Soms brengt iets ongecontroleerd en zonder enige planning mij zomaar op een nieuw onderwerp om te onderzoeken. Ik kan het zelf niet uitleggen. Er zit geen enkele orde in voor mijn gevoel. Herhaaldelijk probeer ik orde terug te brengen en begin ik aan een serie, een reeks, een voornemen of een leesplan. Maar deze periode van mijn leven wordt nog niet echt gekenmerkt door georganiseerde volharding.
Toch kent deze periode in mijn leven ook zeker wel orde op diverse vlakken. Want het werk wat ik doe kent bijvoorbeeld een hele luxe regelmaat zonder avond of nachtwerk. Ik werk 28 uur in 4 dagen, dat zijn dus 7,5 uren per dag. Die worden gepland tussen 8:30 - 17:00 uur. Dat is dus lang niet fulltime.
Maar goed, daar heb ik ook helemaal geen zin meer in en ook geen enkele ambitie meer toe. Misschien is dat tijdelijk vanwege de absurd hoge intensiteit die de afgelopen zes jaren van mijn leven hebben gekenmerkt. Voor nu is het in ieder geval meer dan goed genoeg voor me. Er is dus tijd en ruimte voor meer in het leven. Onder andere ook voor onderzoek en schrijven.
Als daar dan nog wel enige structuur in terug te vinden zou zijn, dan is het dat het me er vooral om gaat om me in de waarheid te verdiepen. Om meer van de Bijbel en het levende Evangelie van Jezus Christus te willen begrijpen. Om daar nieuwe dingen in te ontdekken en dat te kunnen duiden en begrijpen. Er gaat ook wel een verlangen achter schuil. En dat is om de barrière van mijn reserves en de opgebouwde muurtjes die mijn pijn en verdriet beschermen, af te breken.
Wat ik ervaar is dat ik daarin ook door God in wordt gezegend en gezien. Want het pad van informatie en hoe mij dat bereikt is met geen mogelijkheid toeval te noemen. Zo heb ik onlangs een You Tube video gekeken, van iets dat helemaal niet voor de hand ligt. Dat viel tegen, waardoor ik teleurgesteld al snel stopte. Achteraf blijkt dan dat ik één zin of regel, die ik daar dan wel uit had onthouden, nodig had om een volgend stukje informatie dat ik tegenkwam, te begrijpen. Zo is het vaak een samenval van allerlei aanwijzingen en informatie door weken heen, die dan tot een inzicht leiden.
Maar de laatste ontdekking ontroerde me ineens. Ik werd plotseling geraakt door wat ik las, zonder dat ik het echt heel aandachtig aan het lezen was, eigenlijk. Het was gewoon iets van een webpagina, die uit een zoekterm naar voren was gekomen. Een aantal pagina's die me relevant lijken, open ik dan met link en control, om ze even op een nieuw tabblad te parkeren, voor nadere studie. Niets wat ik al kende of eerder was tegengekomen. Ik scande het gewoon even op waarde en relevantie, zeg maar.
Het was in ieder geval een vreemde ervaring voor me. Ik vroeg me af wat dat zou moeten zeggen. Ik ben helemaal geen emotioneel type en dat er gewoon een snik opkwam en de ontroering die ik merkte, terwijl ik gewoon wat tekst aan het lezen was, vond ik heel raar. Ik registreerde het dan ook met vragende verbazing. Huh, wat is dit nu? Waarom?
Maar ik besefte, mezelf kennende, dus ook hoe bijzonder dat was. Dus ik vroeg van binnen: "God bent u me nu aan het aanraken? Is het omdat dit waarheid is wat ik hier lees?" Hoe het in de geestelijke wereld werkt, kan ik u niet als specialist vertellen. Ik geloof wel in de magistrale kracht van de Heilige Geest op deze wereld. Maar zoals veel Christenen, die bekend zijn met een duidelijke aanraking of een doorstroming van de Heilige Geest, ken ik dat helemaal niet. Ik ben daarin ook wel een beetje de pragmaticus, zeg maar.
