesproken woord?
We leven in een tijd van woordkunstjes. Door het grote levende praktiserende voorbeeld van al onze leiders, leren we het nu allemaal. Doorlopend geven ze ons het voorbeeld, hoe je kunt liegen dat het gedrukt staat en kunt draaien in een volkomen tegenovergestelde richting, met zoveel overtuiging dat het lijkt alsof wij allemaal zelf degene zijn, die in het spiegeldoolhof staan. Het is een kunstje geworden. Waar ze trots op zijn dat ze het kunnen en dat ook graag willen laten zien.
Openlijk! Want zij laten ons ook allemaal zien, dat het ze helemaal niets uitmaakt eigenlijk, zolang je er maar niet op gepakt kunt worden. Met slimme spitsvondigheidjes wordt het teruggekaatst. Dat is dus onze algehele norm aan het worden. Want een economisch spreekwoord zegt dat de bedrijfscultuur en hoe mensen daarom met elkaar omgaan, altijd naar het voorbeeld van de eigenaar is. Met andere woorden: Je herkent het type leider van een bedrijf, aan hoe het personeel met elkaar omgaat.
Zo boren we hele kleine gaatjes in iemands brein met diplomatieke taalcreativiteit. Krijgen we onderhuidse injecties met politieke sluiptaal. En wordt iemands achilleshiel in één keer volledig doorgehaald met het scheermes van de suggestie. Het is met de gladde verraderlijkheid als van nat ijs, waarmee ineens iemand op zijn rug ligt, zodat hij niet doorheeft dat hij op dat moment het contract in spiegelschrift heeft ondertekend. En als hij weer rechtop staat, blijkt pas dat hij zijn hoofd in de strop heeft gestoken. Maar het is zijn eigen handtekening geweest. Helaas.
Het kent geen enkel fatsoen en heeft geen grens. En zeker geen enkele menselijkheid, compassie of mededogen. Waar het ze om te doen is, om altijd aan de kant van de kolf te blijven en ieder ander voor de loop te krijgen. Dat is het gebruiken van het recht van de sterkste en dat is de wet van het kwaad.
Gelukkig is er wel een oordeel en komt dat niet van mij. Gelukkig maar, want ik ben zelf niet veel beter. We kunnen het namelijk allemaal. Wij zijn immers geschapen met dit machtige vermogen. We hebben een bijzonder grote verantwoordelijkheid gekregen, doordat ook onze woorden scheppingskracht hebben. Elk woord doet wat, maar het leidt alleen niet tot directe fysieke manifestaties.
Spreuken 18:21 zegt: "Je tong heeft de macht over leven en dood.
Als je je mond zijn gang laat gaan, zul je daarvan de gevolgen dragen."
Let op het verschil: de macht over Leven en Dood dus. Daarin zit maar één dualiteit. Goed of Kwaad! Dat geldt dus ook voor de gevolgen. Die zijn ook OF goed OF kwaad.
Onze tong en het vermogen woorden te spreken, is het bewijs dat we naar het evenbeeld van de Schepper zijn gemaakt. Onze God. Onze eigen geestelijk Vader. Het is Zijn geestkracht die Hij ons heeft gegeven. Hij sprak woorden en het was er fysiek. Dat vermogen hebben wij niet, want er kan maar één God en Schepper zijn.
Maar het bewijst wel bewijst dat ons fysiek, ons lichaam, wat wij zo belangrijk vinden, helemaal niets voorstelt. Want spreken is een geestkracht. Hoe je het ook wendt of keert. Wat je zegt, breek geen hout. Waartegen je roept, komt niet overeind en herstelt ook niet. En waartegen je schreeuwt, valt niet om. Maar woorden snijden wel in iemands ziel of het kan iemands hart zalven en verwarmen. Op afstand. Zonder dat u iemand fysiek hebt aangeraakt.
De gevolgen draag je wel. Zo legt de spreuk het uit in algemeenheid. Dat geldt zowel voor de zender als de ontvanger. Ik ben niet roomser dan de paus. Ik draag de gevolgen van woorden die ik in mijn verleden heb gesproken en ook van woorden die mij in het verleden hebben geraakt. En het heeft mij het inzicht gebracht in waar ik nu ben.
U zult dat vast ook herkennen bij uzelf. De beschadiging van woorden die u hebben gekleineerd en afgebroken. Maar ook de woorden die u vleugels hebben gegeven en u lieten groeien van blijdschap. De wonden zijn bijna tijdloos. Naar de levensduur van een mens gezien. Volwassenen die in hun jeugd emotioneel zijn beschadigd en gebroken, sterven er nog vaak mee als bejaarden.