In ieder geval veroorzaakte dit ook ineens de afronding van een onderwerp, zonder dat het ooit bedoeld was om een onderwerp te worden. Het was ineens rond, met allerlei stukken informatie die uit Bijbel naar voren waren gekomen in de afgelopen weken. Dat was dan weer naar aanleiding van het woord op de Paasdienst in de kerk.
Daar was me iets in opgevallen dat ik thuis wilde checken, maar zo rolde ik heel snel van het een in het ander. En plotseling werden allerlei losse flarden informatie van wekenlang, nu ineens een compleet onderwerp.
Misschien lijkt het voor u niet een logische combinatie, dat ontdekt u vanzelf als u verder leest. Maar u ervaart mijn denkproces natuurlijk ook niet. Ik kan er niet zoveel aan doen, maar blijkbaar werkt het onderzoeken bij mij nu eenmaal op die manier. Deze keer met een bevestiging, want nu merkte ik dus wel duidelijk dat het ondersteund en geleid werd. En dat besef raakte me vervolgens opnieuw. Ik heb dus weinig andere keus dan deze invalshoek te geloven.
Sinds mijn studie over het boek Job is er ook iets veranderd in mijn perceptie. Dat stuit een enkele keer ook weleens op innerlijke weerstand en verzet, moet ik u zeggen. Ik wil het pad graag lopen, maar ik moet daar blijkbaar zoveel verborgen controle voor opgeven, dat mijn systeem onbewust protesteert. Mijn verlangen is namelijk wel om die hoge muren, die ik om mijn pijn en verdriet heb gezet, af te breken, met daarbij ook de dichtgemetselde voetstukjes die van binnen mijn eigenwaarde omhoog houden.
Ik weet ook dat het afgebroken moet worden en ik wil dat ook. Het is voor mij ook eigenlijk geen vraag dat ik het pad moet bewandelen. En dat het zal gaan gebeuren en lukken, eigenlijk ook. Er is dus enerzijds best wel een groot, en ook een verlangend, vertrouwen. Ik wil groeien en ontwikkelen. Maar.... ik bespeurde, zonder dat ik het goed kan duiden, dat innerlijke verzet ook. Het is een systeem dat zorgvuldig is opgebouwd. De controle loslaten om het anders te gaan doen, en zeker ook op een andere manier te doen dan ik gewend ben, is een vereiste, maar dus ook een struikelblok.
Ik begrijp dat het angst is. Een fundamentele angst die wordt gevormd doordat een systeem van bescherming om de zorgvuldig opgebouwde bubbel van mijn eigenwaarde afgebroken dreigt te gaan worden. De confrontatie met de leugen van jezelf voor de gek houden Maar daar kom ik misschien later nog op. Eerst naar bijvoorbeeld... de Zondvloed.
Ik was benieuwd of er een verband in de tijdlijn van de zondvloed te vinden is, die overeenkomt met een tijd, tijden en een halve tijd. Bekend uit het Boek Daniël bijvoorbeeld. Dat ik daarnaar was gaan zoeken kwam naar aanleiding van een thema avond over Daniël. Het was de tweede in een serie die we eerder over het hoofd hebben gezien. Maar alsnog heb ik me daarvoor, samen met mijn vrouw, halverwege die middag pas voor aangemeld. Eigenlijk zou zij naar een andere lezing.
Maar dat verband waar ik naar op zoek was, vond ik nog niet direct. Met wat droge berekeningen kwam ik niet echt op een systematische of cijfermatige orde in de tijdlijn van de zondvloed. Ook was ik nieuwsgierig of er voor de zondvloed een andere kalender gold dan na de zondvloed. Dat was ook naar aanleiding van de Paasdienst, omdat de zondvloed hierin ter sprake kwam.