Wie dat weet of zelf ervaren heeft, kan toch onmogelijk nog geloven dat we alleen maar een mens zijn. In de zin van: "Maak er wat van want je leeft maar één keer?!" Werkelijk waar? En als we dan sterven, dan sterft onze ziel en geest dus ook gewoon zomaar mee? Die geest zit immers helemaal niet vast in hetzelfde fysiek als het lichaam en bevond zich uw hele leven al in een heel andere en onzichtbare dimensie, dan waar uw lichaam was! Toch?
Het lijkt me hiermee ook voldoende bewezen dat spreken geestkracht is. Maar het is geen fysieke kracht. Desondanks.... Is het dan vervolgens zó vergezocht dat de Schepper zelf, dat wel fysiek zou kunnen? Wij hebben een fractie van Zijn geestkracht ingeblazen gekregen. Als mensjes in dit universum, kunnen wij immers iemand ánders zijn ziel en geest opbouwen. Maar ook diep beschadigen. We zijn in staat anderen te overheersen zonder ze fysiek aan te raken.
En het feit dat we dat doen, bewijst dat het zo krachtig is, dat we het, met onze eigen kracht, niet eens kunnen beteugelen!
Laten we dan hiermee herkennen WIE er de echte macht en de kracht heeft in dit universum. Laat het feit dat wij ons vermogen tot spreken, niet onder controle hebben, een bewijs zijn van Zijn kracht en Zijn kracht alleen, dat ons is ingeblazen. Laten we erkennen dat Hij met woorden niets anders dan schoonheid heeft geschapen. In den beginne.
Dan herkennen en weten we ook meteen wie er met woorden lispelt! Om niets anders dan vernieling teweeg te brengen in die schoonheid. En laten we dan ook gewoon kiezen wiens voorbeeld we willen volgen en wie wij willen laten spreken. Goed.... of Kwaad!
Want beide geestkrachten zijn ons heel veel te sterk af. Wie denkt met eigen kracht een balans te kunnen vinden, is zichzelf werkelijk te dom af. Maar wie gelooft dat het licht, liefde en het goede altijd overwint, laat die dan ook die keus maken! Om deze keus ook hardop uit te spreken en zo de winnende geestkracht binnen te laten en die de ruimte te geven om door u te spreken. De kracht van God, onze eigen hemelse Vader.
Hoe meer kracht van uzelf in de weg zit, hoe meer kracht van het kwaad de overhand heeft. Want wie zijn eigen dwalende geestkracht of geestlicht zou willen verbinden, heeft logischerwijs maar één keus. Het is of met de geestelijke Vader die je gemaakt en geschapen heeft, of.... de vader van de leugen. Wie zich niet verbindt met Zijn vader, legt het zoekende uiteinde van zijn geestelijke navelstreng bloot voor de vader van de leugen. Waardoor u niet anders kunt, dan zijn geest laten spreken. Er is geen neutraal.
De enige die het kan koppelen, bent uzelf. Als u vrijwillig terugkomt bij de Vader. Want Hij heeft Zijn deel al gedaan. Voor heel veel meer dan wij ooit verdiend hebben. Omdat Hij het Woord voor ons fysiek levend gemaakt heeft. Het Woord als het Levende Licht van Zuiverhuid over de aarde heeft laten wandelen als mens. om ons tot een lichtend voorbeeld van onbaatzuchtige liefde te zijn. En dat leven vervolgens voor ons heeft geofferd. Het klinkt ingewikkeld, maar dat is het helemaal niet. Het is zuivere liefde en zuivere rechtvaardigheid tegelijk.
Het is precies om daarmee ons met onze zoekende navelstreng het licht te hebben gegeven. Om het geestelijke pad te laten zien. Terug naar de zuivere verbinding, terug naar onze eigen Vader. En u koppelt zichzelf, zodra u uitspreekt dat u Hem gelooft en in de liefdevolle goedheid vertrouwt van Zijn redding en bescherming. Want op het moment dat u het uitspreekt, en uw hart zich naar Hem uitstrekt, is uw navelstreng weer verbonden en is er geen opening meer voor de vader van de leugen.
De connectie is sluitend en Gods geestkracht is voor hem veel te sterk om die te kunnen breken. Hij is wel heel veel sterker dan ons, dus u wordt wellicht aangevallen om te stotteren en te haperen, omdat we in Zijn stukje wereld leven. In de wereld waar het donker is om u heen, maar waar de kracht en het licht dat voedt, via uw navelstreng komt. Een rechtstreekse veilige verbinding, die niet meer breekt en uw ziel en geest verbonden houdt!
Totdat u uw fysieke omhulsel verlaat en dan vrij bent van het donker. Als u in Zijn licht en Zijn koninkrijk wordt binnengehaald. Want precies dat is wat Zijn offer heeft bewerkstelligd. Hij heeft de dood overwonnen. Voor eeuwig. Uw geest, uw ziel is gered! Dat is gebeurd op het moment dat u heeft geaccepteerd en aanvaard dat Jezus Christus de Zoon van God is. Dat u beleden heeft dat u gelooft dat Hij voor uw zonden is gestorven om u te redden. En dan is uw ziel gered, uw geest.
Niet nu, niet van aards lijden, niet van pijn en verdriet, maar na de dood. Want uw lichaam is niet gezekerd, uw nieuwe ziel en geest zijn geborgd. Doordat u via de navelstreng te verbinden wedergeboren bent, en rechtstreeks in verbinding staat met het Koninkrijk van God.
Wat ben ik trots op mijn sterke Vader, Zijn bijzondere plan, en Zijn oneindig grote offer, Zijn ruimhartige goedheid en Zijn machtige liefde tot genade. Ondanks wat ik allemaal heb gezegd en hoe ik Zijn gave van geestkracht in het gesproken woord ook heb misbruikt. Zelfs in mijn gedachten. Omdat Hij heeft begrepen dat geen enkel mens dit kwaad op eigen kracht aan kan.
Dat Hij werkelijk de enige is, die de geestkracht van het kwaad de baas is, en niet wij. En het daarom alleen maar uit liefde vóór u en mij heeft gedaan. Omdat Hij een verbond had gemaakt en Abraham een belofte had gedaan! En omdat Abraham en zijn nageslacht totaal onvermogend waren om ons deel van verbond te leveren, heeft Hijzelf eenzijdig óók het deel van de mens ingelost.
Helemaal nergens is hier dwang in te vinden of zijn er voorwaarden gesteld. Het is immers al betaald. Niet eens op ons verzoek! We hebben het benul niet eens gehad. Er is dan ook niets op deze aarde wat wij nog kunnen doen, wat ons beter maakt dan iemand anders om het te mogen ontvangen. Er is niets dat u braver of geloviger maakt of u een hoger voorrecht geeft, dan op welke andere zondaar dan ook. En dus ook andersom. Er is niets dat u slechter heeft gemaakt dan ieder ander, zodat u het niet zou krijgen. Het is voor iedereen!
Is het werkelijk 'een voorwaarde' te noemen dat u zelf vrijwillig moet kiezen? Is dat een bezwaar? Is dat de beperking van vrijheid die we God willen nadragen? Durven wij werkelijk andersom nog voorwaarden te stellen voor Zijn verlangen. Vragen te stellen over het hoe en waarom van Zijn offer? Hebt u het zelf moeten doen? Heeft hij u iets in die richting gevraagd?
Het is het lispelen van woorden, die deze twijfel bij u zaaien. Die deze hoogmoedige brutaliteit laat opborrelen. En we weten van welke geest dat afkomstig is. En ook dát is u al vergeven. Want de vader van de leugen is uw doorlopende aanklager. Maar uw Vader heeft al gezegd, dat Hij uw zonden niet meer kan zien. En dat is sinds ze zijn schoongewassen door het offer aan het Kruis. Dat is bij God, omdat uw geest dat bedenkt, niet in 2024 ineens verandert.
Dus wat kunnen we dan nog anders doen, dan het alleen maar te zien en te geloven. Al onze zorgen en verzuchtingen loslaten en bij Hem schuilen onder Zijn machtige beschermende armen om u heen. In vrede op hem leunen en steunen in het volle vertrouwen om dat cadeau van onbeschrijflijke liefde in volkomen dankbare nederigheid te mogen ontvangen en accepteren.
Dat mag inderdaad helemaal vrijwillig en als u dat niet wilt, begrijpt u het niet en laat u de geest van het kwaad tot u spreken. Maar ik heb wel gekozen en het is geen enkele vraag voor wie.
Vader, ik dank u en prijs de grote naam van Yeshua Hamashiach.
Amen!
Comments