Sommige Bijbelwetenschappers zetten het vastlopen van de Ark van Noach op de berg Ararat op de 17e van de maand Nisan op gelijke hoogte zetten met meer gebeurtenissen op de 17e Nisan. Bijvoorbeeld de opstanding van Jezus Christus en andere momenten die ook op de 17e Nisan plaatsvonden. Maar dat is in mijn beleving een vergissing met een simpele uitleg. Vooral de kruisiging op de 14e Nisan (Het Pascha) daar enkele dagen voor, is een vast terugkerend moment in de Joodse geschiedenis.
Het verwarrende is dat de Misjna (mondelinge overlevering en toelichting op de Joodse wet) de zevende maand Nisan noemt, terwijl dit volgens de Thora (de schriftelijke Joodse wet) de eerste maand is. Die Nisan of Abib heet. In de Bijbel wordt de naam Abib door God genoemd als de eerste maand. De zevende maand is volgens de godsdienstige kalender van de Thora, de maand Tisjri.
De Joodse kalender heeft echter de telling van de Misjna overgenomen, waardoor Nisan, de zevende maand, dus de eerste maand van het nieuwe jaar is. Rosh Hashana het Joodse Nieuwjaar is op de 1e Nisan, volgens de Joodse kalender dat wordt gevierd in het najaar. De 1e Nisan is dus voor beide kalenders de eerste dag van het jaar. Alleen volgens de Thora is die in het voorjaar en volgens de Misjna in het najaar. Mijn kalender is uiteraard Gods tijdlijn, waarmee ik Abib/Nisan als de eerste maand respecteer. Dat is bij ons de maand maart of april.
Daarmee is de nacht van de 14e naar de 15e Abib de grote uittocht uit Egypte. De Nacht van het Waken was dus een hele bijzondere. Dat is de nacht die volgt op het Pascha dat altijd op de 14e is. De 15e Nisan is dus een verplichte Shabbat, waarmee het Feest der Ongezuurde Broden begint. Altijd.
Let op dat bij de Joden de volgende dag begint als de avond valt. Het feest waarmee de wekelijkse Shabbat wordt geopend op het plein bij de westerse muur in Jeruzalem is dus voor ons idee vrijdagavond om 18:00 uur. Maar volgens de Joodse kalender verspringt dan de dag van vrijdag naar zaterdag. De Shabbat, zaterdag, is dus dan begonnen. Het negende uur is dus om 15:00 uur 's middag's waarmee het laatste trimester van die dag aanbreekt.
De Bijbel heeft een hele duidelijke vaste tijdlijn, die langs de door God ingestelde feesten lopen. Met een ijzeren regelmaat. De Nacht van het Waken de 15e Abib/Nisan is de uittocht van Egypte, maar het is ook het moment dat God Zijn verbond met Abraham sluit. Het is ook het moment dat de Joden door Jozua het beloofde land ingeleid waren en voor het eerst geen manna meer kregen. Het voedsel waarmee ze veertig jaar in de woestijn waren voorzien.
Het moment dat Jezus stierf aan het kruis, was het moment dat normaal de Hogepriester jaarlijks het onberispelijke Pesachlam slachtte. De 14e Abib/Nisan. Vermoedelijk is het ook dezelfde dag als dat Abraham zijn enige zoon Izaak zou moeten offeren op een berg in het land Moria. Maar het blijkt in ieder geval de plek die duizenden jaren later bekend staat als de berg Golgotha, waar Jezus als Gods enige zoon aan het kruis werd geofferd.
Allerlei feilloze lijnen. Maar van het blijven steken van de Ark op de berg Ararat staat duidelijk in de Bijbel dat het de 17e van de zevende maand is. Maar het is wel de 1e dag van de eerste maand dat het water in de aarde is getrokken. Op de 17e van de tweede maand is de zondvloed begonnen en een jaar verder op de 27e van de tweede maand is de aarde droog en mag Noach met zijn gezin uitstappen.
In de tijdlijnen van deze uitzonderlijke gebeurtenis, waarmee onze aarde eigenlijk nog weer een keer helemaal opnieuw begint, heb ik nog geen cijfermatig plan kunnen ontdekken, maar wel iets anders dat opvallend is. Maar dat en meer is voor het volgende deel...